Færslur: 2009 Október
24.10.2009 22:59
Dreifbýlið, grunnskólinn og skítblankt sveitarfélag.
Það var létt yfir nýkjörnum sveitarstjórnarmönnum sem voru að hefja nýtt kjörtímabil fyrir tæpum 4 árum í bullandi " góðærinu ", uppfullir af væntingum til góðra hluta sem koma átti í verk.
Nú eru breyttir tímar og menn vakna misharkalega til raunveruleikans.
Hjá Borgarbyggð er nefndin sem sett var saman til að benda á leiðir til hagræðingar í fræðslumálunumm að skila af sér.
Hvað grunnskólann varðar bendir hún á nokkrar leiðir til að ná fram sparnaði.
Allt frá óbreyttum fjölda starfsstöðva en flötum niðurskurði til málaflokksins, til þess að fækka starfsstöðvum í tvær.
Þá yrði kennt í Borgarnesi og annaðhvort á Kleppjárnsreykjum eða Varmalandi.
Síðan eru í bent á sem millileið fækkun einstakra starfstöðva , einnar eða fleiri.
Grunnskólinn er viðkvæmur málaflokkur og ein brýnasta þjónusta sem sérhvert sveitarfélag veitir.
Það byggða ból eða byggðahverfi sem ekki er í ásættanlegu umhverfi hvað grunnskólaþjónustu snertir er dæmt til glötunar á einhverjum tíma.
Þó núverandi skólar/ skólahverfi hafi byggst upp við allt aðrar aðstæður en eru í dag er samt skynsamlegt að stíga gætilega til jarðar í að gjörbylta þeim.
Skólarnir eru hver fyrir sig ákveðin þungamiðja í viðkomandi skólahverfi.
Þar hefur ákveðinn fjöldi fasta vinnu við allt sem viðkemur rekstrinum og í dreifbýlinu eru þetta staðir sem skipta verulegu máli fyrir byggðina og í sumum tilvikum algjör kjölfesta þeirra.
Verði viðkomandi skóli lagður niður er ekki nóg með að umtalsverður hluti íbúa viðkomandi byggðar missi vinnuna, heldur mun einhver hluti barna í viðkomandi skólahverfi standa frammi fyrir verulegri lengingu á skólaakstri sem í sumum tilvikum mun verða á mörkum þess sem ásættanlegur er, eða vera kominn útfyrir þau.
Og rétt eins og Íslendingar eru nýbúnir að átta sig á því að landbúnaðarframleiðslan skiptir umtalsverðu máli í kreppunni og gjaldeyrisskortinu, eru Borgnesingar væntanlega óðum að átta sig á því hvernig staðan væri, ef dreifbýlið væri ekki jafn burðugt og það er þó í dag.
Fyrir mig sem aðila að Laugargerðisskóla var einkar athyglisvert að sjá hvernig nefndin setti upp skýringatöflu um launakostnað vegna kennara og stjórnenda við einstaka skóla.
Í stað þess að láta koma fram kostnað Borgarbyggðar við þennan lið í Laugargerði var þar sett öll rekstrarupphæðin. Þannig að í stað launakostnaðar Borgarbyggðar sem er kr. 16.800.000 vegna Laugargerðis var heildarkostnaðartalan 41.000.000 kr. notuð í staðinn
Já það eru erfiðir tímar og ekki verður gert lítið úr þröngri stöðu í Borgarbyggð.
Spurningin er sú þegar reiknimeistararnir setjast niður, hvernig þeir vega saman mannauðinn og þann veraldlega.
21.10.2009 22:59
Tími eftirleitanna í sveitinni.
Það er nokkuð öruggt að hversu vel sem Núpudalurinn smalast í leitum þá eru komnar þar kindur í eftirleitum.
Eflaust halda einhverjir því fram að við Vaskur séum orðnir gamlir og blindir og sjáum ekki rollurnar.
Sumir eru kannski þeirrar skoðunar að þó við sæjum þær, litum við bara undan til að forðast óþarfa umstang.
En við Vaskur erum ekki þannig.
