Það var tvöföld veisla hjá Jóni Bjarna og Önnu Dóru á Bergi í dag.

 Annars vegar vel útilátin matarveisla. og hinsvegar algjör hrútaveisla með héraðsýningu á lambhrútum vestan girðingar.




 Þarna var boðið uppá alvöru sveitakaffihlaðborð og svo kjötsúpu. Allt að hætti Jóns Bjarna. (Að hans sögn.)

 Það verður síðan að viðurkennast að ræktunin er bara í góðu lagi vestan girðingar og óþarfi að keyra norður á Raufahöfn til að kaupa góðan lambhrút.


 Hér er verið að raða upp hyrndu hrútunum og eru þeir hæst metnu næstir.
 
 Það var erfitt fyrir dómarana að lenda dómunum og neyddist ég til að yfirgefa svæðið áður en úrslitin lágu fyrir.
 Svo missti ég líka af lambauppboðinu. en þarna átti að bjóða upp bæði gimbrar og hrúta að lokinni sýningu.


 Aðstaðan í reiðhöllinni á Bergi var virkilega fín fyrir þetta og létt yfir mannskapnum.



 Hér er svo verið að raða upp mislitu hrútunum sem voru hver öðrum álitlegri.



 Hér er svo formaður Sauðfjárræktarfélagins Búa með viðeigandi höfuðfat í tilefni dagsins.
 Mér skildist að til stæði að bjóða það svo upp að lokum til fjáröflunar fyrir félagið.

 Nú er búið að opna fyrir sölu á sauðfé suðurfyrir girðingu svo það er bara að sækja um leyfi til hrútakaupa í tíma næsta sumar.


 Kannski verður girðingin bara opin aftur næsta sumar, svo rollurnar geti séð um milliferðirnar sjálfar.

 Allt nánar um sýninguna með því að smella hér. Suðfjárræktarfélag Helgafellsveitar og nágrennis  eða hér. Búi fjárræktarfélag

 Já, kreppan hefur margvísleg áhrif á hann sagði mín heittelskaða við afgreiðslumanninn í Húsasmiðjunni.
 Hann sefur meira að segja eins og ungabarn, bætti hún við.

 Þegar afgreiðslumaðurinn leit á hana spurnaraugum sagði hún með útskýringartón í röddinni.

 Hann sefur dálítið óreglulega, hrekkur upp, grætur pínulítið og sofnar svo aftur.

 Umræðuefnið sem stóð við hliðina á þeim og hafði það eitt til saka unnið að hafa tuðað lítilsháttar um eitthvað smálegt eins og uppstillingar á jólaskrauti, blandaði sér ekkert í þessa umræðu.

 Þó dagurinn hefði ekki verið alslæmur varð samt sitthvað til að ergja mig.

 Sölumaðurinn hjá BM Vallá hafði hringt í mig um morguninn og sagt mér að plöturnar og vindhlífarnar væru tilbúnar. Þetta voru góðar fréttir með vindhlífarnar en verri með litaða bárujárnið.

 Daginn áður þegar bráðvantaði 2 litaðar bárujárnsplötur til að ljúka fjósklæðningunni var mér sagt að þær væru ekki til og ekki væntanlegar næstu dagana/vikurnar. Sölumaðurinn sagði mér þó, að kannski væri til afgangur á rúllu og þá yrði hægt að bjarga þessu. Ég skal gá að þessu og láta þig vita bætti hann við.

 Þegar kom fram á daginn og ekkert heyrðist úr Borgó var farið í að redda þessu með öðrum hætti sem tókst.

 Þegar ég hafði svo sótt vindhlífarnar leist mér ekkert á það sem ég sá, en hafði engin orð um það, þar sem ég gat engum kennt um nema sjálfum mér að hafa ekki ígrundað þá smíði aðeins betur.

 Plöturnar tók ég hinsvegar ekki og á eftir að leysa það mál við sölumanninn.



   Smiðirnir sem höfðu laumast til mín úr öðru verki, svo klæðningin kæmist á fyrir veturinn, eru svo hættir í bili, enda skortur á efni til að ljúka við þakkantana.

Ég var búinn að gleyma amstrinu og vandamálunum sem fylgja framkvæmdum, hversu litlar sem þær eru.

En eins og allir með góða samvisku sef ég eins og steinn, (ekki eins og ungabarn).

 

 Mér leist ekki á blikuna þegar ég virti fyrir mér lambahópinn eftir fyrstu smölun haustsins.

 Ég huggaði mig við að þau væru blaut og ekkert að marka þó þau sýndust í minna lagi og alltof mörg undirmálslömb í hópnum.



   Meðfædd bjartsýnin fór þó að aukast eftir því sem leið á haustið og þegar náðust nógu margar nothæfar ásetningsgimbrar var ljóst að fjárræktin myndi sleppa til þetta árið hvað ræktunin varðaði.

 Það dugar hinsvegar engin meðfædd bjartsýni til að gera gott úr fjárhagslegu hliðinni á dæminu.



 Enda vita allir að fjárbúskapurinn hér, er bara til þess að eitthvað sé fyrir hundana að gera.



Og auðvitað húsmæðurnar. 



 Það voru svo að berast innleggstölur og þó gerðin lækkaði milli ára og fitan hækkaði, þá voru bara búnar til eðlilegar skýringar á því og allir urðu hamingjusamir.

  Meðalvigtin endaði í 17,64 kg.
  Gerðin var.              9.64
  Og fitan                  7,55

 Þannig að það er hægt að bæta ýmislegt enn. sem betur fer.

 Og nú styttist í að hinum árlega rolluhring ljúki. féð verði tekið á hús og ný hringferð hefjist með því að lögð verði drög að litlu lömbunum sem líti svo dagsins ljós í vetrarlok.

 Nei , nei, ég ætla ekkert að enda þetta með því að nú sé erfiður vetur framundan.