Ég lagði hjólinu, skannaði svæðið vel með kíkinum og gerði svo riffilinn kláran.

 Það var verið að fara á Geithellisgrenið og mér var minnisstætt þegar síðast var á því, að þá mætti ég refnum á blindhæð  rétt eftir að ég yfirgaf hjólið.

 Hann var mun viðbragðssneggri en ég, og við sáumst ekki aftur fyrr en um þrjúleitið um nóttina.



  Ég leit í kringum mig þarna innst á Núpudalnum þar sem ég þekkti hverja þúfu og stein og það kom smá depurð í hugann þegar öll örnefnin sem eru flest horfin úr notkun blöstu við.



 Hvítuhlíðarkollurinn og Hvítuhlíðargilið munu þó endast meðan leitir eru framdar á svæðinu því öll skipulagning er miðuð við þau sem kennileiti.



 Hér glyttir í Geithellirinn hægra megin undir klettinum en af honum er nafnið á Geithellistungunum dregið. Þær ganga að vísu aldrei undir öðru nafni en Tungurnar í daglegu tali þó grenið á svæðinu sé aldrei kallað annað en Geithellisgren.



 Þessi klettur fyrir miðri mynd heitir því furðulega nafni Grenstrípur.



 Hér er svo eina grenið sem vitað er um í Núpudalnum og í mínum huga flottasta grenið sem ég fer á .

 Nokkurnveginn hlutlaust álit.

Það hefur ekki verið á því í nokkur ár og ég var hæstánægður þegar svo reyndist líka nú.

Sem betur fer er til ýtarleg örnefnaskrá yfir dalinn og glöggur maður getur rakið sig eftir þeirri lýsingu ef áhugi er á.



 Ég hafði snúið undir mér löppina fyrir nokkrum dögum og var feginn þegar ég kom að hjólinu aftur.

Ekki skemmdi útsýnið suður Núpudalinn þá ánægju.

Það gengur mikið á í grenjavinnslunni þessa dagana og spurning um hvað af því kemst á netið.