Færslur: 2013 Október
28.10.2013 21:18
Að setja sér markmið,- og svo fer allt í klessu.
Markmiðslaus maður fer trúlega áreynslulítið gegnum lífið, eða hvað ?
Ég er ekki í Þeim hópi, Þó ég reyni nú ákaft að komast sem áreynsluminnst gegnum lífsins táradal.
En ég er samt alltaf að setja mér einhver heimskuleg markmið sem ganga svo yfirleitt aldrei, eða seint og illa upp.
Þegar ég set stefnuna á got hjá afbragðstíkunum mínum á útkoman úr Því að vera mun betri en síðast.
Hún er Það líka undantekningarlaust. - Þar til kemur að tamningu hvolpanna.
Meðan ég var í hrossaræktinni kom undantekningarlítið í heiminn á hverju vori folald sem myndi örugglega verða öðrum hrossum betra. Þau komust samt aldrei með framhófana sem gömlu reiðhestarnir mínir höfðu afturhófana.
Gömlu reiðhestarnir mínir voru nátturulega ræktaðir útaf vinnuhrossunum og tamin af vitleysing sem vissi akkúrat ekkert um tamningar.
Ekkert 200.000. kr. dæmi að koma folaldi í hryssu.
Síðustu Þrjú árin hafa Þau markmið verið uppi í sauðfjárræktinni að lífgimbrarnar skuli uppfylla lágmarksgæði í holdafari og byggingu.
Bakvöðvinn sé ekki undir 30 og lærastigunin ekki undir 18. allt annað svo í réttu gæðahlutfalli við Þetta.
Krafan um blubb móðurinnar var svo að sjálfsögðu ofar öllu öðru.
Þrátt fyrir hátæknibúnað við matið auk fingramats ráðunautsins að viðbættum gríðarlegum upplýsingum í tölvuveri búsins gengur Þessi stefna hægt og rólega.
Sá áfangasigur náðist Þó í haust að engin gimbur var sett á með lærastigun undir 17.5.
Þær voru svo reyndar fáar með bakvöðva undir 30 svo Þetta er nú kannski allt að koma.
Kannski, eða bara örugglega Þetta skítasumar sem klúðraði ræktunarmarkmiði sauðfjárræktarinnar Þetta árið.
Nú eru gimbrarnar komnar á hús ásamt Þeim veturgömlu og fengu haustsnyrtinguna sína í dag.
Baldur og Steinar Haukur mættu galvaskir og rúðu Þær á mettíma.
Þeir voru svo snöggir, að Þessir gemsar hér eru ekki búnir að átta sig á hvað er í gangi.
Að sjálfsögðu eru svo engar efasemdir uppi um Það að ásetningsmarkmiðin náist með glans næsta haust.
Og got vetrarins skili öflugri smalahundum en nokkru sinni.
Nema hvað ?
Ég er ekki í Þeim hópi, Þó ég reyni nú ákaft að komast sem áreynsluminnst gegnum lífsins táradal.
En ég er samt alltaf að setja mér einhver heimskuleg markmið sem ganga svo yfirleitt aldrei, eða seint og illa upp.
Þegar ég set stefnuna á got hjá afbragðstíkunum mínum á útkoman úr Því að vera mun betri en síðast.
Hún er Það líka undantekningarlaust. - Þar til kemur að tamningu hvolpanna.
Meðan ég var í hrossaræktinni kom undantekningarlítið í heiminn á hverju vori folald sem myndi örugglega verða öðrum hrossum betra. Þau komust samt aldrei með framhófana sem gömlu reiðhestarnir mínir höfðu afturhófana.
Gömlu reiðhestarnir mínir voru nátturulega ræktaðir útaf vinnuhrossunum og tamin af vitleysing sem vissi akkúrat ekkert um tamningar.
Ekkert 200.000. kr. dæmi að koma folaldi í hryssu.
Síðustu Þrjú árin hafa Þau markmið verið uppi í sauðfjárræktinni að lífgimbrarnar skuli uppfylla lágmarksgæði í holdafari og byggingu.
