Það er ekki einfaldasti hlutur í heimi að rækta Border Collie fjárhunda.

Og betra að hafa dálítið af heppni með ef menn leggja út á þá braut.

Nú er ég að reyna að koma mér upp góðri ræktunartík en það er alltaf jafn spennandi viðfangsefni.


                                    Spes og Blondie frá Dalsmynni.

 Annarri  þessarra systra er ætlað það hlutverk, en þær eru undan Dáð frá Móskógum( innfluttir foreldrar.) og Glókolli frá Dalsmynni.

 Þær eru um  3. mán. og eru alveg sitthvor týpan í uppeldinu. Ef ég ætti að velja á milli þeirra í dag þyrfti ég ekki að hugsa mig lengi um.

 En það eiga fjölmargir eiginleikar eftir að koma í ljós hjá þeim, en um leið og þær eru tilbúnar í kindavinnuna fara hlutirnar að skýrast.


 Hér horfa þær áhugasamar á verðandi viðfangsefni en á bak við þær grillir í hann Tinna sem ég er ákveðinn í að nota í ræktuninni, þrátt fyrir gömul áform um að halda ekki hund með kúlunum í.

 
Blondie er með byggingarlag og sitthvað fleira sterkt  frá móðurinnar en Spes sækir meira í föðurinn.


 Magnað augnaráð.

Já , það er gaman að þessu.

 Það tókst að sá byggi  í 8 ha. í gær og valta í dag.

Þá eru eftir um 14 ha. + sem fá að bíða fram yfir helgi því það er ókristilega blautt um enn, þrátt fyrir einmunablíðu þessa dagana.


 Það er svona dót sem virkar, þó það dugi ekki allstaðar í bleytunni.

 Doðrufræið er að lenda í sveitinni annars hefði það líka farið niður í gær.
Nú er þetta allt að verða á seinni skipunum þó það hafi verið verra en dálítið er í að sumir akranna verði vinnsluhæfir.


 Hér er verið að vinna tún sem plægt var í vor og er ágætt yfirferðar. Pöttingerinn sem við sjáum ná er búinn að standa sig alveg rosalega vel, en eftir hann hafa legið á annað hundrað ha. árlega og ekki svo mikið sem losnað hnífur.( Sumir notendanna ættu þó ekki að hafa tætarapróf) Hann er orðinn býsna lífsreyndur og hvað lengst var gengið þegar einn setti hann í afleggjarann hjá sér til að komast fyrir holurnar í eitt skipti fyrir öll.


 Sauðburðurinn fer nú að komast á fullt en nú er að skipta úr sæðisám yfir í úrvals heimaræktað.
Hann hefur gengi ágætlega en þó er ljóst að frjósemin verður lægri en verið hefur.
Það á eftir að kryfja það.
Gemlingurinn sem kom með 3 lömb í fyrradag er annar í búskaparsögunni sem leikur það, þó við hefðum nú verið hæstánægð með 1 lamb þar.

 Eins og hinir vísustu menn spáðu varð viðsnúningur í veðráttunni með nýju tungli og nú vorar sem aldrei fyrr.

 Þessi km langa spilda er ansi svæfandi á 3 km hraða sérstaklega ef hvíldarlöggjöfin er umgengin með einbeittum brotavilja
 Þrátt fyrir a.ð enn sé forblautt um var hægt að plægja aðeins í gær og pinnatætarinn var tekinn til kostanna í kvöld, í fyrsta sinn í vor hér í Eyjarhreppnum og eins gott að hann gangi rétt næstu dagana eða vikurnar.


 Pöttingerinn  gengur og gengur. Grái ramminn á honum er til að smella sáðvélinni á ef allt er gert í sömu ferðinni.
 Hér verður samt ekki komist um alla akra nærri strax vegna bleytu en stefnt að því að sá í um helming þeirra á fimmtudaginn ( 10 ha. +) aðallega byggi og lítilsháttar doðru.

 Ekki hefur tekist að koma mykju á nærri öll tún enn vegna óheppilegs rakastigs, en það hefur ekki gerst hér í háa herrans tíð.
Því fylgja vandamál sem væntanlega leysast með einhverjum hætti á síðari stigum málsins.

 Og sauðburðurinn er byrjaður en sæðisærnar bera nú hver á fætur annarri og verður svo, þar til þær náttúrulega fengnu taka við.


 Frjósemin er með hefðbundnum hætti og þær sem ekki eru þrílembdar eða tvílembdar eru með einu lambi.
Einlemburnar eru sem betur fer fáséðar
Fyrstu lömbin voru mörkuð og númeruð í dag og þegar kom í ljós að af fyrstu 8 var einungis eitt gimbrarlamb fylltist ég ótta um að Lárus og félagar á hrútastöðinni væru orðnir of tæknivæddir og hefðu látið stráksskapinn ná yfirhöndinni.

 Hér sit ég svo og blogga á næturvaktinni og vona að ekkert gerist fyrr en næsti tekur við.
Ef allir vakthafendur hugsuðu þannig og yrði að ósk sinni gæti sauðburðurinn hinsvegar dregist á langinn.