Ekki bangsi.Bara hún Emilía að hefja sig til flugs. (Sjá myndir í albúmi.)


  Hvernig er það með þessa heimasíðu, Er ekkert skrifað þar nema um hunda og hross spurði yngri bóndinn og reyndi að gera sig eins önugan í málrómnum og hann mögulega gat.

         Kýrnar eru náttúrulega löngu komnar út þó að þær fái enn  hey að éta eins og þær mögulega geta. Rýgresið sem komst ekki nógu snemma í jörðina í vor,þökk sé bygginu er dálítið langt frá því að gleðja munn þeirra og maga en það er þó á réttri leið.
         Búið að slá hér heima það sem borið verður á aftur og verður það rúllað á morgun. Vallarfoxið hefði þolað nokkurra daga sprettu í viðbót en ekki marga.
 Og stefnt er að því að fara langleiðina með grenjavinnsluna um helgina en þar er það bóndinn sem ákvarðar en tilviljunin og tófan sem ræður. 

  Og bangsi no.2 ákvað að stíga á land og nú voru engin mistök gerð . "Kaffielítan" og þau hin sem elska dýrin og náttúruna öðrum fremur og vita nákvæmlega hvernig þetta virkar alltsaman eru dálítið hrygg yfir málalokum en þessum 5- 10 millj. sem aflífunina kostaði var náttúrulega  ágætlega varið. Það sem bjargaði deginum endanlega hjá mér, var þó kassinn sem settur var uppí fraktflugvél úti í Kaupin. og fluttur til Akureyrar. Það hefði örugglega tekið tvo smiði á Króknum 6- 8 klukkutíma að reka saman svona kassa og staðfesti endanlega hve veruleikafirringin er alger þegar fjölmiðladansinn er stiginn af fullum þunga. Svo er það spurning hvort rétti sótthreinsistimillinn hafi verið kominn á græjuna við lendingu??
 Þegar bangsi no. 3 kemur verða menn reynslunni ríkari og hafa nokkur varðskip fyrir utan til að stugga dýrinu aftur  í land.
  Þá sleppur Björgólfur ekki við að taka upp veskið.

  
                          Búið að lesta flutninginn og bara eftir að kveðjast .

Frá v. Jói,Gugga,Katrín,Dagný Stjáni,Halldóra,Einar,Svanur,Skúli,Auðun,Gunni og Jonni.Á myndina vantar Jón og Ingibjörgu.


Jón El. sem hafði trússað okkur af mikilli snilld fékk frí í dag en hann er með aðstöðu og hross að Teygingarlæk og ætlaði að ríða með okkur þaðan að Kirkjubæjarklaustri. Reyndar var þessi síðasta dagleið að hans undirlagi og kom á daginn að hann hafði verið tillögugóður þar.Jonni dæmdist til að taka við trússinu enda bóngóður eins og fyrri daginn.Við gengum frá smáhýsunum á Svínafelli , lestuðum kerrurnar og ókum síðan vesturfyrir Skeiðarársand að Hvoli, en þar skyldi gist næstu nótt.
  Eftir járningar og álagningarstúss var síðan riðið af stað og hafði Auðun fengið mjög nákvæma tilsögn um hvar ríða skyldi þennan spotta að Teygingarlæk.
 Strax urðu nokkur vandamál við að komast frá Hvoli . Öllum hrossum hafði verið ekið þangað og þegar þeim skyldi riðið burt kom í ljós að ekki var gert ráð fyrir hrossaumferð við ristarhlið bæjarins. Hófst nú mikil reið fram og aftur um moksprottin túnin því reksturinn var ekki í stoppistuði. En út komst allt að lokum og Auðun sem stundum finnst gott að ríða "götulausa græna jörð" leiddi okkur óðara eitthvað úrleiðis og fann allar hugsanlegar ófærur sem fundust á svæðinu. Endaði það með því að hann var einn í heiminum en við hin riðum aftur á veginn og síðan eftir réttu götunni þegar kom að henni. Þar hittum við" leiðsögumanninn" aftur sem lét sér þetta að kenningu verða og leiddi okkur rétta leið allt þar til Óli á Læk tók á móti okkur.
 Þar var okkur öllum boðið til bæjar og haldin mikil veisla. Rjómapönnukökurnar og heimabökuðu flatkökurna ásamt hangikjötinu og bleikjunni og bara nefndu það, allt heimagert ,sultan líka. Auðun óskaði síðan eftir að húsfreyjan "Magga" yrði kölluð úr eldhúsinu og benti síðan samferðakonum sínum á að þær skyldu taka hana sér til fyrirmyndar. Þá myndi þeim vel farnast. Ljóst að Anna Margrét var næstum hinumegin á Íslandi þá stundina. Nú var lagt á .Óli og tengdasonur hans riðu með okkur að Klaustri
og Óli sem er áttræður var þarna á brúnum 22 vetra klár sem járnaður hafði verið daginn áður. Fljótt kom í ljós að við aðkomupakkið, höfðum lítið í þá félaga að segja því þeir voru greinilega vanir einhverjum öðrum meðalhraða en við vestanmenn og förum við þó ekki alltaf rólega. Þegar ég ræddi þetta gætilega við Óla sagðist hann fá orð fyrir að fara stundum dálítið geyst, en hann stoppaði vel á milli .Sumir héldu því hinsvegar fram að hann væri lagður af stað aftur þegar þeir síðustu kæmu í áningarstað. Þennan dag riðum við jafnbestu reiðleiðirnar í ferðinni í frábæru veðri. Reyndar var laugardagurinn,Fornustekkir-Lækjarhús mjög góður hvað göturnar snerti en veðrið skemmdi talsvert fyrir okkur þá. Þarna var riðið neðan hrauns og síðan sléttar grundir og á hverjum áningarstað þuldi Óli yfir okkur endalausum fróðleik úr sögunni á svæðinu. Þessum frábæra reiðtúr var síðan slúttað með kvöldmat að Hótel Klaustri. Þegar komið var að Hvoli um kvöldið var algjörlega ótækt að fara strax inn úr vornóttinni og síðustu tónleikarnir haldnir undir berum himni í lognkyrri nóttinni.
 Það var hinsvegar hljóðbært í logninu og þrátt fyrir að trailerinn væri hafður á milli húss og söngfugla var búið að loka öllum gluggum á efri hæðinni á farfuglaheimilinu um það er lauk. Þeir voru náttúrulega galopnir þegar við risum fjallbrött úr rekkju uppúr 9 en herbergin áttu að rýmast fyrir kl. 10 og allir orðnir ólmir í að komast til síns heima.