Bakvöðvinn sé ekki undir 30 og lærastigunin ekki undir 18. allt annað svo í réttu gæðahlutfalli við Þetta.
Krafan um blubb móðurinnar var svo að sjálfsögðu ofar öllu öðru.
Þrátt fyrir hátæknibúnað við matið auk fingramats ráðunautsins að viðbættum gríðarlegum upplýsingum í tölvuveri búsins gengur Þessi stefna hægt og rólega.
Sá áfangasigur náðist Þó í haust að engin gimbur var sett á með lærastigun undir 17.5.
Þær voru svo reyndar fáar með bakvöðva undir 30 svo Þetta er nú kannski allt að koma.
Kannski, eða bara örugglega Þetta skítasumar sem klúðraði ræktunarmarkmiði sauðfjárræktarinnar Þetta árið.
Nú eru gimbrarnar komnar á hús ásamt Þeim veturgömlu og fengu haustsnyrtinguna sína í dag.
Baldur og Steinar Haukur mættu galvaskir og rúðu Þær á mettíma.
Þeir voru svo snöggir, að Þessir gemsar hér eru ekki búnir að átta sig á hvað er í gangi.
Að sjálfsögðu eru svo engar efasemdir uppi um Það að ásetningsmarkmiðin náist með glans næsta haust.
Og got vetrarins skili öflugri smalahundum en nokkru sinni.
Nema hvað ?
Skrifað af svanur
20.10.2013 21:20
Super símaraddir og villimennska.
Konan í símanum var akkúrat með Þessa símarödd sem getur fengið mig til að samÞykkja næstum allan andskotann, ef henni er rétt beitt.
Sem betur fer, var var hún hvorki að velta fyrir sér tamningu, hvolpakaupum eða að losna við hund sem væri orðinn ofnæmisvaldur.
Hún var hinsvegar í vandræðum með tíkina sína sem henni fannst ekki fóðrast nógu vel.
Hún væri að gefa henni nokkurnveginn eftir leiðbeiningum miðað við Þyngd.
Hvernig ég færi að Þessu.
Þegar svona rödd er í hinum enda símans er ég ekki með neina útúrsnúninga eða fíflalæti, er hinn orðprúðasti og hvika hvergi af örmjóum vegi sannleikans.
Og sagði sem satt var, að ég hefði aldrei á æfinni vigtað fóður ofan í hund.
Þetta Þótti konunni firn mikil og vildi vita hvernig ég færi Þá að Því að fóðra hundana rétt.
Jú , ef mér fyndist Þeir Þola meira fóður bætti ég við Þá, en minnkaði skammtinn ef stefndi í hina áttina .
Reyndar væru hundarnir mikið lausir hjá mér , væru mikið á hreyfingu og fengju afbragðsfóður og Það eiginlega gerðist bara af sjálfu sér að ég væri mjög ánægður með fóðurástandið á Þeim.
Ekki alveg hlutlaus í málinu en skítt með Það.
Þá vildi konan vita hvaða fóður ég væri að gefa.
Nú kom í fyrsta sinn dálítið hik á mig, Því ég hafði á tilfinningunni að konan yrði ekki mjög hrifin af fóðrinu mínu, Þ.e.a.s, hundanna.
Viðurkenndi Þó með semingi að ég fóðraði að langmestu leiti með hráfóðri.
Það varð drjúglöng Þögn og svo vildi konan vita hvernig hráfóðri.
Nú játaði ég greiðlega að aðaluppistaðan væri hrátt kjöt, oftast innmatur úr stórgripum og svo væri sótt hross í stóðið Þegar færi að lækka í kistunni.
Verða Þeir ekki grimmir af Þessu spurði konan andaktug og mesti ljóminn horfinn úr röddinni góðu yfir Þessari villimennsku.
Ég fullvissaði konuna um Það að grimmdin kæmi úr ræktuninni, nema í einhverjum undantekningartilfellum Þar sem tækist að framkalla grimmd vegna einhverra óhappa í uppeldinu.
Algjörlega útilokað að rekja grimmd til fóðursins.
