29.08.2011 22:53
Rollusmölun , landskeppni, varðeldur eða brenna?
Þetta árið var Landskeppnin haldin austur á Fljótsdal, að Eyrarlandi.
Það er keppt í þremur flokkum A fl. fyrir reynsluboltana þ.e. hunda sem hafa keppt áður og hlotið yfir 50 stig í keppni.
B. fl. er fyrir byrjendurna og reynsluminni hundana og svo er unghundaflokkurinn fyrir hunda undir 3 ára aldri.
Hér er Calvin dómar ( frá Wales) að brjóta niður keppendurna fyrir lélega frammistöðu.
Það voru mættir yfir 20 hundar og eigendur þeirra víðsvegar af landinu til að spreyta sig, ræða málin og hafa gaman af tilverunni. Og veðrið lék við okkur þarna í Fljótsdalnum.
Ég mætti þarna með Tinna og Dáð, Tinna í unghundana og eftir talsverða íhugun ákvað ég að skella Dáð í úlfahópinn í A flokknum þrátt fyrir að hún væri rétt orðin 3 ára og ætti keppnisrétt í b.fl.
Ég tók hreppstjóra þeirra vina minna á Austurbakkanum með austur, ásamt búrtíkum sínum tveim þó ég treysti þeim austurbakkamönnum illa til þess að vera hreppstjóralausir alla helgina.
Hér fyrir ofan er hann að segja Fíu sinni að standa sig nú í unghundarennslinu fyrri daginn sem hún gerði.
Því miður gleymdi hann að segja henni það í rennslinu daginn eftir.
Hér er Jón Geir mættur úr Skaftártungunni í fyrstu keppnina sína og er að segja Snúð hvernig eigi að gera þetta. Eins og þið sjáið er Snúður náttúrulega ekkert að hlusta hann.
Hér er hann Krati frá Dýrfinnustöðum sem ég rakst á þarna á röltinu. Hann er undan Asa frá Dalsmynni og þess vegna sérlega sterklega byggður og greindarlegur til augnanna. Og hann verður örugglega aldrei sárfættur.
Hann er svo heppinn að búa í Jökuldalnum sem er tímalaus veröld eftir að jökuldælir uppgötvuðu að alltaf kæmi nýr tími á eftir þeim sem er að líða.
Welski dómarinn og formaður íslenskra smalahundaeigenda, Sverrir á Ytra Lóni eru svo örugglega að ræða um hunda og tamningar.
Á laugardagskvöldinu var grillveisla, " varðeldur" fjöldasöngur og nefndu það bara. Hér er slökkvistjóri þeirra Grundfirðinga að staðfesta það, að þetta sé " varðeldur ", en að vísu í stærra lagi.
Munurinn á varðeldi og brennu er sá að brennuleyfi kostar fullt af peningum og stimpla frá aragrúa möppudýra ( og náttúrulega slökkvistjóra.) Varðeldur kostar ekkert.
Tjaldið var þéttsetið og hér eru næst, Miðhúsabændur af ströndum vestur. Guðmundur mætti hundlaus í þetta sinn og það fór honum náttúrulega ekki vel.
Varsi á Eyrarlandi og hans fólk var búið að leggja mikið á sig til að gera þessi keppnisdaga jafn frábæra og raun bar vitni en það þarf til dæmis 70 - 80 kindur fyrir 20 hunda keppni fyrir utan allt annað umstang í kringum þetta. Glæsilegt hjá þeim í Austurlandsdeildinni.
Hér erum við Tinni svo að leggja af stað heimleiðis þennan 650 km. spotta sem var tekinn í beit með 20 mín. áningu og hundapissi efst í Öxnadalnum.
Dáð var í 5 sætinu af 10 hundum á A fl. með 130 st. sem var fínt og gefur auðvitað sterka vísbendingu um það hvílíkir afbragðshundar voru þarna á ferðinni( þ.e.a.s þessir 4). Tinni minn frá Staðarhúsum marði síðan unghundaflokkinn með 127 stig.
Það stóð tæpt því Alli á Húsatóftum með Kríu sína var með sama stigafjölda.
Dómarinn ákvað að láta fyrstu 3 þrautirnar í brautinn ráða röðun og fyrst það dugði okkur Tinna til sigurs finnst mér að það hafi verið skynsamleg ákvörðun hjá honum.
Aldrei að deila við dómarann.
