Það var mikill léttir að sjá síðustu svellalögin hverfa af túnunum.

 Nú er að taka í sig kjark og fara í umhverfismat og meta hvort túnin hafi staðið af sér þessi rúmlega 2 mán. svellalög.  Það hefur trúlega bjargað miklu að jörðin var  ófrosin og kemur ófrosin undan þessu, en það er óvanalegt hér á þessu sælusvæði íslensks veðurfars.
 Allavega er ljóst að kaltjón verður sem betur fer  langt undir þeim væntingum sem voru í gangi fyrir 2 vikum eða svo.



 Síðan er ekki eftir neinu að bíða með að vaða í áburðaráætlun og leita svo tilboða hjá vinum mínum sölumönnunum.

 Það er vonandi rétt hjá Svenna í Hlíð  að veturinn sé í 3 mán. og þeir séu búnir.

Og Langnesingurinn sem ég talaði við í gærkveldi sagðist ekki láta sig dreyma um það að fá eins gott veður í vor og hann upplifði þessa dagana.

 Ekki nema von að maður sé í bjartsýnisstuði þessa dagana.



 Tinni junior dafnar vel  og er alveg fádæma efnilegur. Það er að vísu velþekkt umsögn um alla hvolpa úr minni ræktun á þessum aldri og niðurstaðan of oft verið önnur þegar alvara lífsins tekur við.



 Þessi bróðir hans er einstaklega skemmtilegur og sérstakt þegar systkinahópurinn ryðst út eftir næturlanga inniveru, kemur hann til mín og eltir mig út. Samt er hann grimmastur við matarskálina.
 Það er ljóst að sá sem hreppir hann þarf að sannfæra mig um ýmislegt og allt prútt verður tilgangslaust.



 Af meðfæddri hæversku ætla ég ekki að hafa nein orð um litlu prinsessuna mína sem ég á í óvanalega miklum vandræðum með að finna nafn á.

 Og fyrir þá sem eru alltaf svo duglegir að" like " hjá mér er like-ið vonandi komið í lag.

Ég held því gjarna fram sérstaklega við ákveðna aðila að að þó íslendingar séu nú upp til hópa
 " alvöru " fólk, þá sé því meira spunnið í þá því afskekktar sem þeir búa.

 Þó ótrúlegt sé hef ég aldrei þurft að skilgreina " alvöru " fólk nánar.

 Það var dólað vestur á Barðaströnd á laugardaginn til að blóta þorrann með " alvöru " fólki í Birkimel.
 Nú fórum við landleiðina vestur í Gufudal þar sem við fengum far með bændum síðasta " spottann".

 Það var hálkuslabb á hlutum leiðarinnar á vesturleið en það hvarf svo að mestu um nóttina.



 Hér eru trogin á borðum og Brjánslækjarborðið hefur þá sérstöðu að standa dúkað meðan blótið endist. En eins og kunnugir vita láta bændur þar sér aldrei leiðast, allra síst á þorrablótum eins og sjá má.



 Aðalbændunum leiddist ekki heldur.



 Og eins og á öllum alvörublótum eru allir mættir tímalega,



 Og sumir eru meira alvöru en aðrir.



  Bóndinn af Mýrunum hefur eflaust raulað fyrir munni sér. Þar sem enginn þekkir mann/ Þar er gott að vera, - þar til hann sá mig.



 Þarna rakst ég svo óvænt á frænku mína enda ísland pínulítið ef því er að skipta.



 Gufudals og Múlabændur létu sér ekki leiðast frekar en fyrri daginn.



Gísli Fjallabróðir og félagar eru fastir liðir.



 Svona horfa þær alltaf blíðlega á mig þessar elskur. Verst að Elísabetu vantaði.



 Já hér var allt eins og það átti að vera.



 Skemmtiatriðin voru alveg frábær en þau klikka nú aldrei þarna. Meira að segja
 " aðkomumaðurinn " náði þessu næstum öllu.




 Hér eru svo bændur ágætlega birgir af snjó og klaka enn, eins og fleiri.



 Skrámur frá Dalsmynni tekur svo alltaf jafn vel á móti mér, búinn að jafna sig á hausttörninni.



 Já það er sama hvar ég er að flækjast um, alltaf verða hundar á leið minni jafn misjafnir og þeir eru margir. Þessir verða kannski auglýstir hér á síðunni áður en lýkur.

 

 Eftir septemberlokun hestamiðstöðvarinnar hefur allt verið á fullu í vetur.

Það eru 30 - 35 hross stöðugt á járnum og reiðhöllin komið að góðum notum í rysjóttu vetrarfarinu.


 Hér er Dóri að ræða við einn ótaminn sem mætti í skólann í gær.



 Ég byrjaði á að heilsa uppá hann Flugarr minn Fláka og Fjóluson og spurði hann hvort þýddi nokkuð að leyfa honum að spreyta sig á folaldasýningunni um næstu helgi.
 Hann sagði að ég mætti ráða því, en að yrði þá að raka sig fyrst.


Vegna ófærðar hefur tamningaliðið verið spakara heima um helgar og hátíðar en oft áður svo ég hef lítið fengið að spreyta mig í gjafastússi þennan veturinn.



 Það var rólegt í gerðinu enda gekk á með éljum sem aldrei fyrr.



 Hér er regla á hlutunumog hvert hross á sína stíu meðan á innivist stendur.



 Það er rólegra hjá hálmvagninum en nokkurntíma áður því stöðugar haustrigningar höfðu aldeilis afleit áhrif á hálmuppskeru búsins.



 Kjarnfóðurvagninn er eins og hey og hálmvagninn hannaður og smíðaður af yngri Dalsmynnisbóndum. Við hönnunina var lögð sérstök áhersla á að hafa drif og tæknibúnað allan sem einfaldastan til að forðast illviðráðanlegar tæknibilanir.


 Hér bíða svo þessi atvinnutæki meðan eigendur þeirra tóku sér smá kaffipásu.



 Hér eru svo Iðunn og Dóri í kaffipásunni en Einar óðalsbóndi trúlega að selja hross.
Þriðji starfsmaðurinn Arnar í Haukatungu lagði hinsvegar undir sig sóffann og er utan myndarinnar  af þeim sökum.



 Þessi 4 v. hryssa, Kolbrá undan Sólon og Gloríu frá Snartartungu er í miklu uppáhaldi hjá eigandanum og ég fékk ágætis fyrirlestur um ætlað ágæti hennar í framtíðinni.