Um níuleitið vorum við komin í hnakkana sem ríðandi fórum, og vorum hvergi bangin þrátt fyrir norðan gjóluna og smá rigningarhraglanda.

 Atli , Guðný og Vaskur fóru hinsvegar bílandi vestureftir og innfyrir Hlíðarhornið en þaðan yrði féð sem af innfjallinu kæmi flutt akandi til byggða.

 Það átti að smala Selsfjallið ásamt vestan og sunnanverðu Hafursfelliinu.
 
Við hestafólkið áttum erfiða leið fyrir höndum uppúr Núpudalsbotninum eða vestur úr Núpuskarðinu inná leitarsvæðið.
Leitin sjálf er síðan mjög erfið vegna þess annarsvegar, að landið er bratt giljaskorið og erfitt yfirferðar.
Hinsvegar er þarna samansafn af mjög erfiðu flækingsfé sem stoppar þarna við varnarlínuna sem liggur þvert yfir nesið og veit ekkert hvert það á að fara.

 Sé farið uppúr Núpudalsbotninum er farið hér vestan gilsins uppí yfir 600 m.hæð og er þá komið innarlega á fyrirhugað leitarsvæði.


Ég held að þetta svæði hafi ekki verið leitað af ríðandi leitarmönnum fyrr en ég kom að málinu.

Það er mikið gengið með hestunum líkt og í Svaðilfaraferðum Þórðar á Laugarlandi ( ég á þær eftir)
og hér eru Iðunn og Linda á leið uppí Eyjalágarnar. Linda sem er nýkomin frá Þýskalandi er nú ekki fullgildur sérsveitarmaður enn.



 Þessar komu á móti okkur frá Atla og có sem smalaði dalverpið suðuraf Núpuskarðinu.

 Þetta er eins og áður segir dálítið hrikalegt landslag sundurskorið af giljum bæði langs og þvers.
Hér sést inneftir Laxárgljúfrinu og girðingarstæði varnarlínunnar sem liggur eftir vesturbrún  þess sést nokkuð vel.



Hérna eins og reyndar í öllum smalamennskum sem ég kem nálægt byggist allt á góðum hundum.


Hér er Dáð að rétta kúrsinn af þessum áður en þær ná næsta gili.

Þetta er fjórði dagurinn sem hún fer í erfiða leit með mér og hún mun fá extra blogg seinna fyrir algjörlega frábæra frammistöðu.

 Ég hef óskaplega oft verið betur ríðandi í leitum en þetta haustið, með fullri virðingu fyrir félaga Þrym sem er ágætur en ekki eins rosalega góðir og allir hinir.

Ég setti þessa mynd hér, vegna þess að nákvæmlega þarna gleymdi ég reiðmúlnum hennar Höllu Sifjar. Muna að taka hann næsta ár.


        F.v. Vaskur frá Dalsmynni, Dáð frá Móskógum og Mýra frá Setbergi raða sér kringum safnið.

Hér erum við komin niður úr innfjallinu og hundarnir raða sér kringum safnið á meðan verið er að græja aðhaldið og flutningstækið.



Hér eru Atli og Dóri að gera klárt en þetta voru tvær ferðir með rúmar 50 kindur.


Linda, Dóri,Iðunn og Guðný í matarpásunni með Hlíðarhornið í baksýn.

Þetta var síðasta alvöruleit haustsins og fyrir tilviljun fannst ölkassi í bílnum.


 Og þetta er skemmtilegasta barborð sem ég hef lagt bauk frá mér á.

Síðan voru smöluð vestur og suðurhlíð Hafurfellsins og var féð  ýmist tekið á bílinn á leiðinni eða rekið að Dalsmynni og náðust alls um 125 kindur.

Af þeim voru 18 frá Dalsmynni sf.

Fyrir áhugafólk um leitir og landslag eru fleiri myndir HÉR