Það er kominn fjöldi ára síðan ég hef hlaupið á eftir kindum.

Þegar ég lagði það af, var hlaupagetan og þolið á góðu lagi. Ég get því miður ekki haldið því fram lengur.

  Nú sjá hundarnir alfarið um þennan hluta sauðfjárvinnunnar og reyndar mikið meira.

Þessa dagana er verið að sleppa lambfé af húsi og hér þarf að koma þeim niður fyrir þjóðveginn í fyrstu lotu.

 Nú er ég hættur að loka hundana inni þegar átt er við lambærnar og læt þá hafa fyrir þessu.



  Þeir sem til þekkja vita hvernig gengur að reka kindur með lömb á þessum aldri.
Þær reyna að fara allt annað en þær eiga að fara og ef þær eru nokkrar saman þá er farið sitt í hvora áttina. Ef sá gállinn er á þeim fara þær yfirhöfuð ekki nokkurn skapaðan hlut.



  Hér dóla þau, Dáð, Snilld og Vaskur vel á eftir hópnum en það er grundvallaratriði að góð fjarlægð sé milli hundanna og kindanna. Annars bregðast ærnar við til varnar lömbunum og þar sem þarna eru ákveðnir hundar á ferðinni gæti það orðið harður slagur. Dáð er aðeins 10 mán og Snilld tæpra tveggja ára . Þessi vinna fellur vel að tamningarprógramminu sem þær eru í núna.

 Það er sjaldan hægt að reka viðstöðulaust yfir þjóðveginn vegna óvæginnar umferðar og hundarnir virða biðskylduna og stoppa féð af meðan bóndinn leitar lags fyrir hópinn yfir.

 Þeim fjölgar sífellt fjárhundunum í sveitum landsins sem ráða við svona vinnu þó betur megi gera í því eins og fleiru.

  En góðir hlutir gerast hægt, er það ekki ?