10.11.2009 23:58

Símaófriðurinn, þak og heybirgðir.

Það var lítill friður við plæginguna í dag.

Síminn var ekki til friðs og svo var maður tekinn í þakvinnu um miðjan daginn.

Þau voru margvísleg erindin hjá símavinunum.

Sá fyrsti kvartaði yfir því að hann kæmist ekki inn á heimsíðuna hjá mér og við vorum innilega sammála um að það gengi nú ekki.

Síðan hringdu tveir áhugasamir byggkaupendur en það virðist haldast í hendur, að þegar öll framleiðslan er seld þá stoppar ekki síminn vegna áfjáðra kaupenda.
Núna er ég alveg sérstaklega vinsæll hjá hobbýfjárbændum á norðanverðu Nesinu og á Vestfjörðum. Sá úr Tálknafirðinum ætlaði samt ekki " villifénu" byggið sem hann vantaði.

Það er svo greinilegt að starfsmenn Búvest eru á fullu núna því tveir þeirra voru í hópnum.

Ég lofaði Sigga Jarls því að vera við tölvuna kl. 8.30 í fyrramáli.

Og þakvinnan tilheyrði efra húsinu en þar er verið að taka allt í gegn. Búið að skipta um alla glugga og hurðir. Innandyra er svo málningarvinna á fullu.

Þakjárnið var svo rifið af í dag og nýju skellt á.

Smiðirnir og bóndinn á fullu að gera klárt fyrir járnið en allt timbur var algjörlega ófúið í þakinu.

Þetta hús var byggt 1965 og orðið tímabært að gera eitthvað róttækt en það fer þó ekki milli mála að allt timbur og járn hefur verið í allt öðrum standard á þessum tíma en í dag.

Ég eyddi þó ekki nema 3 tímum í þakið og náði að plægja nokkra hektara en akrarnir eru samt ansi blautir eftir mikið úrhelli um helgina.

Já hér hafa svo heybirgðir vetrarins lent inni á mynd hjá mér og nú getið þið talið rúllurnar ef ykkur leiðist. Ég ætla ekki að segja töluna en svona miklar heybirgðir hafa ekki verið til í Dalsmynni fyrr.

Það var nú reyndar ekki þetta sem ég ætlaði að blogga um en hitt kemur seinna. emoticon

Skrifað af svanur

Tengill á færslu

Bæta við áliti

Sýna álit

07.11.2009 23:58

Allt á haus í sveitinni.

Já, það er allt syngjandi vitlaust að gera í sveitinni sem aldrei fyrr.

Vegna einstaklega hlýs og góðs veðurfars eru Dalmynnisbændur ekki skriðnir í skammdegishýði sitt og farnir að taka lífinu með ró heldur puða sem mest þeir mega.

Söðulsholtsjarlinum tókst loks að ná upp restinni af hálminum í dag og verður rúllunum væntanlega komið í hús í fyrramáli. Síðan verður ráðist á tað og hálmhauga Dalsmynnis og þeir verða drifnar á akrana á morgun. Takist það, verður ekki úr því að þeir verði að hólum í landslaginu eins og sumir voru farnir að hafa áhyggjur af.

Að þessu farsællega loknu verða fjórskerarnir settir aftan í alvörutraktora búanna (Dalsmynnis og Söðulsholts) og þessir 50 - 60 hektarar sem óplægðir eru af ökrum og túnum sem endurvinna á, velt við með miklum látum.

Ekki hefur gefist tími til að rýja væntanlega gemlinga og veturgamalt sem ganga því úti enn.

Lömbin voru að vísu sett inn í dag til að kenna þeim átið. Að þvi loknu verður þeim allavega beitt á daginn þar til hægt verður að kippa af þeim reyfinu sem ætti að verða seinnipart næstu viku.

Svona leit þetta út um þetta leiti í fyrra og lömbin farin að hlýða hundunum ágætlega.

Tækifærið verðu notað til að gera þá hundvana í leiðinni en það er þýðingarmikill liður á leið þeirra til þroska.

Og burðarhrotunni í fjósinu er farsællega lokið en það verður alvöru kúablogg tekið í að loka því máli áður en lýkur.

Já, já, það er einn af kostum sveitalífsins að sjaldnast er einhver tími til að láta sér leiðast. emoticon

Skrifað af svanur

Tengill á færslu

Bæta við áliti

Sýna álit

04.11.2009 23:58

Hreinsanir í Hafursfellinu.

Þegar að sést til kinda í Hafursfellinu eftir að leitum er lokið er 100 % öruggt að þetta eru vandræðaskepnur sem selja sig dýrt.

Þær halda sig upp í fjallinu í dölunum/skálunum eða uppundir klettum og allar virðast alltaf klárar á því að komist þær í kletta séu þær hólpnar. Þó sumar séu gamlir kunningjar til margra ára hafa þó margar þeirra gegnum tíðina hvorki sést þar fyrr eða síðar, heldur virðast þær stoppa þarna eftir að hafa flúið úr leitum annarsstaðar.

Stundum bíð ég eftir að snjórinn komi þeim niður á láglendið en oftast legg ég til atlögu áður.

Þetta eru svona eins leiðangurs kindur því þær halda sig alltaf einar með lömbunum og það er oftast sér ferð fyrir hverja, nú eða tvær ferðir á sumar.

Svona lítur Þverdalurinn út þegar komið er upp í hann en gilið sem er fremst í honum er mjög vinsælt athvarf hjá þeim eftirlegukindum sem þarna stoppa þegar á að fara að bögga þær eitthvað.

Eftir mjaltir í gær var lagt í Þverdalinn en þar hafði tvílemba haldið sig í norðanverðum dalnum en Austurbakkarolla að sunnanverðu með öðru lambinu en hitt hafði náðst í ferð 1.

Þegar upp kom varð ljóst að sú austurlenska hafði yfirgefið svæðið en tvílemban var í efstu grösum að norðanverðu.

Í þessum leiðöngrum er stólað á Vask og þegar tekist hafði að lauma honum uppfyrir tvílembuna hófst mikil barátta fyrir því að halda henni frá gilinu.

Það dugði henni lítið þó að hún slyppi neðst í það og að hætti vestfirskra smalameistara dreif ég hana niður á eftir lömbunum sem höfðu vegna reynsluleysis ekki séð neinn tilgang í því að hengja sig utaní einhverjar klettasnasir.

Þetta var svo tvílemban mín og eru nú þær fullorðnu alheimtar ( þar til annað sannast).

Meðan á þessu stóð var yngri bóndinn sendur í útkikk að gá að Austurbakkarollunni.
Hún reyndist vera komin sunnan í Fellið og að sjálfsögðu í efstu grösum þar.

Hér er hún að spyrna af stað beint upp, en Vaskur er einhversstaðar í urðinni hér til vinstri á miklum skriðþunga. Svona hlíðar eru orðnar okkur Vaski nokkuð erfiðar og verða sífellt brattari og hærri með hverju árinu.

Hér er þetta samt komið undir kontrol.