Hundatamningunum var startað í dag hvernig sem framhaldið verður.

 Það voru ekki hefðbundnar aðstæður, því byrja þurfti á því að troða slóð út á nothæft kennslusvæði áður en ballið hæfist.



 Það var dálítill spenningur hjá þjálfaranum því nú átti að fara í fyrsta sinn með 3 tíkur í alvöru kennslustund en engin þeirra var komin með vinnuáhuga í nóv.

  Mér finnst reyndar ágætt að byrja einhversstaðar í nógu rými þar sem ekki er hætta á að kindurnar þrengi sér upp að húsvegg eða girðingu til að verja sig.

  Þegar til kom fannst mér áhuginn hjá þeim systrum Æsu og Spes ekki alveg kominn á rétt stig en þær eru rétt um ársgamlar. Mamma þeirra hún Dáð var reyndar orðin ívið eldri þegar hún var komin í tamningartækt form svo ég er alveg slakur enn með þær.



 Þær  hringfóru samt hópinn í ágætri fjarlægð og hér er Æsa  að stoppa ærnar af. Ég reikna nú samt með að halda aðeins áfram með systurnar sjá hvernig málin þróast.

 Það var hún Korka Tinnadóttir frá Miðhrauni sem kom skemmtilega á óvart en hún er aðeins yngri en systurnar.

 Tilfinningarnar hjá bóndanum voru blendnar þega hann sá hana fara fyrsta hringinn því nú er rétt rúmt ár síðan ég byrjaði að temja Tinna sáluga.



 Það var bara eins og hann væri mættur til leiks á ný. Vinnufjarlægðin og taktarnir þeir sömu.

 Það er alveg innbyggt í Korku að fara vítt fyrir , halda hópnum að mér og koma beint inn. Gamla rollan sem ætlaði að sýna þessu hvolpfífli í tvo heimana fékk tennurnar í andlitið og nart í óæðri endann á flóttanum.



 Sama yfirvegunin, svo ég stóðst ekki mátið að prófa að stoppa hana af og láta óánægju í ljós þegar skæruliðahvatirnar brutust fram.



 En snjórinn var talsvert minni fyrir ári síðan þegar Tinni var að taka fyrstu sporin í rolludansinum.



 Já þetta var ekki slæmur dagur.