Það er nauðsynlegt fyrir Vask að fá smá hreyfingu sagði mín heittelskaða.

 Það hafði lengi verið einbeittur ásetningur hjá henni að ganga að  þeim forna verslunarstað Kúvíkum í Reykjarfirði, og nú stóðum við og horfðum á skiltið sem sýndi mér til mikils léttis að það var einungis 1 km. á staðinn.

 Reyndar er nýbúið að leggja veg að sumarbústað á staðnum en það haggaði ekki gönguáformum frúarinnar.

 Við skelltum okkur í gönguskóna og í stað þess að þramma götuna var farið beint út hlíðina enda finnst mér  eins og hagyrðingnum og úrsmiðnum snjalla á Akureyri best að "   ganga götulausa græna jörð" .



 Það renna ýmsar hugleiðingar í gegnum kollinn á manni þegar horft er á svona stað þar sem aðalverslunarstaður strandamanna var öldum saman og jafnframt skapaði lifibrauð tuga fólks sem lifði þarna á landsins gæðum eftir að verslun var aflögð.



 Þarna hefur staðið seinni tíma fjárhús með böðunarkari og grindum, trúlega fyrir um 50 fjár, um það er búsetu lauk.


Hér gætu verið það sem eftir er, af svona tveggja kúa fjósi og hlöðu.

Og íbúðarhúsið hefur eflaust verið gjörnýtt í fólksfjölda á fermeter nokkuð fram á síðustu öld.

 Fjöruborðið ber það með sér að þarna er ekki brimasamt við ströndina, enda staðurinn væntanlega orðið fyrir valinu sem verslunarstaður vegna góðrar aðstöðu sem skipalægi.

 Líkt og á fjölmörgum útvegsbýlum á vestfjörðum hefur verið erfitt um heyskap og afkoman byggst á sjósókn og ýmsum hlunnindum.

 Meiri fróðleikur  hér.