Eftir að vera búin að framleiða beingreiðslulausa mjólk í um 3 mán. er gott að vera komin inn í nýtt kvótaár. Nú fer maður að eiga aftur fyrir salti á grautinn sem var orðinn ansi bragðdaufur.
  Þar sem kýrnar eru ekki látnar bera yfir sumarmánuðina stendur yfir dálítil burðartörn núna og næstu vikurnar. Þessar nýbornu fara ekki út meira, en haustbeitin er með skárra móti svo kúnum verður eitthvað beitt áfram ef tíðin verður skikkanleg.



    Kálfarnir una hag sínum vel í hálminum en einungis kvígurnar eru settar á.

                    Já þetta er dálítið bragðlaust eins og grauturinn húsbóndans.

      En þó gott sé að komast inn í nýtt kvótaár hefði maður nú alveg þolað miklu lengra sumar.

  

  
  Viltu hætta að góna svona í kringum þig og horfa á veginn, sagði mín heittelskaða hvössum róm . Hún sagði þetta  ekki einu sinni heldur oft.
  Helgin var tekin í salíbunu um ákveðna hluta Vestfjarðakjálkans og þó vegirnir væru alveg rosalega góðir miðað við fyrstu kynni okkar af Vestfjörðum eru þeir ekki alveg orðnir fullkomnir enn.

                                Brjánslækur, Seftjörn og höfnin séð yfir Vatnsfjörðinn.

  Það var rennt við á Brjánslæk til að heilsa uppá gamlan nemanda, Fiðlu frá Eyrarlandi.. Eftir kaffispjallið hjá Halldóru, þar sem tekið var á púlsinum á mannlífinu, fórum við Fiðla út á tún að rifja upp námið sem fór fram fyrir tæpum tveim árum. Er skemmst frá því að segja að heyrninni hjá henni hefur hrakað verulega og þyrfti hún að komast í heyrnarbótatíma hjá mér í nokkra daga.




  Tvílemban hennar Estherar á Fossi var ekki mjög gáfuleg þar sem hún stóð í aðfallinu og jarmaði aumkunarlega nokkra tugi metra frá landi.

                                        Gufudalur (nær) og fremri Gufudalur.

  Svo var rennt við í Fremri Gufudal. Þar var tekin mynd af henni Rúnu Asadóttur frá Dýrfinnustöðum og farið yfir mannlífið í  austursýslunni. Bændurnir á Brjánslæk og Fremri Gufudal  eiga eftir að eyða 45- 50 dögum í smalamennskur í haust.(Hvor).

                                               Miðhús .
Steinadalurinn í baksýn. Það er á svona svæðum sem sauðfjárræktin endar á íslandi.

   Á Miðhúsum í Kollafirði er Kaðalsstaðarfjölskyldan að koma á laggirnar stóru fjárbúi.
 Það kæmi mér ekki á óvart að efnileg Border Collie got eigi svo eftir að líta þar dagsins ljós.


                                     Snartartunga í Bitrufirði.

    Í Snartartungu hefur ferðaþjónustan aldrei gengið betur en í sumar. Þrátt fyrir að við "sleppitúragengið" hefðum svikið það að mæta þar ríðandi.

  En það kemur aftur sumar á Íslandi ( ef guð lofar).

  Nú er bara beðið eftir þurrki svo hægt sé að hefja þreskinguna. Þar sem byggið er þurrkað, eru uppi nokkrar kröfur um þroskastigið og Olsokakurinn sem fyrst var sáð í, telst vera tilbúinn í þreskingu. Einar sem er ekki búinn að gleyma fokinu s.l. haust er  allur á nálum í rokspánni, en ef þetta verður s.a. átt ætti öllu að vera óhætt því hún nær sér ekki á strik hér. Það fer svo að styttast í einn Skeggluakur og svo frv.


 Olsokið fyrir rúmum hálfum mán. Vaskur á leið inní akurinn að mæla hæðina.

                    Hérna er meðalhæðin á akrinum Svanur minn.



 Lómur er nýtt yrki sem við bindun nokkrar vonir við hér á Nesinu. Sexraða, ákaflega lágvaxið(lítill hálmur) en veðurþolið. Þessi akur er að vísu um tíu dögum yngri en Olsokakurinn en hæðin á bygginu er miklu minni.



  Og hann er vel grænn enn (10 ág.) Lómurinn er með mikla títu sem losnar bæði seint og illa af. (Er mér sagt.)

 Og ef veðurkortin ljúga ekki hefst þreskingin væntanlega á laugardaginn.