05.04.2012 23:55
Ég hét að detta oftar íða/ en ég gerði í fyrravetur.-- Hagyrðingakvöldið í Lyngbrekku.
Að sjálfsögðu byrjuðu þau á að syngja fyrir okkur nokkur lög til að mýkja upp salinn fyrir vísnaveisluna.
Þarna mættu 6 hagyrðingar hver öðrum snjallari og það fór ekki á milli mála að þau höfðu öll unnið heimavinnuna sína af mikilli natni.
Heimamaðurinn Þorkell á Mel t.v. Dísa og Dagbjartur á Hrísum .
Þorkeli var gert að leggja mat á trúverðugleika fjömiðlanna.
Sannleikann í fjölmiðlunum mér er skylt að meta
mæla alla lýgina sem þar á blöðum finnst.
Hér í þessu partíi ,ég verð þess víst að geta,
að vísnaþáttur Skessuhornsins lýgur einna minnst.
Og þetta hafði hann um landsdómsmálið að segja.
Ekki langar mig að meir ,
málið um hér fjöllum.
Af því að þeir gripu Geir,
en gleymdu hinum öllum.
Í heimsókn hjá Dísu og Dagbjarti á Hrísum hafði Þorkell verið rekinn úr húsbóndastólnum í eldhúsinu.
Firna mikla furðu vekur,
fyrirtektir þessa manns.
En á Hrísum enginn tekur,
að sér skyldur húsbóndans.
Dísa var spurð að því afhverju Mýrarmenn væru svona fallegir:
Mýraeldsins mögnuð leið má ei falla í gleymsku íbúunum af hann sveið útlitsgalla og heimsku. Og hún var spurð um áramótaheitið. Því að lofa þykir hlýða sem þokkalega staðið getur Ég hét að detta oftar íða en ég gerði í fyrravetur. Þetta hafði hún um syndirnar að segja. Til að bæta lífsins leik ljúfu vinir. syndir mínar efli og eyk eins og hinir. Þau voru svo spurð að því fyrir hvað þau ættu að hljóta fálkakrossinn ef til þess æmi. Hýrnar svipur hringaskorðu halda teiti verð þegar fæ ég fálkaorðu fyrir sláturgerð. Sjálfslýsing Dagbjarts á sér og bifreiðakostinum. ljóðin spjallar feginn um Á móðugráum Mitsubisi mjakast eftir veginum og talsvert yfir voma en það er afar sjaldan sem svona vísur koma. Dísa Þó hún hafi grálynt geð gleddist hún með sanni ef hún bara byggi með bærilegum manni. Jón Ingvar Ég þekki lítið þennan mann og því má alveg trúa en eitt er víst að uppá hann er engu hægt að ljúga. Um Séra Hjálmar Séranum er syndafátt samt er grátt í lokknum þó hann hafi áður átt athvarf sitt í Flokknum. Kátt var dýrið Hvort sem Óðinn eða Kristur er við stýrið. Helgi. ( Dagbjartur hafði áhyggjur af því að líklega hefði hann nú farið of illa með Helga í gegnum tíðina) Allt mitt níð er illt að toppa sem átti þó að heita grín ég er orðinn uppiskroppa og ætti kannske að skammast mín. Sært ég hefi sómamann sannleiksgildin hliðrast. Samt er fyrir sannleikann
Dagbjartur, Helgi snillingur á Snartarstöðum og séra Hjálmar Jónsson.
Ljótur kall með lágu risi
Mér í ljóðum tala tem
Og þetta hafði Dagbjartur um félaga sína við háborðið að segja.
Séra klerkur kom hér fyrstur
sárt að þurfa að iðrast.
Dagbjartur spáði í framhald samskipta þingeyinga og kínverjans Nubo sem vildi kaupa Grímsstaði á Fjöllum ?
Nupo vill með náðarausu
nema land en fátt er tryggt.
Þetta er allt í lofti lausu
og líkast til á sandi byggt
Úr hvað syndum telurðu brýnast að draga, bæði hjá sjálfum þér og eftir atvikum hjá öðrum þátttakendum ?
