Nú eru breyttir tímar í hönnun fjárhúsa .

 Þessi stöðluðu hefðbundnu fjárhús sem öll voru nánast eins í den, sjást varla byggð lengur og fjölbreytileikinn í þeim nýbyggðu er næstum endalaus.



 Hér er verið að taka út nýleg fjárhús í Haukatungu Syðri 2 sem eru bæði glæsileg og ágætlega hönnuð.


Þar sem bændurnir voru ekki mættir bauð Þorri okkur velkomin en þetta er kúlulaus öðlingur á öðrum vetri.


  Ég ætla ekkert að hafa það eftir sem kötturinn var að segja þarna.

 Fjárhúsin eru hólfuð niður í 10 hólf með 5 gjafagrindum og það eru um 40 kindur í hólfi.
 Gjafagrindin er ekki með hreyfanlegar hliðar og þarf því að færa síðustu tugguna að kindunum.



 Rögunargangar við sitthvorn enda stíanna.



 Og alltaf sér maður einhverja nýja útfærslu á innréttingunum.



 Þarna hefur bændunum tekist að ná ótrúlegum framförum í ræktuninni á síðustu árum enda áhuginn gríðarlegur.

 

 Gjafabúnaðurinn klár í slaginn.



 Hér er aðal umferðaræð hússins og stíur fyrir hrúta, nýbornar og eitt og annað sem taka þarf frá.



 Hér er Arnar að gauka einhverju að þeim félögunum Þorra og Manga.



 Já , Mangi var held ég bara nokkuð feginn þegar hann sá á eftir okkur yfirgefa svæðið.

 Þó það sé dimmt yfir .þessa dagana er farið að halla undan fæti í vetrargöngunni.

  Væntanlega komin tvö lömb í hverja fullorðna kind ( að meðaltali) og í alltof marga gemlinga.



 Búið að endurskipuleggja hrútana og taka þann kollótta úr gemlingunum.

Gemlingarnir eru svo komnir á byggskammtinn sinn sem haldið verður óbreyttum fram yfir burð en þær eldri fá ekki einu sinni að lykta af slíkum munaðarvarningi fyrr en eftir burð, sumar aldrei.
 Nú er beðið færis að kenna hundauppeldinu fræðin sín. ekki fráleitt að upphafleg markmið um seinnipart jan. náist kannski.



 Aðaláhyggjuefni hins búandi manns á þessu svæði og víðar, er trúlega vitneskjan um svellalögin á túnunum þó þau séu að vísu falin undir snjó í augnablikinu.



 Fjósið er að ganga fínt þessar vikurnar, meðalnytin alltaf aðeins uppávið og og aðeins ein á penicilllíni þessa dagana efir víkkun á spena.


 Útigangurinn  er hinsvegar að upplifa hundleiðinlegan vetur með stöðugum umhleypingum og illviðrum.  Sem betur eru þó gjafamálin víðast í topplagi þó svona vetur taki hressilega í hjá óvanalega mörgum búandanum.

Já örstutt í vorið.

 Það hefur fylgt mér í hundaræktuninni að nýjasta gotið er alltaf alveg frábært.

Jafnvel þó eitt og annað sé nú kannski ekki alveg fullkomið hjá foreldrunum þá er maður fullur bjartsýni á ungviðið. 

 Enda sjálfsagt að ætlast til að hvolparnir fái það besta úr foreldrunum. Nema hvað?

Og djöf. yrðu þeir góðir þá !



 Nú eru hvolparnir undan Dáð og Tinna orðnir hálfsmánaðar gamlir og eru að sjálfsögðu nákvæmlega svona got.



 Tinni junior sem er lifandi eftirmynd föðurins í útliti og ekki verður innrætið verra þar til annað sannast, sýndi strax að snyrtigenin eru frábær en hér er hann að létta á sér á öðrum degi eftir að salernisaðstaðan komst í lag hjá þeim.

 Hann er orðinn 2 kg á þessum 15 dögum og er stærstur hvolpanna.



 Prinsessan í hópnum er hér næst á myndinni að læsa tannlausum munninum í bróður sinn. Því miður heyrist urrið ekki en það var svo grimmdarlegt að ég fór strax að vorkenna búpeningi vina minna á Austurbakkanum. Þ.e.a.s. þeim hluta hans sem enn þarf á ýmisskonar leiðbeiningum að halda.



 Hér eru það prinsessan og hann Tinni að leggja taka létta æfingu til undirbúnings þeirri leiðbeiningaþjónustu.

 Já, og hér er slóð á upptöku með foreldrunum sem ég kíki á þegar efasemdir vakna um gæði framleiðslunnar.   Tinni og Dáð.