Ég held svei mér Þá að konan hafi trúað mér enda fór hún ekki frekar í Þessa sálma en vildi nú fá að vita hort ég gæti gefið henni góð ráð með tíkina sína.
Ég mat stöðuna Þannig að ekki Þýddi að mæla með hráfóðurgjöf, sagði henni að hætta að vigta matinn og gefa tíkinni ríflega.
Svo mætti gefa henni kjötafganga helst með fitunni, nú soðna eða hráa eftir smekk.
Ef hún færi að braggast óÞarflega væri bara slegið af aftur.
Kannski væri Þó öruggast að fara yfir Það með dýralækni eð hundafóðurfræðing hvort hún væri að gefa alvörufóður eða eitthvað helv. hismi eða fyllifóður.
Konan Þakkaði mér með virktum fyrir "fróðleikinn" og kvaddi síðan.
Komin aftur með Þessa eðalsímarödd.
Ég fór hinsvegar og hleypti út hundunum mínum og annarra.
Já svei mér Þá, í nákvæmlega réttu holdafari og glansandi á feldinn.
Og grimmd, hvað er nú Það ?
Sem betur fer, var var hún hvorki að velta fyrir sér tamningu, hvolpakaupum eða að losna við hund sem væri orðinn ofnæmisvaldur.
Hún var hinsvegar í vandræðum með tíkina sína sem henni fannst ekki fóðrast nógu vel.
Hún væri að gefa henni nokkurnveginn eftir leiðbeiningum miðað við Þyngd.
Hvernig ég færi að Þessu.
Þegar svona rödd er í hinum enda símans er ég ekki með neina útúrsnúninga eða fíflalæti, er hinn orðprúðasti og hvika hvergi af örmjóum vegi sannleikans.
Og sagði sem satt var, að ég hefði aldrei á æfinni vigtað fóður ofan í hund.
Þetta Þótti konunni firn mikil og vildi vita hvernig ég færi Þá að Því að fóðra hundana rétt.
Jú , ef mér fyndist Þeir Þola meira fóður bætti ég við Þá, en minnkaði skammtinn ef stefndi í hina áttina .
Reyndar væru hundarnir mikið lausir hjá mér , væru mikið á hreyfingu og fengju afbragðsfóður og Það eiginlega gerðist bara af sjálfu sér að ég væri mjög ánægður með fóðurástandið á Þeim.
Ekki alveg hlutlaus í málinu en skítt með Það.
Þá vildi konan vita hvaða fóður ég væri að gefa.
Nú kom í fyrsta sinn dálítið hik á mig, Því ég hafði á tilfinningunni að konan yrði ekki mjög hrifin af fóðrinu mínu, Þ.e.a.s, hundanna.
Viðurkenndi Þó með semingi að ég fóðraði að langmestu leiti með hráfóðri.
Það varð drjúglöng Þögn og svo vildi konan vita hvernig hráfóðri.
Nú játaði ég greiðlega að aðaluppistaðan væri hrátt kjöt, oftast innmatur úr stórgripum og svo væri sótt hross í stóðið Þegar færi að lækka í kistunni.
Verða Þeir ekki grimmir af Þessu spurði konan andaktug og mesti ljóminn horfinn úr röddinni góðu yfir Þessari villimennsku.
Ég fullvissaði konuna um Það að grimmdin kæmi úr ræktuninni, nema í einhverjum undantekningartilfellum Þar sem tækist að framkalla grimmd vegna einhverra óhappa í uppeldinu.
Algjörlega útilokað að rekja grimmd til fóðursins.
Ég held svei mér Þá að konan hafi trúað mér enda fór hún ekki frekar í Þessa sálma en vildi nú fá að vita hort ég gæti gefið henni góð ráð með tíkina sína.
Ég mat stöðuna Þannig að ekki Þýddi að mæla með hráfóðurgjöf, sagði henni að hætta að vigta matinn og gefa tíkinni ríflega.
Svo mætti gefa henni kjötafganga helst með fitunni, nú soðna eða hráa eftir smekk.