Hjá hinum flest má fegra og laga
og færa margt til betri vegar
En úr mínum ekkert draga
Þær eru fjandi skemmtilegar
Segjum sem svo að þið fengjuð tilkynningu á morgun þess efnis að ykkur hefði verið veittur Riddarakross hinnar Íslensku Fálkaorðu. Fyrir hvaða eiginleika/afrek teljið þið líklegast að það myndi vera ?
Óli festir á mig strax
Orðukrossamyndir.
Fyrir leti og lúðabaks
lesti mína og syndir
Jón Ingvar Jónsson lagði sitthvað til málanna.
Kynning á sjálfum sér. Ég telst líkur Agli enn, alltaf snar í svörum og báðir drjúgir drykkjumenn sem drjúpa ljóð af vörum. Og Jón Ingvar á hvorki bíl né hest Staða mín er kröpp og klén, kjörin bágu svíða, konan hirti kaggann en ég kann bar'ekk'að ríða.
Um félaga sína á sviðinu
Fólkið hér er flest í reynd
fullt af hjartagæsku
og samanlagt með sömu greind
sem ég hafði í æsku.
Helgi Björnsson
Helgi Snart með rugl og raus
að rekkum hart nú vegur;
er með svarta sál í haus
og sjaldan artarlegur.
Þórdís Sigurbjörnsdóttir
Hagyrðingar hneggja og frísa
og hárin rísa
því hér er komin Hrísa-Dísa
hörkusvísa.
Dagbjartur Dagbjartsson
Um Dagbjart vil ég þegja því
það er ljóst hér inni,
hann fékk víst bara að fara í
fylgd með konu sinni.
Og Hjálmar fékk sinn skerf.
Um trúmál vil ég tæpast ræða,
tel það reyndar best,
en almáttugur en sú mæða
að eiga svona prest.
Þorkell Guðbrandsson (tilvist hans var Jóni áður ókunn)
Óvit mitt ég ekki dyl,
eins því Þorkel spyrja vil
og hann gerir eflaust skil:
ertu virkilega til?
Svo kom fram að Hjálmar er búinn að fá Fálkaorðu:
Aldrei hefur Hjálmar bleytt
hendi en vel þó gengið
og orðu fyrir ekki neitt
einu sinni fengið.
Ekki var komið að tómum kofunum hjá Hjálmari. Jón Ingvar hafði líkt sér við Egil á Borg: Sá er af silfri ríkur Þetta hafði Hjálmar að segja um eigin syndir. Syndgað er í erg og gríð Spurt var um hvernig erlendum sendimanni hefði litist á Jón Gnarr og Jóhönnu: Andlitin voru stíf og strekkt þá stund er vér þar áðum og samt var eitthvert undarlegt aulaglott á báðum. Spurði hvort Dagbjartur yrði ekki miklu sælli ef hann giftist Þórdísi á Hrísum. Dagbjartur svaraði. Þó eru ekki stoðir styrkar Stundum illa til þess fann Ég spyr hvort hjónavígslan virkar sem viagra á líkamann. Og Hjálmar gerð sér mat úr þessu en hnuplaði reyndar seinnipartinum frá Reykjavíkurskáldinu. Þig mun vígslan vafalítið yngja, vetrardrunga eyðir hennar kraftur, svo"jafnvel gamlir símastaurar syngja í sólskininu og verða grænir aftur."
og sýpur á vínum,
svartur, ljótur og líkur
langfeðgum sínum..
í óteljandi myndum.
Ó, mér stendur alla tíð
ógn af mínum syndum.
Obbolítið enn ég vinn
í að sinna konum
ég gjökti þetta góði minn
á gömlu réttindonum.
Það náðist ekki að festa hendur á Helga á Snarta en ég geri bara blogg um hann seinna.
Þetta blogg er svo sérstaklega tileinkað Einari vini mínum í Fremri Gufudal sem liggur tjónaður eftir vinnuslys á Borgarspítalanum .
