Sem betur fer hefur hitastigið haldið sig yfir frostmarki að deginum í þessu hávaðaroki sem er að hamast á okkur  sem búum í sælunni á sunnanverðu Nesinu,  þessa dagana.

 Næsta vika á svo að verða síðasta stressvikan í haust enda hefur mörgu verið komið í verk, aldrei þessu vant. Svo er góðu tíðinni fyrir að þakka.

 Og hundarnir sem oft væru búnir að svitna í haust ef þeir á annað borð gætu það, sjá líka fram á rólegri daga.



 :Þó Vaskur megi ekki taka þátt í að smala kúnum í biðplássið fylgist hann alltaf vel með því ef eitthvað skyldi nú bjáta á. 

 Alltaf jafn áhugasamur þó skrokkurinn sé ekki til jafn mikilla afreka og fyrrum.



 Og þrátt fyrir að Snilld sé vel af guði gerð hvað fótagerð varðar ( Dalsmynnisræktunin) og verður aldrei sárfætt hvað sem á gengur, tjónaðist hún í dag.



 Hún lenti í því að koma vitinu fyrir heilaskert fyrirbrigði af Austurbakkanum og er það hvorki í fyrsta né síðasta sinn sem þess gerist þörf.

 Þetta kostaði allnokkur átök og  nú er farið um á þremur og gott að eigandinn á hunda til skiptanna í lokasprett fjárragsins.



 Og hérna sjáið þið alvöru fótagerð sem aldrei verður sárfætt þrátt fyrir óhugnanleg átök sem þessum fótum hefur verið boðið upp á gegnum tíðina.



 Ég ætla svo engu að spá um hvernigi fótagerðin hér fyrir ofan á eftir að reynast en margt bendir til  þess að það eigi eftir að reyna duglega á þessa fætur  áður en lýkur.


 Kannski verður svo júgurgerð landnámskúnna tekin fyrir fljótlega.

 Já, tíðarfarið er búið að vera virkilega fínt undanfarið og þó lognið hafi verið á ákaflega góðri siglingu undanfarna daga lygndi í gær. Það kom sér vel,  því loksins var plægingu lokið þetta haustið og plógurinn því þrifinn og smurður . Hann fær síðan vetrarvist í upphitaðri vélageymslu enda snilldarverkfæri sem á bara það besta skilið.


 Pöttingerinn er meiriháttar skemmtilegur í plægingunni en þar sem mýrarakrarnir  verða stundum mjúkir yfirferðar var valin extra léttbyggður og meðfærilegur  vendiplógur. Vökvaskekkingunni og öllu óþarfa prjáli sleppt þó vökvaútslættinum væri haldið.

 Haughúsdælan var tekin upp í leiðinni, og þrifin .  Nú ákváðum við að setja örflóru í haughúsið og verðum gaman að sjá hvort það hefur einhver áhrif þegar kemur að því að hræra upp í apríl.

 Plæginguna endaði ég á um 5 ha. túni sem væntanlega verður í byggrækt næstu tvö árin .

 Nú er loksins verið að ýta út ruðningum á spildum sem verið er að taka undir bygg til að byrja með en munu enda sem tún. Það verk hefur átt að vinnast síðustu tvö haust.



 Ef tekst að ljúka því í haust munu bætast við akrana um níu ha. Það gæti þýtt verulega aukningu í byggrækt næsta árs.

 Ef áætlanirnar ganga upp með afsetninguna á umframhálminum í vetur, munu hálmurinn og gæsaveiðin skjóta styrkari stoðum undir þessa ræktun og auka verulega líkurnar á bærilegri afkomu.

 Já, þó mesta hauststressið sé búið hefur dregist of lengi að kippa ullinni af lömbum og veturgömlum.
 Hópurinn er ekki stór en þegar kemur að rúningnum verða bændurnir aumir í baki og öxlum og nefndu það bara.
 
Enda frestur á illu bestur eins og allir sannir bændur vita. 

  En allir frestir taka enda og nú styttist í að reifin fjúki af fénu og allt verði tekið á hús, enda  fengitíð og sæðingar að bresta á.

 En ekki fyrr en eftir helgi því nú er endalaus gleði framundan.

 Nú stefnir í að ríkið hætti að taka þátt í refaveiðunum.

 Það hlálega við þennan " sparnað" er það að við grenjavinnsluna vinna undantekningarlítið verktakar sem skila ríkissjóði VSK af öllum reikningum. Sýnt hefur verið fram á að tekjur ríkisisins af  virðisaukaskatti vegna refaveiðanna er meiri en þessar millur sem hafa farið í endurgreiðsluna.

 Enda er það gamalt baráttumál sveitarfélaganna að fá endurgreiddan vaskinn vegna veiðanna.



Verði þetta að veruleika mun margt breytast í refaveiðinni. Hluti sveitarfélaganna mun halda áfram veiðunum en þjarma að veiðimönnunum með greiðslur fyrir verkið.

 Önnur munu leggja af skipulegar veiðar og bændur og áhugasamir veiðimenn sinna þessu skipulagslaust.

 Þetta mun þýða það að skýrsluhald umhverfisstofnunar vegna veiðanna mun leggjast af, því forsendur endurgreiðslunnar voru nákvæmar veiðiskýrslur  frá veiðimönnum/sveitarfélögum.

 Ekkert sveitarfélag mun skila inn veiðiskýrslum vegna refaveiða komi þetta til framkvæmda .


 Í þessu  greni hefur framleiðslan verið 5-8 hvolpar á ári. Það sést fljótt á umhverfinu þegar þeir fara að berjast fyrir lífinu

 Ég þekki persónulega vel hvað skeður, þegar stærð refastofnsins takmarkast af afkomumöguleikum þeirra á veiðisvæðinu / óðalinu sínu sem minnkar sífellt eftir því sem fjölgunin verður meiri.

 Mófuglinn þurrkast fljótlega út því þó rebbinn sé klókur um margt rányrkir hann fuglinn og hreinsar gjörsamlega upp egg og unga.
 Mér hefur sýnst að mófuglinn sé ótrúlega staðbundinn, því það tekur mörg ár fyrir svona svæði að ná sér upp eftir að búið er að koma refastofni svæðisins í skaplegt horf.

Þegar svona " offjölgun" verður og mófuglinn þrotinn er stutt í að rebbi snúi sér að lömbum og síðan fullorðnu þegar kemur fram á haustið.

Dýrbitið lamb sem hefur ekki verið bráðfeigt.
Mynd af kelduhverfi.is
 
 Skynsamlegt væri hjá þessari krísuríkisstjórn ef halda á því til streitu að hætta aðkomu að refaveiðum að taka upp endurgreiðslu virðisaukaskatts af veiðunum.

 Með því myndi kostnaður margra sveitarfélaganna standa í stað og veiðiskýrslurnar skila sér inn.

 Ef niðurstaðan verður hinsvegar sú að skipuleg refaveiði leggist af í mörgum sveitarfélögum væri skynsamlegt að setja pening og atvinnulaus möppudýr í að fylgjast með  hvað gerist úti á mörkinni þegar rebbanum fjölgar.

En nú um stundir er það víst ekki skynsemin heldur örvæntingin sem ræður ríkjum.  

 Og hetjur lyklaborðanna munu fara á því meiri kostum um málið, sem þeir vita minna um lífríkið.