Færslur: 2008 Desember

05.12.2008 20:34

Ársgömul heimasíða.



  Nú er heimasíðan mín ársgömul í dag.emoticon 

 Ég hafði gengið með það í maganum nokkurn tíma að koma upp heimasíðu en netsambandið bauð ekki upp á það hér á sunnanverðu nesinu. Þegar svo það átti að verða alvöru samband, var látið vaða á þetta en því miður er sambandið ekki alvöru enn og þessvegna fer verulegur tími í úthaldið sem annars myndi ekki taka langan tíma eins og ég vinn þetta.

  Þegar lagt var upp var stefnan vægast sagt óljós, enda hefur orðið ákveðin þróun á síðunni þennan tíma. Mesta spurningin var hvernig standa ætti að blogginu. Þeirri spurningu er reyndar ekki svarað enn.

  Mér finnst mjög notalegt þegar ég fæ comment og kvittun í gestabók og þakka öll slík á árinu. 
Allt slíkt hleypir ákveðnu lífi í hlutina og gerið lífið skemmtilegra.

  Þeir eru svo orðnir þó nokkrir sem taka mig tali og segjast kíkja hér reglulega inn þó þeir einhverra hluta vegna kvitti ekki hér. 
  
 Og ég hafði gaman af því þegar kunningi minn á malbikinu, hringdi óvænt í mig í fyrradag og spjallaði lengi við mig um landsins gagn og nauðsynjar. Ég var svo farinn að velta því fyrir mér hvern þremilinn hann væri nú að vilja mér, þegar hann sagðist nú bara hafa hringt til að  þakka mér fyrir heimasíðuna sem hann fylgdist reglulega með. Fallega gert af honum.

 Helsta breytingin í farvatninu er sú að ég mun bæta við vefsíðu (vafraðu um listinn.) hér til hliðar sem mun  tilheyra sveitarfélaginu mínu, Eyja- og Miklaholtshrepp. Þar munu verða fréttir af því sem þar er á döfinni , birtar fundargerðir eða útdráttur úr þeim o.sv.frv.  Laugargerðisskóli mun að sjálfsögðu falla undir þann lið með sama hætti enda verður seint skilið þar á milli.

 Þetta mun væntanlega verða  virkt með nýju ári.

  Já, og takk fyrir þetta fyrsta ár. emoticon  


 

 

04.12.2008 08:55

Hollur er heimafenginn baggi.


  Fyrir margt löngu þegar ég var endanlega búinn að setja kúrsinn á búskapinn hafði ég uppi margvísleg áform um framtíðina.

  Eitt af því sem ég ætlaði mér að afleggja snarlega þegar ég yrði einn og óháður var heimaslátrunin sem mér leiddist ákaflega.
 En ekki gengur allt eftir sem áformað er og fljótlega sætti ég mig við að halda dampi í þessu sem öðru. Þegar farandslátrari fór síðan að fara um héruð varð þetta léttara og síðan yfirtók tengdasonurinn fláninguna þegar  hann hætti að þjónusta okkur. Heimavinnslan hefur samt tekið ýmsum breytingum og síðustu árin eru stórmarkaðirnir látnir sjá um hangikjötið og stundum saltkjötið líka.

  Eftir að mín heittelskaða komst yfir bjúgnauppskriftina hjá henni Guggu í Skógarnesi hefur bjúgnagerðin hinsvegar fest sig í sessi enda ekki á færi stórmarkaða að slá þeim Guggu við í þessum efnum.

    Hér eru síðan húsmæðurnar á hlaðinu að leggja lokahönd á bjúgnagerðina.

Þegar kemur að reykingunni verðum við vesturbakkamenn að viðurkenna vanmátt okkar. Þá kemur sér vel að vinir mínir á austurbakkanum eru bóngóðir og vilja allt fyrir vini sína gera.



  Það er alltaf vísir á jólaskap að komast í matarlegan reykkofa og hérna var Áslaug í Mýrdal búin að loka bjúgnaferlinu og bara eftir að drífa bjúgun heim ,  setja upp pott og staðfesta að þetta væri enn einn frábær árgangur í bjúgnaframleiðslunni.

 Á leiðinni upp að Mýrdal sá ég ekki betur en það væri komið nýtt hús í Hrauntúni síðan ég fór hér síðast um í björtu.

  Þarna er byggt hátæknifjós og mér er sagt byggingarframkvæmdirnar hafi tekið fjörkipp í hvert sinn sem banki fór á hliðina í kreppunni.



  Þannig á að taka þetta og bóndinn þarna er fyrsti austurbakkabóndinn sem kemur bygginu sínu í þurrkun hjá okkur á vesturbakkanum. Það segir mér að þetta sé framsýnn snilldarbóndi sem er mei...................................................... já ekki orð um það meira.


Og bráðum koma blessuð jólin.emoticon


02.12.2008 19:38

Í tómu tjóni.




  Það er í kringum burðinn sem íslenska landnámskýrin er í sérstökum áhættuflokki. Ekki er ólíklegt að það gildi líka um ákaflega fjarskylda ættingja hennar á meginlandinu.

  Það eru ótal krankleikar sem dúkka upp, doðaslen getur komið fram hjá ólíklegustu gripum, og ef júgurbólgan hefur komið fram áður er ekki óliklegt að hún endurvekjist. Fastar hildir þekkjast og í framhaldinu  getur síðan súrdoðinn gert vart við sig ef hann er á annað borð undirliggjandi í fjósinu.
  Þegar hún Emilía bar, kom fljótt  í ljós að eitthvað var öðruvísi en það átti að vera. Hún var greinilega ekki með sjálfri sér,  köld á eyrunum og slappleg. Þetta voru doðaeinkenni og var umsvifalaust brugðist við því.


                Emilía var í góðum málum  þegar hún hélt út í sumarið, í vor.

  Þegar sú meðferð bar engan árangur leist gamla bóndanum illa á málið. Lystarlaus, hálfköld á eyrunum og leið greinilega illa. Svo illa leist honum á þetta að Rúnar var ræstur út á sunnudegi til að kíkja á gripinn. Aldrei þessu vant sagði hann fátt, meðhöndlaði kúna, og skyldi eftir lyf fyrir framhaldið. Þau höfðu engin áhrif. Enn kom Rúnar hlustaði og bankaði, skoðaði skítinn og sagði enn minna. Í þriðju heimsókninni kvað hann upp þann úrskurð að trúlega væri um stíflu í meltingarvegi að ræða og batahorfur ekki miklar enda verulega af kúnni dregið á þessum 5 dögum.

  Og þó það væri kominn hörkuvetur á föstudaginn var enn hægt að taka gröfina fyrir hana.

 Þó Emilía hefði nú alltaf haldið sig neðan við búsmeðaltalið í framleiðslunni verður kvígan sem hún skyldi eftir væntanlega sett á. Það er eitt af vandamálunum í þessari " markvissu " ræktun hér, að ekki er hægt að grisja kvígustofninn eins og vert væri, því endurnýjunarþörfin er svo mikil.

  Það er þó hægt að hugga sig við að liturinn er fínn.

        
  
 

 
Flettingar í dag: 190
Gestir í dag: 12
Flettingar í gær: 1473
Gestir í gær: 142
Samtals flettingar: 403404
Samtals gestir: 36651
Tölur uppfærðar: 29.3.2024 10:52:32
clockhere