Mér finnst vont að vera veikur. Þá verð ég lítill í mér og sjálfsvorkuninn fer í hæstu hæðir.

  Eftir að fyrrnefnd sjálfsvorkunn hrakti mig inn úr gegningunum strax að loknum mjöltum reyndi ég að koma mér vel fyrir og gera mér þjáningarnar sem bærilegastar. Verst að mín heittelskaða var í vinnunni svo það gat ekkert kvabb verið í gangi.
 Vandamálið var, að þegar ég fór að hlusta á útvarp og renna í gegnum póstinn á netinu blöskraði mér alveg hvernig menn eru alveg á útopnu að tala sig inn í kreppuna. Þetta hafði hreint ekki góð áhrif á magasýrurnar sem voru líka í ákaflega slæmu ástandi fyrir.

  Nú var hver spekingurinn tekinn í viðtal á fætur öðrum til að spá falli krónunnar þegar hún verður sett á flot. Það er nokkuð ljóst að bara þessi umræða mun steypa henni niður í dýpstu myrkur enda dettur ekki nokkrum útflutningsaðila í hug að skila inn í landið gjaldeyrinum sem fellur til við viðskiptin. Rétt að bíða eftir meira falli krónunnar..

  Nú þegar ég er endanlega orðinn munaðarlaus í pólitíkinni, hlustar maður á stjórnmálamennina sem telja sig vera hreinar meyjar, í svikamylluhruninu. Þegar mér heyrist á þeim að þessar lántökur séu tómt rugl og látið eins og íslendingar geti valið úr lánum og helst sett lántökuskilyrðin sjálfir, þá detta mér allar dauðar lýs úr höfði. Svo þegar einn góður birtist á skjánum í kvöld og náði ekki upp í nefið á sér fyrir þessar dj. afskiptasemi í Alþjóðagjaldeyrisvarasjóðnum rifjaðist upp fyrir mér að hann hefur verið manna ötulastur að berja á álverum og slíkum óþurftarfyrirtækjum. Þegar hinsvegar kom til tals að setja niður áburðarverksmiðju í blómlegu landbúnaðarhéraði leist honum vel á það og virtist ekki hafa neinar áhyggjur af því að eitthvað óhollt slæddist þar með.

 Og Össur kallinn talar um stækkun á Straumsvík og álver í Helguvík sem ákveðinn hlut.

  Hversvegna Þórunn bjarndýrasérfræðingur er ekki látin tjá sig um það, er skortur á góðri fréttamennsku.

Já, svona skrifa veikir menn.

  Rétt eins og fjöldi þeirra sem telja brýna þörf á spúlun í Seðlabanka og stjórnarráði virðist vaxa, stóðum við Dalsmynnisbændur frammi fyrir því að spúlun mjaltabáss var kominn langt útfyrir ystu mörk skipuritssins.

  Þar sem mér finnst enn dálítið gaman að sulla með vatn fór ég í málið og nostraði dagstund með spúltækið.

 Þetta er reyndar mesti ágætis vinnustaður og notalegt að mæta þarna í morgunverkin enda kýrnar yfir höfuð óstressaðir vinnufélagar og hafa engar áhyggjur af kreppunni né erlendu lánunum sem þær eiga eftir að standa undir.



  Nú eru Remflómenn væntanlegir í árlegt eftirlit mjaltabássins en vegna gjaldeyrismálanna var að verða skortur á varahlutum, en nú er það allt að komst í lag.



  Hér bíða kýrnar hinar þolinmóðustu í biðplássinu eftir að komst í mjaltabásinn. Ég er fyrir langa löngu búinn að gefast upp á því, að fá þær til að ganga nú dálítið rösklega á leið sinn að og frá básnum.



 Og til að gleðja aðdáendur íslensku landnámskýrinnar er hér mynd af dæmigerðu júgri sem er þeim eiginleikum gætt að það er búið úr spenunum á mismunandi tíma. Í stað þess að júgurfjórðungarnir tæmist jafnhratt, og tækið fari sjálfkrafa af , þarf mjaltarinn að vera vakandi yfir þessu og taka hylkin af hverjum spena um leið og hann tæmist. Þetta er aukavinna sem þarf að gera tvisvar á dag svona 300 daga á ári við þessa kú og ótrúlega margar aðrar .
 Já en þetta er jú atvinnuskapandi  á þessum síðust og verstu!! 

 Góðu fréttirnar eru þær að núna er engin kýr í meðhöndlun vegna júgurbólgu, en þeir dagar sem sú staða er uppi verða aldrei of margir.

 Finnst ykkur básinn ekki vera orðinn fínn hjá mér??

 
Það var létt yfir byggræktendum í Eyjarhreppnum sáluga þegar þeir mættu á Testofu Hestamiðstöðvarinnar í gærkvöldi. Þar sem Einar er mikill höfðingi heim að sækja, fór góða skapið síbatnandi eftir því sem leið á fundinn.

  Það var verið að fara yfir uppskerutölur haustsins og ákveða verð til framleiðenda, og þurrkunar og umsýslukostnað þurrkunarinnar. Þó þetta væri besta byggræktunarárið í sögu Eyjarhrepps náðust ekki þau markmið að fá yfir 3 tonn af þurrkuðu byggi af hektara. Þó sumir akranna hefðu verið að gefa mikla uppskeru voru aðrir lakari og síðan urðu tjón vegna veðurs og fugla veruleg sumstaðar.
  Það er þó hægt að segja að þetta hafi sloppið til, í heildina litið, miðað við ótíðina frá því snemma
í sept, fram í okt.
  Og uppskeran hefur aldrei verið jafn mikil og jöfn að gæðum og núna.


  Þegar stytti upp í okt.byrjun fengu græjurnar að snúast. Við höfum aldrei tekið svona mikið magn inn á kæligólfið fyrr.

 Dalsmynni sf. náði að uppskera um 43 tonn sem er sama magn og notað var á búinu á síðasta ári.
  Nú virðist eftirspurnin eftir þessari afurð vera að aukast og þau sjónarmið að hverfa, sem mér fannst ríkjandi í þessum viðskiptum, að íslenska byggið ætti að vera ódýrara en það innflutta.

  Það var ákveðið að greiða framleiðendum kr. 23 fyrir kg. en við leggjum allir byggið inn hjá félaginu. Þurrkunarkostnaður á kg. verður 10 kr. og umsýslukostnaður og umbúðakostnaður áætlaður 4 kr. á kg. Með öðrum orðum byggið , þurrkað , valsað, sekkjað og komið á bíl við stöðina verður selt á 37 kr. kg. + Vsk.

  Þetta verð mun væntanlega vera breytilegt eftir verðþróun á því innflutta og síðan geta verið einhverjir sérsamningar í gangi.

  Nú er það spurning hvort gengisþróunin verði farin að lagast fyrir vorið, svo fræ, áburður og olía verði kaupandi, en nærri 100 % hækkun s.l. vor setti ljótt strik í arðsemina/tapið á þessu  "hobbýi" okkar félaganna.