        Já , þetta var bara alltílagi sleppitúr þetta árið.

 Reksturinn farinn að lesta sig og forreiðin auðvitað hvorfin á undan ef eitthvað færi úrskeiðis.

 Þrátt fyrir góða veðurspá daginn áður var þungbúið loft og mikil rigningarlykt í loftinu. Dagurinn átti að byrja með eins hesta ferð út í Ingólfshöfða  Síðan yrði riðið út að Svínafelli sem yrði síðasti áfangastaður austan Skeiðarársands.
 Þetta var fyrsti dagurinn sem enginn heimamanna slóst í hópinn.
 Þrátt fyrir úrkomu hertu allflestir sig uppí að ríða í Höfðann/eyna og var hrossunum ekið að flugvellinum á Fagurhólsmýri en þaðan er um 9 km. út á höfðann.
 Það var mikið sullumbull á leiðinni og sandurinn nokkuð þungur í restina. Skúminum leist illa á svona hestaferðalanga og fór um suma þegar þessi flikki steyptu sér niður að okkur . Á bakaleiðinn sást vel hversu þungbúið eða dimmt var með fjöllunum enda var veðrið miklu verra þar ,lárétt rigning eins og á Nesinu og mikil úrkoma. Gunnar bóndui sagði rigningu í norðanátt slæmt mál á þessu svæði og skyldum við hinkra eins og við gætum því veðrið myndi skána frekar en hitt. Hrossin sem í Höfðann fóru  skyldi ekið beint vesturfyrir sand að Hvoli og buðust menn nú hver í kapp við annan að taka að sér bílstjórn eða aðstoða við flutninginn. Hinir sem ríðandi fór lögðu svo af stað gallaðir  og 15 hrossum fátækari.  Uppáhaldshross eftirreiðarinnar leiddi reksturinn strax á villigötur og varð úr hálftíma töf en eins og alltaf, leystist málið farsællega. Það var auðvitað Hyrjar sem tók af skarið og sýndi óþekktarormunum í tvo heimana.
 Við vorum varla komin upp á aurana vestan/norðan Hofs þegar brá til hins betra með veðrið og vorum við komin á skyrturnar áður en lauk. Var ljóst að bílafólkið var komið í slæmt mál . Við stoppuðum lengi við Sandfell, kynntum okkur sögu staðarins sem var á aðgengilegum upplýsingarspjöldum en þetta var fyrrum stórbýli sem lagðist í eyði eftir gos??.  Við slugsuðum  kannski ekki síður þar, vegna þess að í Svínafelli yrði haldin grillhátíð mikil og ætlaði bílafólkið að hefja undirbúning hennar ef það yrði á undan okkur. Þarna ákvað ég að gefa Hyrjari frí vegna undangenginna átaka og lagði á Dögg síðasta spölinn. Þarna með fjallinu hittum við síðan á ævaforna götu sem var að mestu horfin  og reyndum að halda okkur við hana. Fljótlega komum við að þó nokkru vatnsfalli kolmórauðu ,straumhörðu og botninn greinilega stórgrýttur.Fór nú að fara um undirritaðan  sem treysti fararskjótanum illa í svaðilfarir og saknaði nú Hyrjars sem lék á alls oddi í rekstrinum og næðist varla við þessar aðstæður. Var því látið duga að fara með allar þekktar bænir auk þess sem heitið var á Óðinn og Ása Þór til öryggis. Ég veit ekki hverju það var að þakka að land náðist hinu megin en sjaldan hef ég orðið hræddari um líf mitt en þarna.
 Nú fór land að verða víði vaxið og gatan týndist okkur Auðun sem erum þó fagmenn í landlestri. Lentum við í óreiðum skógi og urðum að snúa aðeins til baka eftirreiðarfólki til óblandinnar ánægju. Og að Svínafelli enduðum við og vorum að sjálfsögðu blaut í fæturna eins og venjulega í ferðalok.  Tekist hafði að fresta lokun sundstaðarins og komumst við í heitu pottana sem hefðu að vísu mátt vera heitari. Og grilluðu lambalærin voru ólýsanlega góð í kvöldsólinni en lagt var á langborð utandyra. 
   Og söngkórinn var að sjálfsögðu endurvakinn þetta síðasta kvöld okkar austan vatna.