Á laugardagskvöldið var kominn yfir 30 cm. jafnfallinn snjór hér og orðið virkilega jólalegt.
Vegna lognmála á Nesinu hefur jafnfallinn snjór löngum verið sjaldgæfur til lengdar og svo er enn.

Það hvessti reyndar ekki mikið aðfaranótt sunnudagsins sem samt fór þetta allt af stað og safnaðist í dyngjur. Hér á sunnanverðu nesinu er enginn ákveðinn með snjómokstur, heldur eru bílar ýmist að austan eða vestan sendir hér um. Það hafði greinilega gleymst að moka að nafla  alheimsins hér,  snjó dregið upp í hjólförin og skólavegurinn var býsna þungur á sunnudagsmorguninn þegar við renndum niðureftir um leið og farið var í bæinn, að loknum morgunmjöltum.
 Og það var eins og við manninn mælt að um leið og keyrt var inná austurbakkann var þessi mikli og fallegi jólasnjór að mestu horfinn. Í mesta lagi svo 5 cm snjóþykkt enda óvíst að þeir þoli mikið meira þar.

 Já, sunnudeginum var varið í borg óttans, að versla restina af jólagjöfunum. Það er skýr verkaskipting í þessari árlegu verslunarferð. Ég er burðardýrið og er eldsnöggur að játa öllu sem ég er spurður varðandi jólagjafir. Lengi hefur verði gælt við þá hugmynd að stofna stéttarfélag burðardýra til að ná fram ýmsum réttindamálum. Ég myndi leggja til í þeirri umræðu að burðardýr yrði nestað með a.m.k. einum Wískífleyg að morgni dags til að gera það jákvæðara og þjálla yfir daginn.

 Þetta gekk samt óvanalega vel að þessu sinni þrátt fyrir óunnin réttindamál, enda fararstjórinn mjög vel skipulagður um innkaupin  eftir að hafa sett upp nákvæman lista vikuna áður með ákaflega jákvæðum undirtektum undirritaðs við öllum hugmyndum.

  Þessi eina jólagjöf sem ég ber hinsvegar ótakmarkaða ábyrgð á reyndist mér sama hrikalega vandamálið og vanalega. Eftir að hafa reynt til þrautar að koma því máli alfarið á yngri dótturina án árangurs, var gripið til þess ráðs að " týna " fararstjóranum í Kringlunni og taka síðan hring með dótturinni til að leysa málið..

  Um kvöldið var síðan farið á jólatónleika Langholtskirkju og þetta var bara nokkuð gott hjá honum Jóni. Öðru hvoru sneri hann baki við kórunum og lét gestina þenja raddböndin til hins ýtrasta. Sem betur fer hafði stéttarfélag burðardýra ekki náð fram helsta baráttumáli sínu svo þetta var fínt hjá salnum.

 Þó þarna væri hvert atriðið öðru betra toppaði hún Eivör þetta nú samt. (Fannst mér.) 

 Mikið var nú samt gott að komast aftur í snjóinn, á mörkum hins byggilega. 


                                         Svona aðeins ýkt ástand.