Alveg frá upphafi sambúðar var það kristaltært af minni hálfu að köttur yrði ekki liðinn á heimilinu.

 Reyndar man ég ekki lengur hvað lá á bak við þessa skynsamlegu ákvörðun en þegar prinsippið er komið verður auðvitað að halda sig við það.

 Enda gekk þetta átakalaust fyrir sig þar til eldri dóttirin fór að komast til vits og ára en hún fékk enn ríkulegri skammt af dýraáhugagenum  en systkini hennar og er þó ekki á þau bætandi.

 Ég var hinsvegar þverhaus hinn mesti,  fastur fyrir á prinsippunum, og þó ég sé slæmur enn hvað þessu viðvíkur er það ekki nema svipur hjá sjón miðað við gömlu góðu dagana.

 Og stóð allar atlögur af mér hvað þetta varðaði.

 Svo kemur að því að dóttirin sem hafði búið nokkur ár norður í Skagafirði hyggur á flutninga í gömlu sveitina sína. Þá var yngri dóttirin sem var komin allvel til vits og ára búin að átta sig á, eftir margar stórsóknir gegnum tíðina að kattarprinsippið var í fullu gildi enn.

 Svo er það einn vordaginn að ég kem dauðþreyttur inn úr gegningum að dóttir mín sú hin eldri er komin  í heimsókn af norðurslóðum.
Ég skynjaði strax og inn úr dyrunum kom að nú væri einhverra óvæntra tíðinda að vænta, einhver  spenna í loftinu og ekki laust við eitthvað sigurglott á gestinum.
 
  Það hefði enda komið sér vel á þessum tíma ef ég hefði haft aðgang að áfallahjálp þegar yngri dóttirin sýndi mér kampakát kolsvartan kettling sem systir hennar færði henni að gjöf við komuna.

 Þetta var það alótótlegast kvikindi sem ég hef nokkurntímann séð horaður, úfinn og svo ólánlegur í laginu að það hálfa væri nóg.

 Og til að bæta gráu ofan á svart í orðsins fyllstu merkingu upplýsti gefandinn, að kvikindið væri hreinræktað úr villikattastofni Stebba í Keldulandi.  Stofninn  er gamalræktaður og heldur ofanverðum Kjálkanum bæði tófu og minklausum.

 Ósigurinn var algjör og þó  væri löngum fátt milli mín og Púka var samt allt illindalaust.



 Hann gjörbreyttist í útliti og þó ég viðurkenni það ekki, er þetta hinn myndarlegasti köttur og villikattastofni Stebba til nokkurs sóma allavega hvað útlit varðar.

Þess minnist ég, að mér og þessum heimi,
kom misjafnlega saman fyrr á dögum.
Og beggja mál var blandið seyrnum keimi,
því báðir vissu margt af annars högum.

Sagði Steinn Steinarr fyrir margt löngu og þannig var samband okkar Púka lengi vel.

 Við skiptum okkur helst ekkert hvor af öðrum þó ekkert skorti á stimamýkt okkar við aðra á heimilinu.
 
Það kom þó að því að kæmust á sættir milli okkar Púka og sem betur fer þurfti nú ekki jafnmikið til  og hjá Steini og heiminum í den.