Ég vitna stundum í Húnvetninginn vin minn sem sagðist vera steinhættur að lesa bloggið mitt.

 Það gengi allt svo vel hjá mér að hann yrði hundóánægður með búskapinn hjá sér.

Þó ég reyndi að sannfæra hann um að bloggið yrði að ganga út á jákvæðni og bjartsýni en ekki eitthvað helv.... eymdarvæl, keypti hann það greinilega ekki.

 Nú er allt fullt af vondum fréttum sagði ég við mína heittelskuðu, þegar ég dróst inn í morgunkaffið fyrir svona 20 mínútum.

 Ég lét hana síðan hafa dálítið fyrir að toga þær uppúr mér, því okkur þessum athyglissjúku( og kannski fleirum)  finnst alltaf slæmu fréttirnar mun áhugaverðari en þær góðu.

 Fyrir það fyrsta hafði hún Líf ( no 78 ) borið tveim kálfum sem hefði náttúrulega verið hið besta mál ef annar þeirra hefði ekki verið naut. Þar með verður ekki sett á kvíga undan henni þetta árið( Helv. focking fock).
 Hin tíðindin voru síðan mun verri, en hún 610 sem átti að bera tveim fallegum sæðislömbum eftir hálfan mánuð (nákvæmlega) hafði látið þeim í nótt. Þau höfðu greinilega drepist fyrir einhverjum dögum .


 Lambakóngarnir í fyrra komu líka á kolvitlausum tíma því þeir höfðu orðið til við frumstæðar en náttúrulegar aðstæður áður en fé var tekið á hús.

Gærdagurinn byrjaði líka alveg rosalega illa því þegar við feðgarnir mættum í fjósið alveg eldsprækir eins og vanalega í morgunsárið var eitthvað óhugnanlegt aukahljóði í mjólkurdælunni sem skilar mjólkinni í tankinn frá mjaltabásnum.

              Þær sem voru fyrstar í básinn urðu að dúsa þar í rúman klukkutíma.

Það var því byrjað á að rífa hana.  Þá kom í ljós að splitti gegnum driföxulinn hafði gefið sig . Það var fúskað einhverju drasli í það en dælan fór síðan vitlaust saman og sundur og saman o.sv.frv. sem þýddi það að morgunverkin stóðu yfir tveim tímum lengur en vanalega.

 Það hafði síðan þær afleiðingar að ég sem er náttúrulega orðinn gamall og vanafastur var kominn með alveg gríðarleg kaffifráhvarfseinkenni þegar ég loksins komst í kaffivélina.

 Og nú sef ég örugglega ekkert í nótt vegna kvíðafullrar skelfingar fyrir því sem mun hugsanlega mæta mér á næsta degi.