Þessi vika sem nú fer í hönd mun alfarið helguð blessaðri sauðkindinni.

 Það verður smalað á fjöllum 4 daga og fimmtudagurinn verður tekinn í ómskoðanir og líflambaval.
Eftir næstu helgi verða síðan þau lömb sem eiga að lágmarka tapið á sauðfjárhaldinu send í kaupstaðinn.
  Fyrsta smölun var framin í dag á austurhluta Núpudalsins eða fjalllendi Dalsmynnis.
Þeta er ósköp notaleg  afréttar eða heimalandsmölun og einungis fóru 3 í fjall en það er nú í boði góðra hunda.


                  Séð inn Núpudalinn en það var nú alls ekki svona kuldalegt í dag.
     Það er alltaf ákveðinn spenningur þegar farið er með fjárhund í fyrstu  leitina hans.
     Frumtamningunni lokið og gott betur, góð frammistaða í keppni að baki o.sv.frv.
Það er samt ekkert próf á við það að fara með unghundinn einan í erfiða smölun að sjá hvernig hann stendur sig.


 Dáð komin í fyrsta áningarstaðinn og búin að læra hvernig á að fylgja hestum í smalamennsku .
 
 Nú er ég óvanalega illa hundaður og 2 ára tíkin mín hún Dáð átti að þreyta frumraunina.
Þar sem ég treyst mjög mikið á hunda í leitum er allaf blendin tilfinning að hafa einungis óslípaðan hund í leit, því stór hluti af snilld góðs smalahunds fæst ekki fyrr en eftir þjálfun í alvöruvinnu. 


  Hér náði hún að stoppa þessar tvær af áður en þær stungu sér niður í Hvítuhlíðargilið og rétt eftir að þessi mynd small af hjóluðu rollurnar báðar í hana.


 Hún var snögg að afgreiða þær  og hér slakar hún aðeins á fyrir næstu rimmu.
Það sem vantaði í tamninguna á henni í dag, var  að geta sent hana langt frá mér án þess að hún sæi kindurnar. og síðan var reynsluleysið mjög bagalegt þegar hún var komin með kindur í návígi við læk eða á og heyrði ekki til mín. Það eru svo ýmsir smávægilegir ræktunargallar sem þarf að lagfæra en ekki verða ræddir hér af tillitsemi við rækendurna.

Hvítuhlíðarkollurinn er örnefnið sem allt miðast við í skipulagningu leitarinnar.


Hér er yngri bóndinn mættur á Kollinn efir að hafa skilað af sér efsta manni inn í Tungurnar.



Hér blasir Þórarinsdalurinn við vestan Núpár ásamt samnefndu gili  og múla til vinstri. Núpuskarðið þar uppaf.



 Þetta svæði verður smalað á morgunn en  hér til hægri er svæði sem nefnist Eyjalágar og var löngum smalað fótgangandi þar til ég fór að stjórna málum þar. Þar verður smalað á hestum á morgun.



 Þetta er hluti þess fjár sem kom úr Tungunum og bakhlið Dalsmynnisfellsins í hinum enda myndarinnar. Núpudalurinn til hægri.

´Hann er að sjálfsögðu sá allra flottasti og haustlitirnir  voru ekki að skemma augnakonfektið.

Þessi vika verður fljót að líða.

Stundum gerist það þegar ég fæ ókunnan hund í hendurnar að það er eins og eitthvað smelli saman og við náum strax mjög góðu sambandi.

 Þannig var það með okkur Tinna þegar hann birtist hér í ág.sl.   Sjá hér.



 Það kom hinsvegar fljótt í ljós að hann stakk við á öðrum framfæti og það ágerðist þegar ég byrjaði að vinna með hann í kindum.

 Hann var því settur í bið og ákveðið að fara með hann í myndatöku og fá að vita hvað væri í gangi.
Fyrst var kíkt við á dýraspítalanum í Víðidal. Það var mikil upplifun fyrir tamningarliðið sem fór með hann þangað að setjast þar inná biðstofu með fullt af konum  sem voru með allskonar hundaafbrigði mismunandi mikið klædd og hlusta á umræðurnar um sjúkrasögu dýranna.

 Sú sem kíkti á Tinna sagði að ekki væri tími fyrir myndatöku. Það þyrfti að svelta hundinn því ekki yrði bógurinn myndaður án svæfingar. Hún lagði til að pantaður yrði tími í næstu viku , koma yrði snemma dags og þetta myndi taka langan tíma.

 Hún benti síðan vinsamlegast á að það væri fýla af hundinu og hann yrði að koma baðaður ! !

Þegar sá gamli heyrði þetta var hinn rómaði spítali í Víðidalnum afskrifaður snarlega.
Það var því mikill léttir þegar ræktendur Tinna, Staðarhúsabændur höfðu samband , sögðu Björgvin dýralækni verða hjá þeim daginn eftir og kæmi með myndavél með sér.

Engar kröfur voru gerðar um svelti eða baðferðir.
 Við Tinni mættum á staðinn, teknar tvær myndir og kveðinn upp úrskurður um leið.
Bólgur í vöðvafestingum við bóglið, sem hefðu trúlega komið af miklu höggi eða stuði framan á bóginn fyrir langalöngu.
 Taka yrði hundinn í lyfjameðferð og halda honum sem hreyfingarminnstum í 15 daga.

Með illu skal illt út reka sagði Björgvin þegar ég kvartaði fyrir hönd okkar Tinna um kvalræðið sem fylgdi 15 daga innilokun í búri, og vera svo í bandi við að sinna líkamsþörfunum utandyra.


Nú notar Tinni hægri framfót en eins og sést á myndinni er orðinn stærðarmunur á framfótunum vegna heltinnar.

 Nú fer að síga á þessa 15 daga og Tinni virðist vera óhaltur en það er ekki að marka því einhver verkjalyf eru í lyfinu.

 Hann hefur fóðrast mjög vel þennan tíma og þyngst sem hann þurfti að gera.

Það er gaman að sjá hvað honum líður vel og það er búin að safnast upp í honum gríðarleg orka og spurning hvort ekki fer allt úr böndunum þegar hann fær að leika lausum hala á ný.

Og sjaldan launar kálfur ofeldið því á sínum fyrstu dögum í sveitinni lék Tinni illa á mig og á nú von á erfingjum.


 Og aðalsmalatíkin mín hún Snilld verður víst í fríi í þriggja daga leitum sem í hönd fara næstu vikuna.

Fokkings.