Það er nokkuð langt síðan ég hef haft einn öl með í pottinn en það gerðist í kvöld.
Upphaflega fannst manni öl og pottur tilheyra hvort öðru, en þegar pottferðirnar voru orðnar mjög reglulegar þá sá meira að segja ég, að þetta gekk ekki. Ölið var því látið víkja.Í kvöld var það verðlaunin fyrir að hafa lokið sekkjuninni á bygginu fyrir Barðstrendingana en vegna sérþarfa tekur það ekstra á, og þrefalt lengri tíma per sekk heldur en fyrir þessa eðlilegu kúnna. Þar sem bíllinn er í vinnu í Hafnarfirðinum er óleyst hvernig því verður komið á hafnarbakkann í Hólminum.
 
  Það var fallega gert af Bessastaðabóndanum að benda á nauðsyn þess að við hér á skerinum værum sjálfum okkur næg með matvæli og annað smálegt. Þar sem ég hef hagsmuni að gæta hvað þetta varðar, læt ég vera að kafa djúpt ofan í þessi ummæli og rétt eins og enginn Vestfirðingur lætur sér detta í hug að bjóða sig fram móti honum eftir umræðuna um moldarslóðana á Barðaströndinni verða bændurnir til friðs framyfir kosningar þakklátir fyrir jákvæða umræðu á meðan verið er að tala upp nauðsynlegar hækkanir á afurðunum. Umræðan um að ræktunarlandið sé ekki ótakmarkað er hinsvegar löngu tímabær og grafalvarleg en breyting á landnotkun er á mikilli ferð nú um stundir og fátt til varnar.
  Á Egilsstöðum er það spurningin um Toyota eða tún.

 Ég er orðinn sjóaður í því að þola allskonar veður eftir að hafa alið aldurinn hér á nesinu en snjóslabb er mjög neðarlega á óskalistanum. Þetta var semsagt slæmur dagur hvað veður snertir og engar stillur í kortunum,heldur áframhaldandi umhleypingar. Ekki varð það til að bæta geðheilsuna að ég fékk áburðarútskriftina í tölvupósti og þó sölumanninum hafi annaðhvort blöskrað upphæðin eða vitað að ég væri sívælandi yfir áburðarkaupunum bætti hann ríflega hundrað þús. kr afslætti við dílinn sem ég hafði náð hjá honum. Í stað þess að fyllast þakklæti, fylltist ég grunsemdum um það, að ég hefði ekki staðið mig nógu vel í samningunum. Já svona er lífið og þar sem kollegar mínir á Búnaðarþingi standa sig vel í vælinu ætla ég að hætta því. Nú eru svo komnar inn rosalega fínar myndir af síðustu snjósleðaferð og þegar veðrið fer virkilega í taugarnar á mér skoða ég þær.

 Það var orðið slæmt ástandið á heimilinu.Engin Borgarnesferð í síðustu viku og hugsanlega engin í hinni heldur og ástandið í ísskápnum skelfilegt. Það var ekki nóg með að allur góði óholli maturinn væri búinn heldur þessi vondi holli líka.Og bóndinn orðinn eins og kviðdreginn mjóhundur. Þó ég líti svo á að það sé húsmóðurinnar að sjá um þessa hluti nú í seinni tíð, þá þorði ég ekki hafa orð á því vegna yfirstandandi Vsk.uppgjörs sem getur nú tekið á taugarnar. Ekki var því um annað að ræða en drífa sig  Borgó í eigin persónu ef ég ætlaði að halda lífi. Þegar leggja átti af stað kom útkall frá hestamiðstöðinni um að nú þyrfti að moka snjó sem aldrei fyrr. Aumkunarverðar mótbárur voru ekki teknar til greina því von var á þessum með trippi og hinum að sækja trippi og allt í voða. Þegar planið var að verða klárt birtist Þverárbóndinn með blásarann og snyrti afleggjarann. Það stóðst svo á endum að Einar var búinn að hella uppá kaffið þegar við nenntum ekki að moka meira. Hann verður svo að átta sig á því að bjóða eitthvað krassandi(minnst 40 %) með kaffinu næst, ef þetta á að ganga svona og vináttan á að haldast. Svo var brunað í Borgarnes og farið beint í Hyrnuna að seðja sárasta hungrið. Þar var ég svo heppinn að hitta Gösla sem var að renna niður síðustu kjötbollunni.Þá vissi ég að það yrði ekki nóg með að ég færi saddur og sæll út, heldur myndi Gösli nota tímann meðan ég væri að borða til að ljúga einhverju að mér. Hann hefur gott lag á að gera það þannig að ég trúi honum alltaf þó ég viti betur. Þegar hann svo sagði mér það einhverntímann í samtalinu að hann nyti engra sérkjara hjá N 1 þrátt fyrir veruleg viðskipti trúði ég honum ekki. Hélt að allir væru á tilboðum og sérkjörum í olíuviðskiptum. Ég tók hann því í tíma í viðskiptafræði og benti sérstaklega á að samningamaður okkar Eyhreppinga lyki öllum samningum með því að segja lægstbjóðanda að ef hann vildi fá viðskiptin yrði hann að ydda blýantinn betur.
 Þar sem móðir mín varð 85 ára í dag var sett læri í ofninn  og eftir það og kökuna sem ég fjárfesti í (þrátt fyrir bágan efnahag bænda um þessar mundir) stefnir nokkuð ákveðið í að eðlilegt holdafar náist á ný og þetta hörmungartímabil gleymist.