Ég velti því stundum fyrir mér á þessum árstíma, hvort aldrei hafi komið slæmt vor í gamla daga.

Þá er ég að tala um svona 40 ár plús aftur í tímann.

 Ekki nóg með að  í endurminningunni sé alltaf  blíða og hamingja heldur var vorið umgengist af fullri virðingu.

Öllum skólum lokið fyrir sauðburð hvort heldur á möl eða mold.

Meira að segja alþingismennirnir voru sendir heim í sauðburðinn og vorið.

Enda urðu þeir til margfalt minni vandræða þá en nú.

 Þó gránað hafi í fjöll í nótt finnst mér að þetta vor sé líkt þessum gömlu góðu.

Það var staðfest í gær þegar ég sá að byggið var farið að gægjast uppúr ökrunum.



Og barnabörn komin í pottinn hjá ömmu.



Aron Sölvi er nokkuð sáttur við það.



Óbornu rollurnar fá að viðra sig yfir daginn og hjartað hennar Höllu Sifjar, ofarlega í hlíðinni vinstra megin við skriðuna orðið vel grænt.



Þrastarhreiðrið á stillansinum sýnir útsjónarsemi foreldranna, en nú er vissara að loka skemmu og hlöðudyrum .
Annars hefst óðara mikil fuglaumferð inn, með allskonar efni til hreiðurgerðar.




 Og Móri kallinn sem hefur umgengist grenjaskyttuna af mikilli lítilsvirðingu í vetur var farinn að ergja mófuglinn verulega.

 Þegar hann toppað svo lítilsvirðinguna við gömlu grenjaskyttuna með því að bögga lambféð í túnunum gekk hann of langt.

 Já vorkoman er í góðum gír.

Nema það mætti fara að senda þingmennina heim.