21.10.2012 20:54

Góðir og slæmir árgangar í víni,hrútum og fl.

 Ágætur vinur minn og næstum uppáhalds sveitungi er mikill áhugamaður um rauðvín. Hann fer árlega til Frakklands ásamt félögum sínum til að taka þátt í smökkun og mati nýja árgangsins þegar árangurinn liggur fyrir.

 Nú á lokaspretti haustsins koma sauðfjáræktendur saman með nýjasta árganginn af ræktuninni sem næstu ára framleiðsla af besta kjöti í heimi mun byggjast á.
  Það er ekki nóg ,með að lambhrútaeigendur fjölmenni á sýningar með hrútana sína heldur mætir alltaf nokkur hópur hrútlausra áhugasamra ræktenda og ekki er óalgengt að menn og konur komi úr öðrum héruðum til að athuga hvort nokkuð sé nothæft á viðkomandi sýningu.

 Hér á Nesinu  er félagssvæðið slitið í sundur af sauðfjárvarnarlínu sem liggur þvert yfir  það. Þetta kallar á tvær sýningar , austan girðingar og vestan.  Föstudagskvöldið var tekið í sýninguna austan girðingar og var hún haldin að Haukatungu.

 Á laugardeginum var svo aðalsýningin haldin að Gaul í Staðarsveit og var eðli málsins samkvæmt  mun stærri í sniðum. Þar er síðan sameiginleg niðurstaða  kynnt.

 Gamalreyndir ræktendur halda því blákalt fram að í hrútunum sé rétt eins og í víninu, góðir árgangar og slæmir. Eitt haustið sé mikið úrval af topphrútum og vandi að velja en varla náist svo nothæfur hrútur annað haustið. Oft sé gimbraúrvalið svo í öfugu hlutfalli við hrútana. Þetta á samt ekki við um héruð eða landshluta heldur einstaka bæi.  Að sjálfsögðu kunna menn enga skýringu á þessu frekar en svo mörgu öðru á flóknum refilstigum búfjárræktarinnar. 

Á fyrri sýningunni í Haukatungu settu dómararnir upp pókerfésið og gættu þess vandlega að ekki sæist með nokkru móti hvað þeir teldu álitlegast. Völdu 5 úr hverjum flokki sem þeir grandskoðuðu án þess að láta nokkuð uppi.



 Hér eru áhugamennirnir komnir af stað en þeir eru gjarnan mun lausari á skoðunum sínum og þessir tveir voru nú með þetta á hreinu þegar þarna var komið sögu.



 Þegar fór að líða á sýninguna í Gaul fór að æsast leikurinn enda mikið af úrvalshrútum á ferðinni.
Hobbýbændurnir á þéttbýlisstöðunum setja mikinn svip á sýninguna þarna. Gríðarlegt áhugafólk í ræktuninni. Mislitu hrútarnir á svæðinu eru svo margir orðnir afbragðsgóðir og gefa sumir þeirra þeim bestu hvítu lítið eftir.

 Ég var nú alveg dottinn útúr þessu sýningarhaldi á tímabili en fyrir 3 árum tóku börnin til sinna ráða, smöluðu lambhrútunum upp á kerru og mættu með þá á sýningu.

 Þetta var trúlega gott ræktunarár hjá mér því einn þeirra datt inn í annað sætið í hvítum hyrndum.

  Það hefur svo líklega verið slæmur árgangur í fyrra en þá fór engum sögum af góðum lambhrútum í Dalsmynni.
  Í ár fannst mér nú að gimbraárgangurinn hefði alveg mátt vera betri,( finnst það nú reyndar alltaf) en kvarta ekki yfir hrútunum.

 
 Reyndar komst sá stigahæsti ekki á pall. Sá var 62 kg og með 86.5 stig.
Myndaefnið hér að ofan var 53 kg og með 85.5 stig. 8-9-9-9-8.5-18.5-7.5-8-8- fótl 111. Ómvöðvi 37-4.3- 4.5.  Hann gerði sér lítið fyrir og vann hv. hyrnda.

 Þessi hrútur er undan tveggja vetra Atsdóttur. Sú er undan Busadóttur. Faðirinn er Borðasonur frá Ásbirni í Haukatungu. Hann hefur verið vatni ausinn og skírður Arnar Ásbjörnsson.



 Yngri húsfreyjan, Guðný Linda tekur við farandskildinum af dómurunum þeim Lárusi og Eyjólfi.

Það er svo allt um sýninguna, úrslit stigun og nefndu það bara á blogginu hennar Dísu frá Mávahlíð.   http://isak.123.is/home/
Flettingar í dag: 217
Gestir í dag: 12
Flettingar í gær: 1473
Gestir í gær: 142
Samtals flettingar: 403431
Samtals gestir: 36651
Tölur uppfærðar: 29.3.2024 12:11:22
clockhere