Nú er vinnan við Aðalskipulag Eyja - og Miklaholtshrepps á lokasprettinum.

 Það var um 1996 sem talsvert landsvæði í sveitarfélaginu var sett á náttúruminjaskrá. Það var að sjálfsögðu gert án nokkurs samráðs við landeigendur sem hrukku sumir við, að sjá  landið sitt skyggt á ýmsum kortum án þess að vita nokkuð hvað það þýddi

 Það að land fari á náttúruminjaskrá hefur ekkert með nýtingu þess að gera en bendir á að þarna séu ýmis náttúruleg verðmæti fyrir hendi.


 Þetta svæði nær yfir Löngufjörur þar sem þær liggja í sveitarfélaginu. ströndina og ósnortna votlendisflóa í landi. 

 Þetta svæði nær frá og með Stakkhamarsnesi í vestri að Haffjarðará í austri og kemur við lönd 11 jarða. 

 Við skipulagsvinnuna kom fram sú hugmynd að athuga hvort áhugi væri á því hjá landeigendum að friða þetta svæði eitthvað frekar.
 Á fundi með þeim í gær kynnti Guðrún Jónsdóttir arkitekt sem sér um skipulagsvinnuna,  þá möguleika sem felast í friðun svæðisins og möguleika heimamanna í því að móta reglur um friðunina ef þeir tækju frumkvæðið í því.


    Jökull Helgason byggingarfulltrúi. Guðrún og oddvitinn  Eggert Kjartansson.

 Það fór nú eins og ég vissi, að þeir landeigendur sem þarna mættu höfðu dálítið takmarkaðan áhuga á því að koma sér undir ofurvald stóra bróðurs. Menn höfðu greinilega takmarkað álit á 
" sérfræðingunum" sem kæmu til með að fjalla um alla mögulega og ómögulega hluti í friðlandi.

 Sérstaklega var bóndinn sem lenti " blásaklaus "  í " kexrugluðum" eða allavega afar smásmugulegum landverði uppi á hálendinu í sumar ákaflega var um sig. Hann ætlar ekki að upplifa þá reynslu aftur á fjörunum hjá sér.

 Mér hefur hinsvegar þótt áhugavert í þessu máli sá möguleiki að setja hverfisvernd á tiltekið svæði eða mannvirki.

 Þá geta þeir sem er umhugað um að varðveita eitthvað á landinu sínu sett á það hverfisvernd í samráði við sveitarstjórn. Sveitarstjórnin setur reglurnar um varðveisluna og svæðið er merkt inná skipulagið. Þetta gæti átt við stór svæði eða lítil, t.d  heilu landsvæðin, álagablett, leyfar af gömlum  mannvirkjum, rústir ýmiskonar o.sv.frv.

 Þarna yrðu það semsagt heimamenn sem véluðu um hlutina frá upphafi til enda og settu reglurnar.

 Þetta var fínn fundur og niðurstaðan afdráttarlaus.

  Ekkert friðland í bili,  enda ágætlega friðvænlegt þarna niðurfrá í augnablikinu. 
 

 Rétt eins og vegir útrásarvíkinga og kúlulánaaðalsins eru illrekjanlegir um myrkviði fjármálaheimsins eru vegir sauðkindarinnar yfir sumarmánuðina torraktir.

   Nokkru eftir lokahreinsun sauðfjár í Hafursfellinu vestanverðu sáust tvær hvítar kindur komnar í Skálina.

 Þær héldu sig efst í hlíðinni eða neðst í klettunum  og voru ekki árennilegar fyrir gamalreyndan smalann sem er löngu hættur að hafa ( mjög)  gaman af  tvísýnu rugli og erfiðum ævintýrum.

 Siggi á Minni  Borg var því settur í að fylgjast með því hvenær þær kæmu svo neðarlega í hlíðina að hægt væri að drattast þarna inneftir með nokkru öryggi til  að ná þeim.

 Færið gafst svo í dag og þarna reyndust tvö lömb á ferðinni.



 Lömbin  voru langt að komin af sitt hvorum bænum niður í Hraunhrepp, Hólmakoti og Hrafnkelsstöðum.

Þau voru ljónstygg, sérstaklega það kollótta og höfðu greinilega lent í einhverjum hasar í haust.

 Hvar það hefur gerst og hvaða leiðir þau hafa komið eftir að þau urðu viðskila við mæður sínar er óráðin gáta.

Ágætis efni í villifé.

 Það var lítill friður við plæginguna í dag.

 Síminn var ekki til friðs og svo var maður tekinn í þakvinnu um miðjan daginn.

 Þau voru margvísleg erindin hjá símavinunum.

Sá fyrsti kvartaði yfir því að hann kæmist ekki inn á heimsíðuna hjá mér og við vorum innilega sammála um að það gengi nú ekki.

 Síðan hringdu tveir áhugasamir byggkaupendur en það virðist haldast í hendur, að þegar öll framleiðslan er seld þá stoppar ekki síminn vegna áfjáðra kaupenda.
 Núna er ég alveg sérstaklega vinsæll hjá hobbýfjárbændum á norðanverðu Nesinu og á Vestfjörðum. Sá úr Tálknafirðinum ætlaði samt ekki " villifénu" byggið sem hann vantaði.

 Það er svo greinilegt að starfsmenn Búvest eru á fullu núna því tveir þeirra voru í hópnum.

Ég lofaði Sigga Jarls því að vera við tölvuna kl. 8.30 í fyrramáli.

 Og þakvinnan tilheyrði efra húsinu en þar er verið að taka allt í gegn. Búið að skipta um alla glugga og hurðir. Innandyra er svo málningarvinna á fullu.

 Þakjárnið var svo rifið af í dag og nýju skellt á.


 Smiðirnir og bóndinn á fullu að gera klárt fyrir járnið en allt timbur var algjörlega ófúið í þakinu.

 Þetta hús var byggt 1965 og orðið tímabært að gera eitthvað róttækt en það fer þó ekki milli mála að allt timbur og járn hefur verið í allt öðrum standard á þessum tíma en í dag.



 Ég eyddi þó ekki nema 3 tímum í þakið og náði að plægja nokkra hektara en akrarnir eru samt  ansi blautir eftir mikið úrhelli um helgina.



 Já hér hafa svo heybirgðir vetrarins lent inni á mynd hjá mér og nú getið þið talið rúllurnar ef ykkur leiðist. Ég ætla ekki að segja töluna en svona miklar heybirgðir hafa ekki verið til í Dalsmynni fyrr.

Það var nú reyndar ekki þetta sem ég ætlaði að blogga um en hitt kemur seinna.