Ef hún færi að braggast óÞarflega væri bara slegið af aftur.
Kannski væri Þó öruggast að fara yfir Það með dýralækni eð hundafóðurfræðing hvort hún væri að gefa alvörufóður eða eitthvað helv. hismi eða fyllifóður.
Konan Þakkaði mér með virktum fyrir "fróðleikinn" og kvaddi síðan.
Komin aftur með Þessa eðalsímarödd.
Ég fór hinsvegar og hleypti út hundunum mínum og annarra.
Já svei mér Þá, í nákvæmlega réttu holdafari og glansandi á feldinn.
Og grimmd, hvað er nú Það ?
Skrifað af svanur
14.10.2013 22:37
Hreinræktaðir eðalhundar og neikvæðu Þrjótarnir.
Stundum hringir í mig fólk sem hefur áhuga á að losa sig við hundinn sinn.
Hreinræktaðan BC að sjálfsögðu.
Oftast konur.
Þó ég passi mig á að spyrja aldrei um ástæðurnar, fæ ég undantekningarlaust greinargóðar skýringar á Því.
Stundum trúverðugar útskýringar sem ég kaupi, en oftast eitthvað bull.
Ofnæmi í fjölskyldunni er t. d. mjög algengt. Virðist koma í ljós eftir að hvolpurinn er orðinn svona eins og hálfs - tveggja ára.
Fyrir margt löngu meðan ég taldi mér trú um að ég gæti tamið hunda, stökk ég stundum á Þetta, reyndi að grunntemja Þá og koma Þeim svo til einhverra sem gætu notað Þá, gegn smá greiðslu fyrir tamningavinnunni.
Þetta gekk Þó sjaldnast vel, trúlega vegna Þess að ég var ekki nógu góður í Þessu.
Eftir að ég fór að kynnast velræktuðum fljóttömdum hundum hvarflar reyndar stundum að mér að Þessi tamningaárangur hafi kannski ekki verið alveg mér að kenna.
Og nú er ég algjörlega búinn að loka á Þennan hluta hundalífsins.
Og löngu búinn að loka á hvolpasölu nema til fjárbænda sem temja hundana sína.
Ég var í lokin, farinn að flokka Þessa tökuhunda í tvo aðalflokka.
Annarsvegar ekta malbiksdýr sem aldrei höfðu kynnst fé eða hrossum, eða allavega mjög lítið. Væri upplagið gott var oftast tiltölulega auðvelt að vinna í Þeim.
Hinsvegar voru hundar hestafólks eða Þeirra sem höfðu komist í kindavinnu og voru búin að kenna hundinum hvernig hann ætti að umgangast Þessa fjórfætlinga. Sú kunnátta Þvældist oftast verulega fyrir Þegar átti að gera hundinn að góðum smalahund.
Ég á samt alltaf jafn erfitt með að segja nei og Þegar einhver biður mig að kíkja á hundinn og leggja mat á hvort hann sé mögulegt efni í fjárhund, eftir að ég hef afÞakkað hann sem gjöf, samÞykki ég Það umsvifalaust.
Því miður eru Þó sjaldnast mjög jákvæðir Salomonsdómar sem fást Þar.
Ég reyni Þó undantekningarlaust að spara mig hvergi í jákvæðu punktunum og geri mikið úr óvissunni sem liggur í svona áhorfi á hund í ókunnugum aðstæðum. En samt ....
Sumir eru skemmtilega ýtnir og vita kannski hvað ég vil sjá hjá hundinum Þeirra.
Þeir gera mikið úr Því hvað hundurinn hafi verið áhugasamur og hversu skemmtilega hann hafi hringað rolluhópinn sem hann slapp í um árið.
Þetta dreg ég aldrei í efa, enda eflaust satt í einhverjum tilvikum.
Ég segi bara að Það sé með hundana eins og kerin í álverinu. Slökkvi maður á Þeim er oftast stórmál að koma Þeim í gang aftur.
Kannski aðeins ódýrara með hundana, en dýrt samt, - ef Það tekst.
