Hér í sveitinni hefur verið óhlutbundin kosning eða persónukjör lengur en elstu menn muna.

Þessi útfærsla á lýðræðinu hefur bara virkað ágætlega, og þó það séu aldrei allir sáttir við niðurstöðurna þá hefur þetta ágæta sveitarfélag/félög gengið bara þokkalega bæði fyrir og eftir sameiningu.

   Sumir kjósa með ýmis sanngirnissjónarmið að leiðarljósi, til að fá sem mesta dreifingu á milli manna og málefna. Aðrir sameinast um að ná inn þessum eða hinum  og sumir hafa húmorinn í hávegum og setja ólíklegustu nöfn á seðilinn sinn.

 Ég minnist þess til dæmis í denn, þegar allt í einu var settur niður grunnskóli í Eyjarhreppinn og talsverður hópur nýbúa var sestur að í bændasamfélaginu, þá myndaðist mikil samstaða um það í sveitinni, að skólinn skyldi eiga a.m.k. einn fulltrúa í sveitarstjórn, og var svo lengi.

 En nú er árið 2010 og allt að breytast í sveitinni eins og annars staðar.

 Þegar talið var uppúr kjörkassanum þá kom allt í einu í ljós að búinn hafði verið til alvöru listi í sveitinni. Hann hafði þó ekki verið kynntur nema hæfilegum hluta íbúanna enda vitum við það í sveitinni að sígandi lukka er best og rétt að taka ekki of stór skref í einu.

 Þeir sem stóðu að Miðhraunslistanum höfðu erindi sem erfiði og náðu inn þeim mönnum sem að var stefnt og tóku síðan með sér í leiðinni þann fjórða, sem kom það mjög á óvart að vera allt í einu kominn á fullskipaðan list.

 Það voru tveir hópar sem sem tóku sig saman með þessum fína árangri .

Annarsvegar Hjarðarfellsættarlínan í sveitinni og aðilar tengdir henni. Þeirra fulltrúar eru þeir Þröstur á Stakkhamri og Guðbjartur á Hjarðarfelli.

Hinsvegar fjölskyldan á Miðhrauni ásamt starfsmönnum fiskverkunarinnar þar. Þeirra fulltrúi í sveitarstjórn er Sigurður á Miðhrauni og ljóst að þeim listamönnum hefur að sjálfsögðu þótt það löngu tímabært að koma honum inn úr kuldanum.

 Ég get alveg fallist á það með þeim félögum að litlu skipti þó 4 fulltrúanna séu allir úr sama horni sveitarfélagsins og sama hvaðan góðir sveitarstjórnarmenn koma. Og allir eiga að geta sameinast um góða hluti. 

 Komi upp einhver ágreiningsmál er hinsvegar vont að þræðirnir eða baklandið liggi þröngt á sama blettinum.

 Það er tvennt sem mér líst ekki nógu vel á hjá þessum ágætu sveitungum mínum.

Annarsvegar eru atriði sem ég mun ekki ræða hér. Ef/þegar þau poppa upp á kjörtímabilinu mun verða fjallað um þau annarsstaðar hér á heimasíðunni.

 Hinsvegar finnst mér það dálítið mikið óheppilegt að af þessum 4 fulltrúum Miðhraunslistans og 5 hreppsnefndarmönnum, eru 3 hluthafar í Hitaveitu Eyja- og Miklaholtshrepps. Rétt er þó að ítreka það að einn þessara hluthafa , Hrefna á Vegamótum, er þarna í boði þeirra félaga og ef ég þekki hana rétt, er hún kannski ekki mjög hamingjusöm með þessa óvæntu þróun mála.

 Í sveitarfélaginu eru reknar 2 hitaveitur. Hitaveitan Kolviðarnes sf.  sem er í Eyjarhreppnum var alfarið komið upp og rekin  af eigendum sínum án nokkurra styrkja frá sveitarfélaginu.

 Um hina veituna, sem er álíka að stærð gegnir öðru máli.

 Sveitarfélagið boraði eftir vatni, virkjaði það og lagði að borholunni, veg og rafmagn.

Þegar Hitaveita Eyja og Miklaholtshrepps var stofnuð var búið til sanngjarnt verð á þessar framkvæmdir.

Sveitarfélagið lagði síðan hluta verðsins inn í félagið sem hlutafé en lánaði félaginu afganginn.

Ég er algör talsmaður þess að sveitarfélög komi að þjóðþrifastarfsemi eins og lagningu hitaveitna.
En  ég er líka algjör andstæðingur þess að sveitarstjórnir mismuni þegnum sínum.

 Það getur verið ákaflega óheppilegt þegar stjórnarformaður hitaveitufyrirtækis, sem er að semja um lán og lánakjör, og oddvitinn séu  einn og sami maðurinn.

 Og  enn óheppilegra þegar 2 hluthafar  til viðbótar eru í sveitarstjórninni sem samið er við.

Rétt er þó að taka fram að ég tel fullvíst að hluthafar hafi gætt góðra stjórnsýslureglna og vikið sæti við afgreiðslu þessara mála.

 En það var líka  afleitt og raunar grafalvarlegt í þessari stöðu,  þegar skautað var framhjá góðum almennum bókhaldsreglum um skýr skil á milli sveitarsjóðs og framkvæmda við eitthvað hf. félag út í sveit.

Þannig var það þegar  þessari ágæta hitaveitu var komið á koppinn og nú er verið að endurvekja þessa óheppilegu stöðu.

Fyrrnefnt lán var til ótiltekins tíma, að vísu með verðtryggingu en vaxtalaust.

Það vefur þó miskunnarlaust upp á sig og mér finnst það vera að vaxa hitaveitunni yfir höfuð.

Vaxtaeftirgjöfin á sl. ári gæti hafa verið hátt í 1.000.000 kr en hefur væntanlega verið 2 til 3 sinnum hærri þegar okurvextirnir stigu sem hæst á skerinu.
Þetta er álíka upphæð og við Kolviðarnesmenn eru að reka hitaveituna okkar fyrir árlega.

 Ég var þó, og er reyndar enn þeirrar skoðunar að grípa þyrfti til sértækra aðgerða til að loka þessu skuldamáli með þolanlegum hætti fyrir alla aðila, sérstaklega ef koma mun til sameiningar sveitarfélagsins við önnur..

Til þess að það sé hægt, þarf að nást um það góð samstaða bæði í sveitarstjórn og í samfélaginu.

Þessi samþjöppun á sveitarstjórninni inná hitaveitusvæðið er ekki jákvætt innlegg í þá lausn.

 Þó mér komi það ekki beint við, finnst mér að Guðbjartur á Hjarðarfelli skuldi félögum sínum, hinum almennu notendum veitunnar, skýringu á því, hversvegna hann tók þá ákvörðun í aðdraganda kosninga, að slá út af borðinu möguleikum á slíku samkomulagi á þessu kjörtímabili.

Rétt er að taka fram að þeim sem gera vilja athugasemdir við þessa söguskýringu mína, geta hvort heldur sem er, sett þær inn í athugasemdir hér fyrir neðan eða sent mér tölvupóst. Sé það gert mun sá póstur verða birtur neðanmáls við þetta blogg.

Í guðs friði.