Færslur: 2011 Nóvember
19.11.2011 22:26
Fjöllin,féð og bongóblíðan.
Loksins komst ég uppfyrir túngarðinn og var það orðið ákaflega tímabært.
Amman og ömmustelpan upplifðu það hinsvegar í gær með lofsverðum árangri.
Þetta átti að verða lokakikkið á Núpudalinn.
Hér er Seljadalurinn 1 af fimm sem ganga inn í Hafursfellið
.
Norðan hans er Þórarinsdalurinn sem endar í Núpuskarðinu sem er norðurmörk Hafurfellsins.
Og svona líta þeir félagarnir út saman séðir ofanaf Hvítuhliðarkollinum.
Þegar ég sneri mér í hina áttina blasti þetta við.
7 kindur á beit. 3 af einhverri óprenthæfri forystubastarðslínu og ein hvít sem 3 lömb fylgdu.
Ég kannaðist vel við þessar heilaskertu frá fyrri haustum og vissi að þær ættu enga samleið með lömbunum ef ætti að koma þeim til byggða, enda á því að þeir sem eiga svona fé og sleppa því til fjalls hljóti að vera tilbúnir að kosta sérferðina sem þarf eftir þeim.
Hér tókst Dáð að stoppa þau hvítu af og síðan var tekin góð pása því tvö lambanna voru farin að letjast verulega en langt eftir niður.
Það dugði til að þetta komst til byggða ásamt tveimur ám sem bættust við á leiðinni.
Já, vorblíðan þessa dagana er ágætis uppbót á haustið.
Amman og ömmustelpan upplifðu það hinsvegar í gær með lofsverðum árangri.
Þetta átti að verða lokakikkið á Núpudalinn.
Hér er Seljadalurinn 1 af fimm sem ganga inn í Hafursfellið
.
Norðan hans er Þórarinsdalurinn sem endar í Núpuskarðinu sem er norðurmörk Hafurfellsins.
Og svona líta þeir félagarnir út saman séðir ofanaf Hvítuhliðarkollinum.
Þegar ég sneri mér í hina áttina blasti þetta við.
7 kindur á beit. 3 af einhverri óprenthæfri forystubastarðslínu og ein hvít sem 3 lömb fylgdu.
Ég kannaðist vel við þessar heilaskertu frá fyrri haustum og vissi að þær ættu enga samleið með lömbunum ef ætti að koma þeim til byggða, enda á því að þeir sem eiga svona fé og sleppa því til fjalls hljóti að vera tilbúnir að kosta sérferðina sem þarf eftir þeim.
Hér tókst Dáð að stoppa þau hvítu af og síðan var tekin góð pása því tvö lambanna voru farin að letjast verulega en langt eftir niður.
Það dugði til að þetta komst til byggða ásamt tveimur ám sem bættust við á leiðinni.
Já, vorblíðan þessa dagana er ágætis uppbót á haustið.
Skrifað af svanur
16.11.2011 22:39
Rebbaveiðin og grenjavinnslan í sveitinni.
Það er hátt til lofts og vítt til veggja fyrir rebbaflóruna í Eyja og Miklaholtshreppi.
Þar eru þekkt tæplega 70 greni og þó þau sem oftast eru í ábúð séu ekki mörg, er samt farið á um 40 greni árlega.
Í umræðunni skiptum við þeim í fjalla og láglendisgren og á tímabili voru fjallagrenin alveg dottin út en nú eru þau að koma inn aftur.
Á þessu ári fækkuðum við sem erum ráðnir í grenjavinnsluna um 45 dýr í refastofni sveitarfélagsins.
Það flækir stöðuna hjá okkur að nokkur óþekkt gren eru á svæðinu og það er skýring þess að af þessum 45 dýrum var 31 fullorðið.
Stundum fær maður fyrirvaralaust fréttir af hlaupadýri og einstaka sinnum gengur dæmið upp.
Eftir að hafa lifað og hrærst í þessum málaflokk árum saman held ég því fram að hér sé ágætt jafvægi í villtu flórunni þó mófuglinn sé ofnýttur á afmörkuðum svæðum þar sem óþekkt gren komast upp árlega
.
Þessi rjúpa hefur vafalaust verið tekin á hreiðrinu og eggin nýtt á staðnum.
Nú er mikil umræða í gangi um tilgangsleysi þess að halda úti skipulagðri refaveiði.
Í þeirri umræðu finnst manni kannski dapurlegast þegar hámenntað fólk í þessum málaflokkum heldur fram skoðununum sem maður veit að eru alrangar og í besta falli barnalegar.
Sláandi og dapurleg dæmi um slæma fjárfestingu skattpeningsins.
Það verður einfaldlega þannig, þar sem skipulögð refaveiði leggst af að það harðnar á dalnum hjá rebbanum þegar fjölgar í stofninum. Þá eru það harðskeyttustu dýrin sem taka völdin og sjá um viðhald stofnsins. Þau dýr sem stöðugt hafa verið grisjuð út af veiðimönnum.
