13.11.2012 21:39

Blogg fyrir tengdamömmu.

Ég ber að sjálfsögðu óttablandna virðingu fyrir ástkærri tengdamóður minni.

Þegar hún hefur í tvígang gert grafalvarlegar athugasemdir við bloggletina undanfarið eru ekki margir kostir í stöðunni.

Nú er góða tíðin sem ég lofaði í hástert fyrir nokkru komin í frí og hvert lægðaróbermið á fætur öðru, hellist yfir með ofurháum metratölum á helv. rokinu.

Það var 8. ág. sem sperrurnar á fjárhúsbyggingunni voru festar í annan endann og síðan hefur byggingin þokast áfram mishratt og örugglega.

Þar sem peningarnir kláruðust hinsvegar hratt og örugglega var vinnuframlag bændanna aukið jafnt og þétt og stóran hluta haustsins höfum við dundað í þessu að talsverðu leyti einir og óháðir.

Sheffer Hestamiðstöðvarinnar er alltaf mikill auðfúsugestur hér og spara okkur mikinn tíma þessa dagana.

Nú eru menn hinsvegar orðnir nokkuð stórstígir enda orðnir langþreyttir á þessu puði.
Hér er tengdasonurinn að skella upp ljósunum með miklum látum en þau fóru upp í gær.

Það var svona ágætis jólatilfinning þegar kveikt var á þeim í fyrsta sinn.

Atli Sveinn íhugull að stilla bitann hárrétt af.

Í dag var burðarbitinn fyrir rúlluhlaupaköttinn soðinn saman og snarað upp á sinn stað.

Það var spiltækjadót búsins sem sáu um átökin við það.

Annarsvegar þessi fjórhjólagræja hér sem var þyngd aðeins til öryggis.

Og hinsvegar þessi fjórhjólagræja hér.

Það er reiknað með að lokahönd verði lögð á seinni gjafagrindina á morgun ef það verður vinnufriður fyrir óskyldum og óæðri verkefnum.

Svo er bara að krossleggja fingurna og vonast til að kraftaverk gerist, rúningsmenn detti t.d. niður úr skýjunum í framhaldinu, svo hægt verði að kippa fullorðna fénu inn.

Skrifað af svanur

Tengill á færslu

Bæta við áliti

Sýna álit

04.11.2012 21:12

Lognmolla og lausar skrúfur.

Af sérstökum ástæðum var árlegri haustgöngu minni um þök Dalsmynnisbygginganna með hamar í hendi og þaksaum í vösum ólokið þetta árið þegar allt fór að gerast.

Og ekki nóg með það.

Þegar þakjárninu var komið á nýbygginguna með miklum látum þrutu sérstakar skrúfur sem notaðar voru vegna stállangbandanna.
Illa hafði gengið að ná þeim á svæðið, bæði vegna kæruleysis, leti og ýmissa annarra óviðráðanlegra orsaka.
Ekki var það til að bæta stöðuna að dregist hefur að afgreiða vélgengu hurðina svo húsið myndi ganga í gegnum illviðrið svona nokkurnveginn opið í annan endann.

Það var náttúrulega byrjað á því að vona að þetta yrði nú ekki svo slæmt veður. Ekkert að marka þessa ........ veðurfræðinga.

Því miður kom í ljós nú brást þeim ekki spámennskan og í ljósi þess hvernig nýja þakið hékk á lýginni fyrsta sólarhringinn var ljóst að nú yrði eitthvað að gerast.

Það var frændi minn hjá Límtré- Vírnet sem skrapaði saman ýmsar skrúfur sem gætu hugsanlega bjargað málinu. Bjöggi vinur minn á Austurbakkanum greip þær með sér úr Borgarnesi og ég var síðan settur upp í traktorsskóflu og ekki hleypt niður aftur fyrr en þakjárnið var þéttskrúfað niður á neðsta langbandinu. ,

Það er óhætt að segja að gustaði um mig þá stundina.

Og önnur þök svæðisins bjuggu trúlega að árlegum haustgöngum mínum undanfarin ár og lögðu ekki í langferð í þetta sinn.

Það þekkja margir hversu veðrið getur snarversnað við að komst upp í ákveðna hæðarlínu t.d á fjallvegum og ég hef kynnst því rækilega hvað maður getur orðið lítill við slíkar aðstæður. Ég hefði ekki viljað vera staddur ofan snjólínunnar hér fyrir ofan þegar mest gekk á þessa daga.

Í dag kom svo lognið á eftir storminum við almenna ánægju mína og þessarra slöku sauðkinda sem voru búnar að stelast aftur í nýræktina eftir að hafa eytt rokdögunum á skjólsælla svæði. Eins og myndin ber með sér fylgdi engin eða sáralítil snjókoma veðrinu hér neðra.
Hjá aðalbloggara Austurbakkans í fjarska hefur hinsvegar greinilega verið bruðlað meira með snjóinn.

Skrifað af svanur

Tengill á færslu

Bæta við áliti

Sýna álit

29.10.2012 20:40

Fénaður og framkvæmdir.

Nú sækir veturinn að, bæði af dagatali og úr veðurstofunni og ekki lengur vikist undan því að taka inn lömb og veturgamalt.

Ég kláraði þó fyrst að spúla sláttuvélarnar því það þarf að koma þeim í hús líka, þó seint sé.

Korka og Dáð urðu allshuga fegnar að fá að spreyta sig, því vegna annríkis hef ég lágmarkað allt smala og fjallastúss þetta haustið.

Þær fengu því að vinna þetta og það var gert eins mikið úr þessu fyrir þær og mögulegt var.

Síðustu vikurnar er ég að mestu leiti einn að dunda mér í fráganginum innanhúss og þetta gengur því nokkuð hægt og örugglega, allavega ef mælt er í hænufetum.

Það sem að veldur þó mestu ólgunni á magasýrunum er að keyrsluhurðin er ekki tilbúin til afhendingar fyrr en eftir rúma viku.