Það kemur fyrir að afastelpan eigi leið um búgarðinn og hér er hún að heilsa upp á bústofninn sinn, hérna megin Holtavörðuheiðar.

 Hún er fyrir löngu búin að átta sig á því hver ræður, á að minnsta kosti þremur heimilum sem hún þekkir vel til á, þegar þarf að ákveða ákveðna hluti.


 Hún og Stígandi áttu svo leið um Borgarnes á laugardaginn og hér er stund milli stríða.



 Hann Aron Sölvi er ekki búinn að átta sig á sínu valdsviði enn, en það kemur örugglega.

  Hér virðist hann hafa áttað sig á því að einhver hafi komist í ölið hans???

Trúlega pabbinn.


 Já, það verður að taka á þessu máli.

  Það eru nú dálítið heit á þeim júgrin sagði mín heittelskaða  dálítið íhugandi.

 Við vorum að fara yfir gemlingahópinn og tveir þeirra voru trúlega geldir . Reyndar hefur hún óbrigðula aðferð til að sannreyna hvort lamb er á leiðinni, í vafatilvikum sem þessum.  Þá er athugað hvort  vökvinn er slímkenndur úr spenunum eða vatnskenndur. Ég gætti þess að leggja ekki í þá aðgerð því annar gemlingurinn var handfangalaus og örugglega háll sem áll.

 Þetta voru þó góð tíðindi, að einungis tveir væru ( hugsanlega) geldir af 40. Slæmu fréttirnar voru þær að af þeim tuttugu sem voru bornir, voru 10 með tveimur lömbum.


 Þar sem þeir byrjuðu að bera aðeins fyrr en ærnar er ljóst að nokkrir þeirra munu ganga með tvö lömb  í sumar sem er vont mál.
 Reyndar   lítur út fyrir mikla frjósemi í ár og  þó sauðburðurinn sé stutt á veg kominn stefnir í að nokkrar ær muni ganga með þremur í sumar. Tvílemban sem missti annað í fæðingu í dag fékk það tvöfalt til baka. Tvílembing undan gemling og þrílembing undan gamalá var umsvifalaust bætt undir hana.



  Gemlingarnir sem eru að eðlisfari ljónstyggir (sæðingarnar) eru fljótir að róast þegar komið er reglulega í heimsókn um burðartímann. Fyrir nokkrum dögum hlupu þeir upp um alla veggi ef maður leit í áttina til þeirra en nú depla þeir ekki auga þó myndavélin sé rekin uppí þá og hleypt af.



 Og rollurnar sofa svo fast að maður veltir fyrir sér hvort þær séu nú að láta sig dreyma um sumarhagana, sem eru náttúrulega í sérflokki hér á vesturbakkanum eins og allir vita.
  Fyrsti hópurinn var settur niðurfyrir þjóðveg í dag en þrátt fyrir bongóblíðu hefur ekki verið tími til þess að setja féð með elstu lömbunum út.

  Nú fer ég að stræka á akuryrkjuna og sinna fénu betur og þá byrja klaufsnyrtingar og sleppingar.

 Það er nefnilega allt albrjálað að gera í sveitinni en vorblíðan þessa dagana gerir þetta allt skemmtilegra.

 Og nú gengur maður alveg á kaffinu sem er drukkið allan sólarhringinn en ekki milli 9 og 4 eins og vanalega.

Já þetta er lífið.   
  

 
 

Þó stytt sé upp og vori vel í augnablikinu er enn og aftur beðið eftir að þorni um, svo hægt sé að ljúka sáningu.

   Aðal sauðburðartörnin er alveg að bresta á, svo dagurinn var tekinn í girðingarviðhald.

Það eru þó nokkrir km sem þarf að yfirfara og ástandið misslæmt/gott. Hér eru bæði rafmagnsgirðingar og hefðbundnar sem þurfa mismikla yfirhalningu á vorin og síðan þyrfti að girða upp talsverðar vegalendir en það er önnur saga.

 Svo yngri bóndinn var loksins píndur í að gera fjórhjólið skemmtilegt í verkið.



 Hann var forritaður með grunnhugmynd sem hann vann síðan skemmtilega úr. Ég er svo löngu hættur að skipta mér af verklegu framkvæmdinni því það endar bara með skelfingu.



   Ramminn er heildstætt stykki sem smellur í festingar á grindinni og fest með einu splitti.
Og járnkallinn fær sinn stað en þau eru ófá skiptin sem ég hef lent í vandræðum með hann á hjólinu.   Og spilið á sínum stað þegar kemur að strekkingunni í stórframkvæmdum.



  Pallurinn var tiltölulega snyrtilegur í vígsluferðinni og það vantaði ekkert aldrei þessu vant.
Hann á þó eftir að verða dálítið draslaralegur áður en lýkur og þarna mun bætast við rafmagns og gaddavír til viðgerða fyrir næstu ferð.



 Vaskur fékk að sjálfsögðu að koma með því við megum helst ekki hvor af öðrum sjá.
   Snilld og Dáð  komu hinsvegar með til að læra á lífið og tilveruna, m.a. umgangast þjóðveginn og fuglana á mörkinni.

 Og þó maímánuður sé alltaf óvinsæll til fundarhalda komst ég á fund í rekstrarnefnd Laugargerðisskóla og slapp við mjaltirnar. Þar eru ekki alltaf auðveldustu málin til meðferðar en þetta slapp þó allt til og akstursútboðið endaði mun betur en leit út fyrir á tímabili.

Meira um það seinna.