Allt um úrslitin hér. http://smalahundur.123.is/blog/
Það er keppt í þremur flokkum A fl. fyrir reynsluboltana þ.e. hunda sem hafa keppt áður og hlotið yfir 50 stig í keppni.
B. fl. er fyrir byrjendurna og reynsluminni hundana og svo er unghundaflokkurinn fyrir hunda undir 3 ára aldri.
Hér er Calvin dómar ( frá Wales) að brjóta niður keppendurna fyrir lélega frammistöðu.
Það voru mættir yfir 20 hundar og eigendur þeirra víðsvegar af landinu til að spreyta sig, ræða málin og hafa gaman af tilverunni. Og veðrið lék við okkur þarna í Fljótsdalnum.
Ég mætti þarna með Tinna og Dáð, Tinna í unghundana og eftir talsverða íhugun ákvað ég að skella Dáð í úlfahópinn í A flokknum þrátt fyrir að hún væri rétt orðin 3 ára og ætti keppnisrétt í b.fl.
Ég tók hreppstjóra þeirra vina minna á Austurbakkanum með austur, ásamt búrtíkum sínum tveim þó ég treysti þeim austurbakkamönnum illa til þess að vera hreppstjóralausir alla helgina.
Hér fyrir ofan er hann að segja Fíu sinni að standa sig nú í unghundarennslinu fyrri daginn sem hún gerði.
Því miður gleymdi hann að segja henni það í rennslinu daginn eftir.
Hér er Jón Geir mættur úr Skaftártungunni í fyrstu keppnina sína og er að segja Snúð hvernig eigi að gera þetta. Eins og þið sjáið er Snúður náttúrulega ekkert að hlusta hann.
Hér er hann Krati frá Dýrfinnustöðum sem ég rakst á þarna á röltinu. Hann er undan Asa frá Dalsmynni og þess vegna sérlega sterklega byggður og greindarlegur til augnanna. Og hann verður örugglega aldrei sárfættur.
Hann er svo heppinn að búa í Jökuldalnum sem er tímalaus veröld eftir að jökuldælir uppgötvuðu að alltaf kæmi nýr tími á eftir þeim sem er að líða.
Welski dómarinn og formaður íslenskra smalahundaeigenda, Sverrir á Ytra Lóni eru svo örugglega að ræða um hunda og tamningar.
Á laugardagskvöldinu var grillveisla, " varðeldur" fjöldasöngur og nefndu það bara. Hér er slökkvistjóri þeirra Grundfirðinga að staðfesta það, að þetta sé " varðeldur ", en að vísu í stærra lagi.
Munurinn á varðeldi og brennu er sá að brennuleyfi kostar fullt af peningum og stimpla frá aragrúa möppudýra ( og náttúrulega slökkvistjóra.) Varðeldur kostar ekkert.
Tjaldið var þéttsetið og hér eru næst, Miðhúsabændur af ströndum vestur. Guðmundur mætti hundlaus í þetta sinn og það fór honum náttúrulega ekki vel.
Varsi á Eyrarlandi og hans fólk var búið að leggja mikið á sig til að gera þessi keppnisdaga jafn frábæra og raun bar vitni en það þarf til dæmis 70 - 80 kindur fyrir 20 hunda keppni fyrir utan allt annað umstang í kringum þetta. Glæsilegt hjá þeim í Austurlandsdeildinni.
Hér erum við Tinni svo að leggja af stað heimleiðis þennan 650 km. spotta sem var tekinn í beit með 20 mín. áningu og hundapissi efst í Öxnadalnum.
Dáð var í 5 sætinu af 10 hundum á A fl. með 130 st. sem var fínt og gefur auðvitað sterka vísbendingu um það hvílíkir afbragðshundar voru þarna á ferðinni( þ.e.a.s þessir 4). Tinni minn frá Staðarhúsum marði síðan unghundaflokkinn með 127 stig.
Það stóð tæpt því Alli á Húsatóftum með Kríu sína var með sama stigafjölda.
Dómarinn ákvað að láta fyrstu 3 þrautirnar í brautinn ráða röðun og fyrst það dugði okkur Tinna til sigurs finnst mér að það hafi verið skynsamleg ákvörðun hjá honum.
Aldrei að deila við dómarann.
Allt um úrslitin hér. http://smalahundur.123.is/blog/
Skrifað af svanur