Hinsvegar virðist Núpudalurinn vera vinsælt athvarf hjá rollum sem lenda á " vafasömum " smölum og sleppa frá þeim, hvort heldur er inni á Strönd eða á Austurfjöllunum.
Það var því ákveðið að kíkja inneftir á sunnudaginn og allavega telja hvað sæist.
Það var frekar lágskýjað og þarna er skýjaröndin í sömu hæð og snjólínan í Þverdalnum.
Þar sem betri helmingurinn hafði aldrei prófað þessa útgáfu af fjórhjóli var henni boðið með.
Snilld sem er vön að hreiðra um sig á pallinum fékk að skokka með í þetta sinn og fór létt með það. Vaski er hinsvegar ekki boðið upp á slíka meðferð og sat því vonsvikinn og vælandi eftir heima.
Dalurinn er löngu kominn í haustlitina og það sáust strax kindur innanvið Selgilið sem er neðarlega á dalnum. Það var síðan brunað upp á Dalsmynnisfellið( til hægri hér) en þaðan er hægt að sjá um svo til allt, sem máli skiptir í þetta sinn.
Það voru síðan 7 kindur innvið Rauðgil en ekkert sást í Brekkunum og austar. Rollurnar léku dálítið á mig þegar þær stormuðu niðureftir og virtust ætla að fara rétta leið niður á dal.
Þegar þær voru komnar niður að Núpánni gjörbreyttu þær um stefnu og settu á fulla ferð inneftir.
Snilld sem er ágætlega fljót í förum brást hratt við og hvarf á eftir hópnum inn í Hvítuhlíðina.
Þar mætti ég henni síðan með hópinn, þegar ég hafði klöngrast á hjólinu niðureftir og elt þær innmeð ánni.
Hér er búið að koma þessu öllu saman, niður á dal og bara rólegheit eftir síðasta spottann.
Útúr þessu hafði ég þessa veturgömlu með lambinu og nú er spurningin hvar gamla tvílemban heldur sig.
19.10.2009 22:59
Kúablogg októbermánaðar.
Hún Rúrý Fontsdóttir sem opnaði á þessa lotu í síðustu viku var að eiga fyrsta kálfinn sinn. Þetta var afturfótafæðing og kálfurinn andvana fæddur. Sem betur fer eru dauðfæddir kálfar undantekningar hér.
Randalín frá Álftavatni kom svo með kvígu ( Kappadóttur ) í þetta sinn, til mikillar ánægju fyrir aðalfjósafólkið.
Júgrið á Randalín er svona týpískt íslenskt, en úr því eru samt að flæða um 9000 l. á mjaltaskeiði.
Vanja Vöndu/Hræsingsdóttir bar í nótt stóru skjöldóttu nauti sem er hennar fyrsti kálfur og það var ennfremur fyrsti kálfurinn sem hún Tina hin sænska tekur á móti, og svo rekur hver aðra þar til 15 til viðbótar eiga að vera bornar fyrir áttunda nóv. Það eru 6 fyrsta kálfs kvígur í þeim hóp.
Nú eru til nægar birgðir af hálmi til að láta kálfum og kindum líða vel í vetur. Það er að segja ef Söðulsholtsbóndinn verður ekki búinn að breyta honum í gull og gersemar fyrr en varir. Hann hefur mjög einbeittan brotavilja í þeim efnum.
Ófengnar og fengnar kvígur sem enn eru úti, verða teknar inn um leið og þær hafa lokið við síðustu rúlluna sem gæti orðið á morgun.
Annars er bara allt á góðu róli í fjósinu og árlegt júgurbólgufár sem brast yfirleitt á um það leiti sem kýrnar voru teknar inn kom ekki við þetta haustið.
Einangrun og klæðning utan á veggina hefur síðan ótvírætt góð áhrif á andrúmsloftið sem var nú reyndar ágætt fyrir.
Alla jafna er þetta svo ákaflega stresslaus vinnustaður og bændurnir löngu búnir að gefast uppá því að kenna kúnum að sýna af sér röskleika við að koma sér í og úr mjaltabásnum.
Enda hárrétt hjá þeim að flas er ekki til fagnaðar.
