Ég held því gjarna fram sérstaklega við ákveðna aðila að að þó íslendingar séu nú upp til hópa
 " alvöru " fólk, þá sé því meira spunnið í þá því afskekktar sem þeir búa.

 Þó ótrúlegt sé hef ég aldrei þurft að skilgreina " alvöru " fólk nánar.

 Það var dólað vestur á Barðaströnd á laugardaginn til að blóta þorrann með " alvöru " fólki í Birkimel.
 Nú fórum við landleiðina vestur í Gufudal þar sem við fengum far með bændum síðasta " spottann".

 Það var hálkuslabb á hlutum leiðarinnar á vesturleið en það hvarf svo að mestu um nóttina.



 Hér eru trogin á borðum og Brjánslækjarborðið hefur þá sérstöðu að standa dúkað meðan blótið endist. En eins og kunnugir vita láta bændur þar sér aldrei leiðast, allra síst á þorrablótum eins og sjá má.



 Aðalbændunum leiddist ekki heldur.



 Og eins og á öllum alvörublótum eru allir mættir tímalega,



 Og sumir eru meira alvöru en aðrir.



  Bóndinn af Mýrunum hefur eflaust raulað fyrir munni sér. Þar sem enginn þekkir mann/ Þar er gott að vera, - þar til hann sá mig.



 Þarna rakst ég svo óvænt á frænku mína enda ísland pínulítið ef því er að skipta.



 Gufudals og Múlabændur létu sér ekki leiðast frekar en fyrri daginn.



Gísli Fjallabróðir og félagar eru fastir liðir.



 Svona horfa þær alltaf blíðlega á mig þessar elskur. Verst að Elísabetu vantaði.



 Já hér var allt eins og það átti að vera.



 Skemmtiatriðin voru alveg frábær en þau klikka nú aldrei þarna. Meira að segja
 " aðkomumaðurinn " náði þessu næstum öllu.




 Hér eru svo bændur ágætlega birgir af snjó og klaka enn, eins og fleiri.



 Skrámur frá Dalsmynni tekur svo alltaf jafn vel á móti mér, búinn að jafna sig á hausttörninni.



 Já það er sama hvar ég er að flækjast um, alltaf verða hundar á leið minni jafn misjafnir og þeir eru margir. Þessir verða kannski auglýstir hér á síðunni áður en lýkur.

 

 Eftir septemberlokun hestamiðstöðvarinnar hefur allt verið á fullu í vetur.

Það eru 30 - 35 hross stöðugt á járnum og reiðhöllin komið að góðum notum í rysjóttu vetrarfarinu.


 Hér er Dóri að ræða við einn ótaminn sem mætti í skólann í gær.



 Ég byrjaði á að heilsa uppá hann Flugarr minn Fláka og Fjóluson og spurði hann hvort þýddi nokkuð að leyfa honum að spreyta sig á folaldasýningunni um næstu helgi.
 Hann sagði að ég mætti ráða því, en að yrði þá að raka sig fyrst.


Vegna ófærðar hefur tamningaliðið verið spakara heima um helgar og hátíðar en oft áður svo ég hef lítið fengið að spreyta mig í gjafastússi þennan veturinn.



 Það var rólegt í gerðinu enda gekk á með éljum sem aldrei fyrr.



 Hér er regla á hlutunumog hvert hross á sína stíu meðan á innivist stendur.



 Það er rólegra hjá hálmvagninum en nokkurntíma áður því stöðugar haustrigningar höfðu aldeilis afleit áhrif á hálmuppskeru búsins.



 Kjarnfóðurvagninn er eins og hey og hálmvagninn hannaður og smíðaður af yngri Dalsmynnisbóndum. Við hönnunina var lögð sérstök áhersla á að hafa drif og tæknibúnað allan sem einfaldastan til að forðast illviðráðanlegar tæknibilanir.


 Hér bíða svo þessi atvinnutæki meðan eigendur þeirra tóku sér smá kaffipásu.



 Hér eru svo Iðunn og Dóri í kaffipásunni en Einar óðalsbóndi trúlega að selja hross.
Þriðji starfsmaðurinn Arnar í Haukatungu lagði hinsvegar undir sig sóffann og er utan myndarinnar  af þeim sökum.



 Þessi 4 v. hryssa, Kolbrá undan Sólon og Gloríu frá Snartartungu er í miklu uppáhaldi hjá eigandanum og ég fékk ágætis fyrirlestur um ætlað ágæti hennar í framtíðinni.

Hér um slóðir þar sem hvert þurrkasumarið hefur rekið annað voru menn farnir að bylta sér vansvefta yfir sílækkandi grunnvatnsstöðu. Vatnsból sumstaðar farin að svíkja og uppsprettur sem hafa runnið lengur en elstu menn muna, farnar að þorna upp.

 Nú eru uppsafnaður snjólager fjallanna hér um slóðir með allra mesta móti og ekki ólíklegt að árnar muni renna allavega frameftir sumri.
 Reyndar má velta því fyrir sér hvort meginuppistaðan í birgðunum sé einhver froða sem muni leysast upp á alltof skömmum tíma eins og undirstaðan í hrunveislunni okkar en það á bara eftir að koma í ljós.

 Ég neyddi mig til að fórna dýrmætum tíma mínum í dag til að skrönglast um fjalllendið og meta snjóalögin.



 Svona leit Hesturinn út og snjórinn sem þarna á eftir að þiðna mun lenda annarsvegar ofan í Stóra Langadal og hinsvegar í Flatná og síðan Haffjarðará.

 

 Héðan sést norðausturhlið Ljósufjallanna. Nær eru Tröllabörn og Botnaskyrtunna t.h. Hér er horft eftir vatnaskilum og héðan rennur leysingjavatnið ýmist í Laxá í Miklaholtshr. eða niður í StóraLangadal, nema úr Botnaskyrtunnunni. Og hér sjá menn vestasta hluta Dalabyggðar allavega sunnan Hvammsfjarðar.



 Þetta er sú hlið Skyrtunnu sem tilheyrir ekki Dalsmynni heldur Stóra Langadal.



 Hér er sjálf Sátan sem er mun virðulegri í návígi en margan grunar. Á bakvið hana sést ofaná Svínafellið en handan þess er Heydalsvegur svo lítt kunnugir átti sig á staðháttum.



 Hér sést yfir Rauðukúlugíginn niður yfir Gullborgarhraunið og greinilega farinn að minnka snjórinn á láglendi hjá vinum mínum á Austurbakkanum.

 Já, til hellingur af snjó og það er kannski ekkert svo leiðinlegt að nota hann til ferðalaga á svona degi.



 Hér er svo  snjósleðafloti Dalsmynnisbænda eins og hann leit út um 12 leitið í dag . Klukkutíma seinna var sá blái lagður af stað til nýrra heimkynna þvert yfir landið allt til Vopnafjarðar. Þar mun hann örugglega kynnast snjósælli veröld en hann hefur átt að venjast síðustu árin hér á Nesinu.