Í endurminningunni (framarlega í henni) voru vorin alltaf góð. Þau voru svona eins og líðandi blíðukafli, logn og hlýtt, þegar verið var að fara innanum lambféð sem bar náttúrlega oft útivið. Þá var stundaður hjarðbúskapur, beitt allan veturinn, svona eins og  tekið verður upp eftir nokkur ár þegar hlýnunin er farin að virka og aðföngin verða svo dýr að rollubændurnir hafa ekki efni á áburði og olíu. Reyndar er aðeins hugsanlegt að minnið sé eitthvað að svíkja mig en þetta er allavega fínt svona. Það var síðan verið að keyra skeljasand í dag og trúlega á morgun, því nú er biðstaða meðan klakinn fer úr ökrunum. Svo verður allt brjálað.

  Nú er komið inn myndaalbúm sem allir hafa gaman af að sjá, af bílasmíðinni hjá Atla.
Þarna sést hvernig hægt er að fara frekar flókna leið til að koma sér upp pallbíl í sveitinni. Það getur svo sem alltaf tekið sinn tíma en hér var  rúmt ár tekið í ferlið, að vísu með hléum. Þetta er semsagt loksins komið Árni minn og skoðaðu þetta nú vel.

 Þetta 123.is dæmi er ekki að virka eftir uppfærsluna um daginn. Öll vinna á heimasíðunni gengur fádæma rólega og þegar heilu eðalbloggin( bestu bloggin náttúrulega ) hverfa þegjandi og hljóðalaust þá !!  Myndirnar sem ég var að setja inn áðan verða kannski komnar inná heimasíðuna á morgun o.sv.frv.

  En það er ekkert lát á góða veðrinu. Nú er ég steinhættur að taka eftir því þegar tjörnin er spegilslétt þó ég sæi að vísu Álftahjónin sem voru þar í morgun.
Það var lokið mykjuakstri og dreifarinn þrifinn  í dag. Kindur settar út og tekin myndasería af tamningahundunum til að eiga stöðuna á þeim .Það eru þær sem eru tíndar úti á netinu.
Lukka frá Hurðabaki var ekki viðlátin, en hún mun ekki sleppa við myndartöku.
 Megnið af útihrossunum á Hestamiðstöðinni rekið heim og fyrsta tilfærsla milli hólfa framkvæmd. Fara þarf með girðingum eftir veturinn áður en endanleg skikkan fæst á þau mál. Nú fer að styttast í að fyrstu tvær hryssurnar kasti, þær Von (mín) og Arna hans Einars.
 Þar sem yngri dóttirin er með Von að láni í folaldsframleiðslunni er spenna í loftinu, en það er Hágangsafkvæmi á leiðinni þar.


 

   Það var ekki slegið slöku við í Dalsmynni í dag (frekar en hina 364 dagana). Atli var að keyra skeljasand fyrir nágrannann en við Katla vorum framundir  hádegi að gera sturtuvagninn okkar kláran í skeljasandinn. Það kostaði símtöl og spæjaravinnu að finna afturhlerann og síðan þurfti að græja hann til svo allt passaði. Það var svona stórsleggjuviðgerð. Þetta varþví engin bókmenntadagur hjá Kolbrúnu Kötlu því hún var svo fegin að komast inn og í dótið sitt að ekki var minnst á bókalestur. Þetta minnti mig á að Móðir mín minnist oft á það(samt ekkert of oft), að ég hafi verið alveg einstaklega þægt barn. Ekkert verið til vandræða fyrr en ég komst á "mótþróaskeiðið".  Reyndar hef ég aldrei spurt hana að því hversu lengi það stóð. Eflaust halda nokkrir(örfáir) því fram að ég sé á " mótþróaskeiðinu" enn og verði um ókomna tíð.. Það var síðan keyrður skeljasandur frá Skógarnesi eftir hádegi.
  Í gær lauk ég við að hræra upp í haughúsinu við gamla fjósið sem tekur síðan dagpart að tæma . Meðleigjandi minn að mykjudreifaranum kláraði í dag  svo morgundagurinn fer í mykjuslúttið þetta vorið. Síðan var rebbarúntur no.2 tekinn og nú sáust 2 mórauð álengdar en kvöldrökkrið  bjargaði þeim í þetta sinn.