Það er þessi " náttúrulega " og væntanlega umhverfisvæna ræktun sem mun skapa dýrbítana og öflugustu skaðvaldana í náttúrunni.
Það er laukrétt að refurinn er einn af frumbyggjunum og á að sjálfsögðu sinn skýlausa rétt í landinum. Hann verður samt að sjálfsögðu að lúta því lögmáli eins og aðrir byggjendur á skerinu að rétturinn er ekki takmarkalaus.
Mynd Keran Ólason.
Að vitna í það að hér hafi verið náttúrulegt jafnvægi í upphafi byggðar og takmarkalaus viðgangur refastofnsins hafi verið í góðu lagi er rökleysa.
Einfaldlega vegna þess að það umhverfi er löngu horfið og umhverfisumræðan er allavega ekki komin á það stig, að farið sé að ræða um að snúa klukkunni afturábak til þess tíma.
Öll skynsamleg umræða um vernd og hóflega nýtingu lands og sjávar er alltaf jafn þörf en öfgaöfl, sem því miður hafa nú um stundir of mikil áhrif með þjóðinni fá vonandi sem fyrst völd við hæfi.
Já, svo mörg voru þau orð.
Þar eru þekkt tæplega 70 greni og þó þau sem oftast eru í ábúð séu ekki mörg, er samt farið á um 40 greni árlega.
Í umræðunni skiptum við þeim í fjalla og láglendisgren og á tímabili voru fjallagrenin alveg dottin út en nú eru þau að koma inn aftur.
Á þessu ári fækkuðum við sem erum ráðnir í grenjavinnsluna um 45 dýr í refastofni sveitarfélagsins.
Það flækir stöðuna hjá okkur að nokkur óþekkt gren eru á svæðinu og það er skýring þess að af þessum 45 dýrum var 31 fullorðið.
Stundum fær maður fyrirvaralaust fréttir af hlaupadýri og einstaka sinnum gengur dæmið upp.
Eftir að hafa lifað og hrærst í þessum málaflokk árum saman held ég því fram að hér sé ágætt jafvægi í villtu flórunni þó mófuglinn sé ofnýttur á afmörkuðum svæðum þar sem óþekkt gren komast upp árlega
.
Þessi rjúpa hefur vafalaust verið tekin á hreiðrinu og eggin nýtt á staðnum.
Nú er mikil umræða í gangi um tilgangsleysi þess að halda úti skipulagðri refaveiði.
Í þeirri umræðu finnst manni kannski dapurlegast þegar hámenntað fólk í þessum málaflokkum heldur fram skoðununum sem maður veit að eru alrangar og í besta falli barnalegar.
Sláandi og dapurleg dæmi um slæma fjárfestingu skattpeningsins.
Það verður einfaldlega þannig, þar sem skipulögð refaveiði leggst af að það harðnar á dalnum hjá rebbanum þegar fjölgar í stofninum. Þá eru það harðskeyttustu dýrin sem taka völdin og sjá um viðhald stofnsins. Þau dýr sem stöðugt hafa verið grisjuð út af veiðimönnum.
Það er þessi " náttúrulega " og væntanlega umhverfisvæna ræktun sem mun skapa dýrbítana og öflugustu skaðvaldana í náttúrunni.
Það er laukrétt að refurinn er einn af frumbyggjunum og á að sjálfsögðu sinn skýlausa rétt í landinum. Hann verður samt að sjálfsögðu að lúta því lögmáli eins og aðrir byggjendur á skerinu að rétturinn er ekki takmarkalaus.
Mynd Keran Ólason.
Að vitna í það að hér hafi verið náttúrulegt jafnvægi í upphafi byggðar og takmarkalaus viðgangur refastofnsins hafi verið í góðu lagi er rökleysa.
Einfaldlega vegna þess að það umhverfi er löngu horfið og umhverfisumræðan er allavega ekki komin á það stig, að farið sé að ræða um að snúa klukkunni afturábak til þess tíma.
Öll skynsamleg umræða um vernd og hóflega nýtingu lands og sjávar er alltaf jafn þörf en öfgaöfl, sem því miður hafa nú um stundir of mikil áhrif með þjóðinni fá vonandi sem fyrst völd við hæfi.
Já, svo mörg voru þau orð.
Skrifað af svanur
14.11.2011 23:02
Píla frá Dalsmynni.
Það eru 11 mánuðir síðan Píla yfirgaf ættaróðalið um átta vikna aldurinn.
Það er gaman að því að þegar hún var skilin hér eftir í vikunni kemur ekkert henni á óvart hér á svæðinu. Hvorki ræktandinn né umhverfið. Rétt eins og hún hefði farið í gær.
Á þessum 11 mánuðum hafa hinsvegar orðið mikil umskipti í hundahaldinu og þó Pílu komi ekkert á óvart á þeim slóðum sem hún eyddi fyrstu 8 vikum æfinnar er alveg ljóst að hún saknar einskis, því sem betur fer fyrir hundana eru þeir ekki að burðast með þannig heilabrot.
