Það hvessti sífellt þegar leið á daginn og um hádegisleiti var komin slydduóþverri sem ágerðist frameftir degi. Ég ætla nú ekki að lýsa því nánar en þetta var allavega ógeðslegt veður og jörð orðin hvít á tímabili. Byggsáningin var stopp um hádegi og varahluturinn í traktorinn sem beðið var eftir með póstinum(tölvukubbur) kom ekki í póskassann. Þar sem það var föstudagur og löng helgi framundan (nema fyrir traktorinn og bændurna) var öllu póstkerfinu snúið við(þegar ég sleppi mér,sleppi ég mér almennilega) í leit að sendingunni sem sett var í póst á Selfossi daginn áður.  Það var því mikill léttir þegar hringt var frá Jötun Vélum og sagt að vegna mannlegra mistaka væri sendingin enn í póstbílnum og yrði komin til mín eftir hálftíma.

 Til að flýta sáningunni(ef veðrið skánar einhverntímann) var ákveðið að taka tætarann undan sáðvélinni og láta aðra dráttarvél sjá um tætinguna. Þá kom í ljós að farin var lega í enda á rúllukeflinu á tætaranum sem er 4 m. breiður Pöttinger og kl. orðin1/2 fimm á föstudegi.
 Þrátt fyrir að búið væri að loka dótabúðinni á Selfossi náðist í varahlutamann sem var að ganga frá þar. Hann fann legu og svo heppilega vildi til að Bessi (Skagfirðingur) var í dótaflutningum og greip leguna með sér áleiðis. Nágranninn sem var að koma úr bænum lauk svo verkinu og legan var komin á eldhúsborðið hjá mér um  áttaleitið.
  Gærkvöldið var svo tekið í að marka og númera helling af lömbum og magasýrurnar sem höfðu farið á fullt í þessum skelfingum öllum róuðust niður, en það er nú sem betur fer oftast hefðbundinn endi á slæmum stressdögum.

     Já það sýnist svo bara stefna í rólega helgi framundan, eða þannig.
 

 Þegar vaktin byrjaði varð það mitt fyrsta verk að sækja kuldagallann í bílskúrinn um leið og ég hugsaði með mér að ég hefði átt að lofa veðrið meira í gær. Gamla góða norðanáttin er n ú mætt á svæðið og ekki orð um það meira.

  Þegar ég var að ljúka vaktinni i gærmorgun leit ég einu sinni sem oftar á rebbaætið mitt sem er í sirka 700 m. fjarlægð ofan túngirðingar. Þegar eitthvað dökkt sást skjótast þar um móana helltist adrenalínkikkið yfir mig sem aldrei fyrr. Ég fann samstundis á mér að þarna var þrjóturinn mættur sem tvívegis í vetur hafði storkað mér með því að koma á fullri ferð að ætinu um miðja nótt . Þjóta þar fram og aftur og láta sig svo hverfa á örskotshraða áður en hægt væru að koma honum í riffilkkíkirinn svo gagn væri að.  Nú var brugðið við hart, vopnast og brunað áleiðis á bílnum að hæð sem skildi milli bíls og ætis. Þegar gægst var yfir síðustu þúfuna á hæðarbrúninni var komin styggð að Móra sem trúlega hefur heyrt eitthvað í logninu. hann var á mikilli siglingu í burt en eins og ættingjar hans gera oft  stoppaði hann á holtinu rétt áður en hann slyppi í hvarf. Leit fullur tortryggni til baka eftir að hafa stillt sér fallega upp með hliðina að mér. Hann fór ekki lengra, en færið var það langt að það rifjaðist upp fyrir mér sagan af vinunum sem voru saman á veiðum. Sá með riffilinn sagði jafnan eftir feilskot að nú þyrfti að stilla kíkinn. (Þeir sem skjóta innan við 100 skotum á ári eins og hann og ég, þurfa stundum að stilla kíkinn eftir löngu færin.)  Þeir vinirnir sáu einn mórauðan sem steinlá síðan á einhverju gígannísku færi. Þá varð vininum að orði. Hann er skemmtilega vitlaus kíkirinn hjá þér núna.

 Við létum samstilla sæðisærnar þrátt fyrir annmarkana sem fylgir því, sem eru fleiri uppgöngur , minni frjósemi o.fl. Þær voru síðan sæddar 14 des. Sama dag var hrút sleppt í gemlingana. Hrútunum var síðan sleppt í féð 19 des. Þannig að núna eru síðustu sæðisærnar að bera (einlemburnar) og hinar að byrja.  Það er því fylgst með þeim allan sólarhringinn og vaktir skipaðar. Þegar akrarnir eru svona seint til verður þetta dálítið meira puð en annars og fullt að gera. Tíðarfarið er svo alveg meiriháttar þessa dagana. Það er ekki nóg með að grasið sjáist spretta, heldur heyrist það spretta. Það eru nú að vísu ekki nema útvaldir sem heyra það. Síðan er ekki ónotalegt að rölta hér á milli húsanna í rjómalogni og ótrúlega fjölbreytilegum fuglasöng þegar fer að birta af degi og kyrrðin að öðru leiti algjör. Í þessu annríki kemur sér vel fyrir bóndann að hafa safnað upp smá aukamassa yfir veturinn því nú gengur á forðann og óvíst að hægt verði að ná stórbændaþyngdinni upp fyrr en næsta vetur, því sumarið verður örugglega alltof stutt fyrir allt það skemmtilega sem á að gera þá ásamt hinu.(þessu leiðinlega).
  Ég velti því svo stundum fyrir mér hvernig maímánuðurinn væri nú, ef ég væri  að vinna 5 daga  vikunnar frá 9 til 5. Skyldi ég fíla það???