Sveitareiðin sem er orðin árlegur viðburður var farin á laugardaginn.

 Það var að sjálfsögðu rjómablíða eins og í fyrri reiðum en þetta er sú fjórða í röðinni.

Nú var Gullhringurinn okkar riðinn með smáútúrdúr og meiri og öðruvísi stoppum en hjá okkur orginal fjörulöllunum.


  Þó ógreinileg sé, sést hér lestin teygjast austur fjöruna eins og myndin nær.

 Það var á annað hundrað í hnakknum  og hér sést lestin koma vestur fjörurnar á leið í Suðurey.

Svona fjöldi er meira en heitu pottarnir ráða við í ferðalok svo það var boðið upp á fótabað í  Haffjarðarárósnum í staðinn.


 Hluti hópsins sést hér í logni og sól í sandgeilinni í Suðurey.

 Í Suðurey var langt stopp með rausnarlegum kaffiveitingum en þessar árlegu ferðir eru farnar í boði nokkurra Stórhöfðingja hverju sinni..

Allt um sveitareiðina á Heimasíðu Söðulsholts, hér.

 Það varð vandræðaleg þögn hjá Dönunum þegar ég spurði hvort nokkur bóndi væri í hópnum.

 Svo glaðnaði yfir þeim á ný þegar ung stúlka upplýsti að afi og amma væru bændur.

Trúlega er hart í ári hjá dönskum kollegum mínum því enn hefur enginn bóndi verið í hópunum sem hafa komið til mín í sumar. Í fyrra voru alltaf nokkrir og í einum hópnum voru flestir bændur.

 Þessi bændaskortur hefur óneitanlega nokkur áhrif á spjallið sem er alltaf bæði á undan og eftir því, að ég sýni þeim hvernig  Border Collie hundarnir vinna að kindum.

  Þessar sýningar eru bundnar við eina ferðaskrifstofu og einungis fyrir þá hópa sem gista í Hótel Eldborg.

  Þau koma til mín á kvöldin eftir kvöldmatinn og það var dræm mætingin í fyrstu hópunum enda sögðu gætarnir mér að allir væru orðnir þreyttir eftir daginn og þetta höfðaði ekki til allra.

 Nú hljóta leiðsögumennirnir að gylla þetta eitthvað fyrir þeim því allur hópurinn mætir og ég fæ
víst 4 línur í ferðabæklingnum hjá þeim.

 Trúlega gæti ég verið í fullu starfi við þetta yfir sumarið miðað við þessar undirtektir og rútufjöldann sem fer hér framhjá daglega.

 Ég er fremur slakur með sýningarprógrammið enda er þetta yfirleitt fólk sem þekkir lítið til smölunar og hundavinnu.

 Stundum læt ég hundinn reka þríhyrninginn ( keppnisbraut í fjárhundakeppnum) en oft læt ég duga að vinna eitthvað með kindurnar nálægt fólkinu.



 Þó Vaskur sé alltaf nálægur er það Snilld sem ber hitann og þungann af sýningunum í ár.
Hér er hún að fara í fyrra hliðið í þríhyrningnum.



 Hér stýrir hún þeim inn í hliðið og síðan þarf hún að fara vinstra megin fyrir þær og koma þeim gegnum seinna hliðið.

 Þó það sé þýðingarmikið að fara þetta þráðbeint og fallega í fjárhundakeppni býður maður ekki Dönskum gestum upp á það, heldur verður að búa til einhver vandræði. Þeir sem hafa séð fjárhundakeppni vita að það er afar auðvelt.



 Hér eru kindurnar komnar útúr brautinni og Snilld  réttir þær af.



 Og í gegn fara þær við mikinn fögnuð áhorfenda.

 Það er eins með góða sýningu og góða vísu að endirinn á sýningunni eða síðasta línan í vísunni verða að vera góð ef einhver á að muna þetta.

 Vaskur sem fær að hjálpa til við að reka inn í réttina í lokin, og fær síðan stundum að taka þátt, ef ég hef fengið mjög skynsamlegar spurningar fyrir sýninguna, sér um að botna þetta fyrir mig.

 Hann styttir sér leið við að reka útúr réttinni og þetta framkallar alltaf mikil fagnaðarlæti.

Sérstaklega ef hann lendir ofaná hópnum.

Megið þið svo eiga góða helgi.

 

 Mér telst svo til að ekki hafi gert hér ærlega rigningardembu í rúman mán.

 Áburðurinn sem var bætt á rýgresið um miðjan júní liggur á akrinum óuppleystur og áburðurinn sem átti að berast á túnin milli slátta, er í sekkjunum enn og verður líklega komið í hús fljótlega og geymdur til næsta árs.

 Reynslan kennir manni hinsvegar það, að þurrkkaflarnir enda ávallt með rigningu, sem maður fær svo gjarnan  nóg af áður en lýkur.




  Minnugir þessa var drifið í að slá restina af fyrri slættinum á mánudaginn (um 20 ha. ) og  þrátt fyrir að vindurinn hér væri sirka helmingi meiri en fræðingarnir spáðu hélst heyið nokkurnveginn á túnunum. Þegar veðurhæðin sljákkaði svo í dag var brugðið við hart og múgað og rúllað, ágætlega þurru heyi þó ekkert hefði verið átt við það.

 Þetta urðu 314 myndarlegar rúllur og nú er Hestamiðastöðin komin með mjög ríflegar heybirgðir og rollurnar í Dalsmynni ættu að hafa nóg að bíta og brenna fram á næsta sumar. Kýrnar reyndar líka þrátt fyrir fyrirsjáanlegan uppskerubrest í hánni.

 Eftir er svo að slá  2.5 ha. af  rýgresi sem þýtur upp þessa dagana.

Þegar raksturinn stóð sem hæst hjá mér, hringdi svo í mig bóndinn sem keypti af mér 5 ára gamla tamda tík í vetur.

  Hann var bara að láta mig vita að það væri alveg botnlaus ánægja með gripinn. Frábær smalahundur og kæmi sér svo vel á heimilinu að það elskuðu hana allir.



 Mér þótti ákaflega gott að fá þetta símtal ekki síst vegna þess að þetta var  og er, annálaður smali og þekktur fyrir að eiga góða hunda.

  Hann þurfti reyndar að ganga dálítið á eftir mér að fá tíkina vegna þess að mér fannst hún ekki nógu góð fyrir hann.

 Það er búið að vera alltof mikið puð á mér í sumar og nú er bara að koma Campernum á bílinn og fara að skoða fjöllin og jaðarbyggðirnar.

 Það næst þó líklega ekki þessa helgina.