Sem betur fer fyrir Þá sem Þurfa að koma af sér " vegna breyttra aðstæðna" fullvöxnum ótömdum hundum eða eru að framleiða ódýra " algjörlega " hreinræktaða Border Collie hvolpa undan " afbragðsgóðum " fjárhundum, eru svona neikvæðir Þrjótar eins og ég tiltölulega sjaldgæfir.
En Þeim er samt heldur að fjölga.
Hreinræktaðan BC að sjálfsögðu.
Oftast konur.
Þó ég passi mig á að spyrja aldrei um ástæðurnar, fæ ég undantekningarlaust greinargóðar skýringar á Því.
Stundum trúverðugar útskýringar sem ég kaupi, en oftast eitthvað bull.
Ofnæmi í fjölskyldunni er t. d. mjög algengt. Virðist koma í ljós eftir að hvolpurinn er orðinn svona eins og hálfs - tveggja ára.
Fyrir margt löngu meðan ég taldi mér trú um að ég gæti tamið hunda, stökk ég stundum á Þetta, reyndi að grunntemja Þá og koma Þeim svo til einhverra sem gætu notað Þá, gegn smá greiðslu fyrir tamningavinnunni.
Þetta gekk Þó sjaldnast vel, trúlega vegna Þess að ég var ekki nógu góður í Þessu.
Eftir að ég fór að kynnast velræktuðum fljóttömdum hundum hvarflar reyndar stundum að mér að Þessi tamningaárangur hafi kannski ekki verið alveg mér að kenna.
Og nú er ég algjörlega búinn að loka á Þennan hluta hundalífsins.
Og löngu búinn að loka á hvolpasölu nema til fjárbænda sem temja hundana sína.
Ég var í lokin, farinn að flokka Þessa tökuhunda í tvo aðalflokka.
Annarsvegar ekta malbiksdýr sem aldrei höfðu kynnst fé eða hrossum, eða allavega mjög lítið. Væri upplagið gott var oftast tiltölulega auðvelt að vinna í Þeim.
Hinsvegar voru hundar hestafólks eða Þeirra sem höfðu komist í kindavinnu og voru búin að kenna hundinum hvernig hann ætti að umgangast Þessa fjórfætlinga. Sú kunnátta Þvældist oftast verulega fyrir Þegar átti að gera hundinn að góðum smalahund.
Ég á samt alltaf jafn erfitt með að segja nei og Þegar einhver biður mig að kíkja á hundinn og leggja mat á hvort hann sé mögulegt efni í fjárhund, eftir að ég hef afÞakkað hann sem gjöf, samÞykki ég Það umsvifalaust.
Því miður eru Þó sjaldnast mjög jákvæðir Salomonsdómar sem fást Þar.
Ég reyni Þó undantekningarlaust að spara mig hvergi í jákvæðu punktunum og geri mikið úr óvissunni sem liggur í svona áhorfi á hund í ókunnugum aðstæðum. En samt ....
Sumir eru skemmtilega ýtnir og vita kannski hvað ég vil sjá hjá hundinum Þeirra.
Þeir gera mikið úr Því hvað hundurinn hafi verið áhugasamur og hversu skemmtilega hann hafi hringað rolluhópinn sem hann slapp í um árið.
Þetta dreg ég aldrei í efa, enda eflaust satt í einhverjum tilvikum.
Ég segi bara að Það sé með hundana eins og kerin í álverinu. Slökkvi maður á Þeim er oftast stórmál að koma Þeim í gang aftur.
Kannski aðeins ódýrara með hundana, en dýrt samt, - ef Það tekst.
Sem betur fer fyrir Þá sem Þurfa að koma af sér " vegna breyttra aðstæðna" fullvöxnum ótömdum hundum eða eru að framleiða ódýra " algjörlega " hreinræktaða Border Collie hvolpa undan " afbragðsgóðum " fjárhundum, eru svona neikvæðir Þrjótar eins og ég tiltölulega sjaldgæfir.
En Þeim er samt heldur að fjölga.
Skrifað af svanur
- 1
- 2
