Tvisvar á ári er hreinsað úr hálmstíum kálfanna og taðið undan fénu, miðsvetrar og síðla hausts.

 Það var drifið í því í gær og dag en þessi auðlind er látin brjóta sig í haugum þar til einhver nennir að dreifa henni í flög. Vegna hækkandi áburðarverðs minnka sífellt líkurnar á því að haugarnir verði að hólum í landslaginu.



 Og það er alltaf jafn ánægjulegt þegar árvissum skítaáföngum er náð.



 Það skiptir svo ekki máli hvort það eru kálfar eða kindur , þeim líður alveg rosalega vel á hálminum.



 Reyndar hafa heyin verið svo þurr í vetur að ekki hefur þurft að hálma undir féð, heldur hafa þær sprangað um á þurru taði, svona eins og maður man eftir í gamla daga.

 Næst er að leita uppi eitthvað fórnarlamb til að kippa snoðinu af rollunum.

Því þó yngri bóndinn sé óðum að ná sér eftir liðbandaævintýrið er næsta víst að algjör viðsnúningur verður á batanum um leið og minnst er á rúning.