Það mættu rúmlega 200 manns á ballið sem er mjög fínt.
Boðsballið er ævafornt fyrirbrigði og byggist á því að sveitafélögin ,Eyja og Miklaholtshreppur og Kolbeinsstaðarhreppur bjóða íbúum hvors annars á víxl. Það er ókeypis inn. flottur matur,skemmtiatriði og ball á eftir. Nú er Kolbeinstaðarhreppur orðinn hluti af Borgarbyggð en kerfið er samt óbreytt. Fyrst þegar ég fór að stunda boðsböllin  voru þetta "þurrar" samkomur en það hefur nú orðið " lítilsháttar "breyting á því í tímans rás. Á móti kemur svo að þeir sem reykja verða nú að fara út  til að fá sér frískt loft.
 Starfið í skemmtinefndinni komst fljótt í fastar skorður þegar líða tók að skemmtuninni.
Það voru  auðvitað konurnar sem sáu um framkvæmdina en við kallarnir reyndum að þvælast sem minnst fyrir. Reyndar vorum við ákaflega vel virkir á fyrsta nefndarfundinum og mun duglegri við að sinna veitingunum sem voru rausnalegar og urðum við því nokkuð tilllögugóðir þegar líða tók á fundinn. Einhverra hluta vegna fóru aðrir fundir fram með alvöruþrungnari hætti og nokkurs aðhalds gætt við veitingarnar.
 Veislustjórinn á ballinu var fyrrverandi Eyhreppingur, Þórólfur Árnason (sá eini sanni) og ég óttaðist að þakið myndi nú fjúka af húsinu þegar honum tókst sem best upp, við að lýsa því hvaða augum hann leit sveitungana og lífið og tilveruna svona almennt þegar hann var að alast upp í Söðulsholti. Ég ætla svo að reyna að skrapa saman myndum og koma inn í albúmið við tækifæri og ef fréttakona Skessuhorns kíkir hér á bloggið mætti hún alveg senda mér nokkrar til afnota.
 Það stendur svo til að slútta nefndarstörfunum á næsta föstudagskvöldi og nú er bara að vona að búið verði að aflétta  veitingaaðhaldinu.