Hún saknar örugglega ekkert Tinna föður síns sem var alltaf tilbúinn að bregða á leik með hvolpahópnum og var alltaf mjög gætinn þegar hann þurfti eitthvað að hægja á þeim.
Og Vask gamla sem sýndi hvolpununum enga linkind, beit fyrst og urraði svo, og hann beit til að meiða ,hefði hún strax umgengist af mikilli virðingu væri hann enn hérna megin móðunnar miklu..
Skessa gamla sem umbar langömmubörnin af mikilli þolinmæði myndi trúlega hafa fengið upprifjun á smá áreiti.
Hvernig hún hefði komið fram við móðurina hana Snilld er svo spurning sem aldrei verður svarað því hún er flutt vestur í Ísafjarðardjúp þar sem hún fer á kostum við að ná eftirlegufénu.
Já af þeim 5 fullorðnu hundum sem voru hér þegar Píla yfirgaf svæðið fyrir 11 mán eru fjórir horfnir á braut og aðeins Dáð eftir ásamt tveim tíkum í uppvexti.
Píla hefur vaxtarlag móðurinnar, ekki mjög stór en sterklega byggð og í fyrsta tímanum gekk allt að óskum.
Hún er komin með fínan áhuga og er ein af þeim týpum sem manni hættir við að vera kannski aðeins of kröfuharður við, vegna þess manni finnst hún vera komin lengra í tamningunni en hún er.
Hún var í dálitlum skæruliðastellingum til að byrja með en um leið og hún áttaði sig á að það féll ekki í góðan jarðveg, víkkaði hún sig og lítur út fyrir að verða með góða vinnufjarlægð.
Þegar maður er orðinn ja, ekki barnungur lengur, finnst manni það alltaf svo mikils virði að geta rakið sig áfram vafningarlaust í tamningunni án þess að þurfa að byrja á að vinda ofan af einhverjum vandamálum.
Fyrsti tíminn í nokkurra vikna námsdvöl Pílu hér gat eiginlega ekki gengið betur, hvernig svo sem framhaldið verður.
Já Já. Þetta er algjörlega hlutlaust álit.
Það er gaman að því að þegar hún var skilin hér eftir í vikunni kemur ekkert henni á óvart hér á svæðinu. Hvorki ræktandinn né umhverfið. Rétt eins og hún hefði farið í gær.
Á þessum 11 mánuðum hafa hinsvegar orðið mikil umskipti í hundahaldinu og þó Pílu komi ekkert á óvart á þeim slóðum sem hún eyddi fyrstu 8 vikum æfinnar er alveg ljóst að hún saknar einskis, því sem betur fer fyrir hundana eru þeir ekki að burðast með þannig heilabrot.
Hún saknar örugglega ekkert Tinna föður síns sem var alltaf tilbúinn að bregða á leik með hvolpahópnum og var alltaf mjög gætinn þegar hann þurfti eitthvað að hægja á þeim.
Og Vask gamla sem sýndi hvolpununum enga linkind, beit fyrst og urraði svo, og hann beit til að meiða ,hefði hún strax umgengist af mikilli virðingu væri hann enn hérna megin móðunnar miklu..
Skessa gamla sem umbar langömmubörnin af mikilli þolinmæði myndi trúlega hafa fengið upprifjun á smá áreiti.
Hvernig hún hefði komið fram við móðurina hana Snilld er svo spurning sem aldrei verður svarað því hún er flutt vestur í Ísafjarðardjúp þar sem hún fer á kostum við að ná eftirlegufénu.
Já af þeim 5 fullorðnu hundum sem voru hér þegar Píla yfirgaf svæðið fyrir 11 mán eru fjórir horfnir á braut og aðeins Dáð eftir ásamt tveim tíkum í uppvexti.
Píla hefur vaxtarlag móðurinnar, ekki mjög stór en sterklega byggð og í fyrsta tímanum gekk allt að óskum.
Hún er komin með fínan áhuga og er ein af þeim týpum sem manni hættir við að vera kannski aðeins of kröfuharður við, vegna þess manni finnst hún vera komin lengra í tamningunni en hún er.
Hún var í dálitlum skæruliðastellingum til að byrja með en um leið og hún áttaði sig á að það féll ekki í góðan jarðveg, víkkaði hún sig og lítur út fyrir að verða með góða vinnufjarlægð.
Þegar maður er orðinn ja, ekki barnungur lengur, finnst manni það alltaf svo mikils virði að geta rakið sig áfram vafningarlaust í tamningunni án þess að þurfa að byrja á að vinda ofan af einhverjum vandamálum.
Fyrsti tíminn í nokkurra vikna námsdvöl Pílu hér gat eiginlega ekki gengið betur, hvernig svo sem framhaldið verður.
Já Já. Þetta er algjörlega hlutlaust álit.
Skrifað af svanur
