Fyrir óralöngu þegar ég var á fyrstu metrunum á hinni pólitísku eyðimerkurgöngu minni, var ég pínulítið róttækur eins og ungum og efnilegum mönnum er títt.

  Góðu vinur minn á þeim árum var hinsvegar alvöru róttæklingur og er trúlega enn.

Hann hélt því hiklaust fram að ég bóndinn, væri helv. atvinnurekandi og kapítalisti.

 Ég hélt því reyndar fram að bændastéttin væri niðurnjörfuð í allskonar regluverkum og verðlagningarkerfum sem gerðu allar kapítalskar hugrenningar útilokaðar og mætti líta svo á að við værum  bara einn hópurinn í hinum vinnandi stéttum. Rétt er að taka fram að þessi umræða okkar félaganna fór fram áður en kvótakerfið og fylgifiskar þess var fundið upp. 

  Fljótlega uppúr því að við vinirnir hættum að kryfja tilveruna og ég fór að auka kröfurnar um sífellt eldra Wiský, rann upp fyrir mér að hann hefði trúlega haft nokkuð til síns máls.

 Líklega væri ég bara helv. atvinnurekandi og kapítalisti.

  Mér sýnist að samkeppnisstofnun sé með nýfelldum úrskurði sínum að staðfesta það að nokkru leiti.


             Lýsandi dæmi um stórkostlegt samráð um fjármál kapítallistanna.

  Mér sýnist þó, að í úrskurðinum sé mjólkurframleiðendum og rollubændum skipað í flokk svona míní kapitalista en " frjálsu " greinarnar, svína, kjúklinga og eggjabændur séu svona alvörukapítalistar og skuli meðhöndlaðir sem slíkir.


           Tveir síbrotamenn á vettvangi. Hvað skyldi Wiskýið þeirra vera gamalt??


  Ég hef lengi haft efasemdir um það hversu hollt það sé okkur , stóru og litlu " kapítalistunum" að halda svona utanum matvælaframleiðendur þessa lands eins og gert er í gegnum Bændasamtök Íslands. 
  Nú held ég að menn hljóti að setjast niður og hugsa sitt ráð án þess að væla of mikið.

Þetta á nefnilega eftir að versna mikið enn, þegar Samkeppnisráð uppgötvar það sem vinur minn hélt fram forðum.

 Að ég og samherjar mínir í bændastétt værum allir atvinnurekendur og helv. stórkapítalistar. 

  Þá verður enginn dans á rósum að hokra í búskap á Nýja Íslandi. 

 

  Hvað sem öllum vísindum líður rennur nú hjá, hver öskudagsbróðirinn á fætur öðrum.

 Norðan belgingurinn sem á sér örugglega formælendur fáa allt frá því hann rennir á land í Hrútafirðinum, og þar til hann skilar sér á haf út, frá Snæfellsnesinu er drullukaldur og hundleiðinlegur.
  
  Það var farið í að valsa bygg í dag því nú lítur kannski vel út með snjósleðafæri og fjallaferðir næstu daga ef það verður ekki eitthvað til að glepja mann frá því.



  Það voru völsuð um 5 tonn sem dugar fyrir kaupandann sem þarf að sækja byggið um helgina og næstu áfyllingu hér.

  Þó aðstaðan sé góð og afköstin fín er nú engin biðröð eftir því hver fái að sjá um völsunina.

Nú er megnið af sölubygginu selt óvalsað og laust. Það léttir  okkur töluvert lífið og vandamálið með flutninginn sem hefur verið nokkur höfuðverkur er loksins að leysast farsællega í þessum skrifuðu orðum.
  Þeir örfáu sem við seljum valsað og sekkjað bygg hafa bara aðeins betra lag á mér heldur en hinn óbreytti almúgi.
  
  Og fræsalinn okkar hringdi í mig í dag til að hlera hvernig vorið legðist í bóndann. Það er trúlega uggur í innflytjendunum, því þetta er í fyrsta skipti í fjögurra ára viðskiptum sem hann hefur frumkvæðið í fræsölunni. Hann sagði mér þær ánægjulegu fréttir að fræið hjá þeim myndi ekki hækka nema um 10 % frá síðasta ári sem lækkar áætlunina mína þó ekki nema um 1200 kall/ hektara.

  Nú verðum við ræktendurnir að þinga um helgina og leggja línurnar fyrir vorið.

Vonandi býður Einar upp á einn öl til að létta okkur allar ákvarðanir. 
   

    
 

Fyrir tuttugu og eitthvað árum kom ég aðeins að því með félögum mínum í stéttarsambandi bænda að móta grunnreglur fyrir kvótakerfi í mjólkur og sauðfjárframleiðslu.

  ´A þessum var var mikil offramleiðsla og með þessu var komið böndum á hana, þrátt fyrir skiptar skoðanir um hvort skiptingu framleiðsluréttarins hefði ekki mátt úthluta með einhverjum öðrum hætti en gert var. Fljótlega kom í ljós að framleiðsluheimildirnar þyrftu að vera breytilegar eftir búsetuþróun og allskonar búskaparbreytingum og þá byrjuðu vandræðin.  Ekki þótti við hæfi að innkalla ónýttan rétt og úthluta aftur, heldur skyldi leyfð sala á réttinum og framboð og eftirspurn ráða verðinu.

  Ég og fleiri sem höfðu verulegar efasemdir um ágæti þessarar aðferðar  gátum ekki bent á trúverðugri leið í stöðunni.  Það sem hefur farið mest fyrir brjóstið á mér allar götur síðan er að  beingreiðslurnar, framleiðslustyrkurinn sprengir upp verðið á réttinum. Þetta verður þannig í framkvæmdinni að bóndinn sem er að hætta framleiðslunni fær í raun fyrirframgreiddan framleiðslustyrk, fyrir næstu 5- 10 ára framleiðslu frá bóndanum sem kaupir. 

  Það var því áhugavert að heyra háttvirtan landbúnaðarráðherra tala um það í auðlindinni í morgun að þetta þyrfti að stokka upp og ekki annað að heyra en það yrði farið í það fljótlega á næsta kjörtímabili ef guð og kjósendur lofuðu.

  Ég settist allavega við tölvuna og eyddi tilboðinu sem ég ætlaði að gera í auglýstan framleiðslurétt
í dag eða á morgun. 

  Þar sem ég er alltaf að gefa frömmurunum góð ráð, finnst mér hæfa vel nýja lúkkinu hjá þeim að setjast niður og fatta upp á einhverjum skynsamlegum tillögum í þessum efnum. Þeir gætu kannski slegið sér aðeins upp á því eftir undangenginn vandræðagang. Á Nýja Íslandi vill örugglega enginn vera að greiða framleiðslustyrk til þeirra sem eru hættir framleiðslu, eða hvað.?

  Trúlega er þó til töluvert af frömmurum sem eru fastir í gömlu forritunum, en þeir eiga væntanlega erfitt með að finna stjórnmálaflokk sem stendur á móti því að hagræða í málaflokknum og koma honum inn í nútímann.


Já, hann Steingrímur fær prik fyrir að opna á málið.( Af öllum mönnum.)