Það hefur fylgt mér í hundaræktuninni að nýjasta gotið er alltaf alveg frábært.

Jafnvel þó eitt og annað sé nú kannski ekki alveg fullkomið hjá foreldrunum þá er maður fullur bjartsýni á ungviðið. 

 Enda sjálfsagt að ætlast til að hvolparnir fái það besta úr foreldrunum. Nema hvað?

Og djöf. yrðu þeir góðir þá !



 Nú eru hvolparnir undan Dáð og Tinna orðnir hálfsmánaðar gamlir og eru að sjálfsögðu nákvæmlega svona got.



 Tinni junior sem er lifandi eftirmynd föðurins í útliti og ekki verður innrætið verra þar til annað sannast, sýndi strax að snyrtigenin eru frábær en hér er hann að létta á sér á öðrum degi eftir að salernisaðstaðan komst í lag hjá þeim.

 Hann er orðinn 2 kg á þessum 15 dögum og er stærstur hvolpanna.



 Prinsessan í hópnum er hér næst á myndinni að læsa tannlausum munninum í bróður sinn. Því miður heyrist urrið ekki en það var svo grimmdarlegt að ég fór strax að vorkenna búpeningi vina minna á Austurbakkanum. Þ.e.a.s. þeim hluta hans sem enn þarf á ýmisskonar leiðbeiningum að halda.



 Hér eru það prinsessan og hann Tinni að leggja taka létta æfingu til undirbúnings þeirri leiðbeiningaþjónustu.

 Já, og hér er slóð á upptöku með foreldrunum sem ég kíki á þegar efasemdir vakna um gæði framleiðslunnar.   Tinni og Dáð.