Það var stafalogn í morgunsárið og tjörnin alveg spegilslétt. Án þess að ég ætli nokkuð að kvarta yfir veðurfarinu hér, er nokkuð ljóst að ekki væri haft orð á þessu ef þetta væri daglegur viðburður.
        Stokkandahjónin létu aðeins heyra í sér þegar hundarnir mínir, og annarra marseruðu út en hreyfðu sig ekki, trúlega til að leyfa mér að njóta þess að sjá tjörnina í þessu sjaldséða ástandi. Það er um hálfur mánuður síðan stokkandarparið birtist á tjörninni. Þau koma í birtuskilunum á kvöldin , stundum seinna og þegar ég er að telja störnurnar , heyrist  kannski vængjaþyturinn þegar þau renna annars hljóðlaust á náttstaðinn. Þau hafa síðan  yfirgefið svæðið þegar ég kem inn í morgunkaffið. Trúlega dóla þau til hans Einars að hirða upp korn frá liðnu hausti en hann nýtur gríðarlegra vinsælda hjá fiðurfénaðinum þessa vordaga..
 Þegar kemur að varpi láta þau sig hverfa, vita að það er engu að treysta þegar mannskepnan er annarsvegar og ekki eru hundaófétin á bænum traustvekjandi. Assa langverst,  en hún getur verið að sulla í tjörninni allan daginn ef því er að skipta. (Húsmóðirin verður alltaf jafn ánægð þegar Assa skýst svo inn í þvottahús öðru hvoru til að hrista sig.) Ég gleymi hinsvegar seint deginum fyrir mörgum árum þegar ég var að slá á fullu og sláttuvélin lenti á andarhreiðri með kollunni og eggjunum. Trúlega kollunni minni af tjörninni. Ég hef reyndar velt því fyrir mér seinna, hversvegna margreyndur dráparinn tók þetta svona nærri sér. Nokkrum dögum áður hafði ég t.d.gjöreytt  refafjölskyldu án þess að það héldi fyrir mér vöku. Þetta lýsir trúlega tvöfeldninni í homo sapiens.
 Hvað um það, nú eru veðurguðirnir ósparir á blíðviðrin, aðalhaughúsið tæmt og langtímaspáin uppfyllir gjörsamlega allar kröfur undirritaðs.
 

  Hér var allt á fullum sving í dag/gær . Yngri bóndinn fór í mykjudreifinguna en sá eldri í mjaltirnar og gegningarnar. Það að vera með 15 tonna dreifara er bylting í afköstum frá 5 tonna dæminu því mesti tíminn fer í millikeyrslurnar..  Byrjað var á nýræktunum og það var akkúrat mátuleg frostskán til að koma í veg fyrir allar skemmdir. Aðalhaughúsið verður líklega tæmt á morgun  en þá er eftir að hræra upp í því gamla og dreifa því. Notalegt að sjá túnin dökkna hvert á fætur öðru og ekki skemmir að vestangolan sér til þess að mengunarvaldurinn sleppur við peningalyktina.  Og Kolbrún Katla kom í fjósið með afa og ömmu. Sjái hún afann í drullugallanum heimtar hún að komast út og ef amman er komin í gallann sinn,  þá þekki ég engan sem getur komið í veg fyrir að hún sláist með í för.

Það var síðan afgreitt bygg á sturtuvagn og ásamt hreppstjóranum,  tekið á móti tugum tonna af byggfræi á akrana í Eyjarhreppnum sáluga og dagurinn endaði síðan með hreppsnefndarfundi. (Sem eru alltaf rosalega mikilvægir.) Svo er verið að segja að það sé aldrei neitt að gera í sveitinni.

  Það bjargaði deginum gjörsamlega þegar Jón í Kolviðarnesi hringdi í hádeginu og kvaðst ætla að drífa í að valsa 10 tonn af byggi. Það er nefninlega þannig með blessað byggið að á annríkistímum tekur stundum í, að gera það klárt og afhenda það. Ég gat því klárað að hræra upp í haughúsinu. Reyndar er fyrsta hræring ekki fullkomin frekar en sitthvað fleira sem ég geri. Haughúsið er fyrrverandi vélgengur fjárhúskjallari og það er ákaflega ríkt í okkur hér sem og mörgum bændum þessa lands að gjörnýta allt haughúspláss til hins ýtrasta. Þegar mykjan er komin uppundir burðarbitana (2.5 m) er takmarkað hvað dælan hrærir frá sér þrátt fyrir að dótið sé öflugt sem notað er. Dreifarinn kemur í kvöld og dreifing hefst í fyrramáli. Spurningin er sú hvað hlýnar hratt næstu dagana því frostskánin er ekki þykk. En þetta er allavega allt á áætlun og magasýrurnar í lagi í augnablikinu. Ég gat meira að segja tekið smá aríu með hundana og nýi nemandinn sem fór nú í annað sinn í kindur á lífsleiðinni(held ég) er bráðefnileg þó hún sé örari en systirin sem er tær snilld.

      Já og Árni kaupamaður og Elva fá hjartanlegar hamingjuóskir úr sveitinni með litla kútinn. Hér verður trúlega að fara að stækka búið svo eitthvað verði að gera fyrir væntanlega kaupamenn.