Það var brakandi blíða í Landskeppni fjárhunda í Miðengi í dag og fór vel um gesti og keppendur.



 Nýstofnuð smalahundadeild  Sunnlendinga stóð að þessu af miklum myndarskap og að lokinni keppni og aðalfundi í dag var síðan mikil hlöðuveisla á staðnum.

 Hundarnir eru sífellt að verða betri með hverju árinu sem líður og þarna voru t.d. mættir til leiks 8 unghundar. (Yngri en 3 ára).

 Ég hef ekki fyrr séð svona marga góða unghunda mæta í keppni.

Í unghundakeppninni urðu efst Gísli í Mýrdal með Kötu frá Daðastöðum með 56 stig.

 Það verður þó að segjast að kindurnar voru í erfiðara lagi.

Þó maður haldi því fram að ef hundarnir ráði ekki við allar aðstæður séu þeir ekki nógu góðir, þá er aldrei gaman að horfa á keppni þar sem allt er í basli. Og stigafjöldinn verður frekar slakur í heildina.

Þetta var algeng sjón í keppninni. Hér standa kindurnar framan í Snilld með þráasvip á andlitinu/sviðunum. Þær sóttu yfirleitt stíft útúr brautinni í átt að bænum og fæstir hundanna voru að höndla þessar aðstæður vel.

 Þetta var fyrri keppnisdagurinn fyrir A og B flokkana.

Efstir eftir þetta fyrra rennsli voru Varsi á Eyrarlandi og Mac í A flokki með 86 stig og í B fl. voru jafnir með 46 stig þeir Valli í Grundarf. með Snót og Reynir á Hurðarbaki með Tútú frá Daðastöðum sem er nú reyndar aðeins rúmlega tveggja ára. Hún lenti einnig í öðru sæti í unghundaflokki.


                     Mac í góðri sveiflu.

  Þær Tútú og Kata(efst í unghundafl) eru systur úr sama goti frá Daðastöðum undan Soffíu og Dan.

 Þarna sá ég í fyrsta sinn Mac og Dot í keppni en þau voru flutt inn tamin og vön úr keppnum úti.

 Þau skáru sig nokkuð úr fyrir mikla þjálni og hlýðni og það var gaman að sjá mýktina í vinnunni hjá Dot. Mac virkaði sem öruggari og harðari karakter
 Dot að ná kindunum til baka inní braut og að fyrsta hliði í þríhyrningnum.

 Þar sem ég verð ekki í keppninni á morgun( sunnudag) var Vaskur skilinn eftir heima. Hann hefði þó hugsanlega virkað í þessum rollum því árásargirnin hefur fengið að njóta sín hjá honum þegar þörf krefur, eftir því sem aldurinn færist yfir hann.

 Þær Dáð og Snilld fengu að spreyta sig í unghundunum en voru ekki nógu harðar til að halda stjórninni yfir þessum sunnlensku frekjudósum. Dáð á eftir að ná góðum tökum á þessum aðstæðum en  Snilld er aðeins meira spurningarmerki.

 Þetta var fínn dagur og gaman að rifja upp stemminguna á landsmóti en ég komst ekki í fyrra.

 Malbiksbúinn sem gengur að  heitu og köldu vatni vísu í krananum sínum á trúlega erfitt með að ímynda sér baslið sumstaðar í sveitinni við að hafa þessa lífsnauðsyn örugglega við hendina.

 Þar eru ýmist sameiginlegar vatnsveitur eða einkaveita á bæjunum. sumir bora eftir vatninu og dæla því síðan upp o. sv frv.

 Þegar gerir svona langvarandi þurrkakafla lækkar jarðvatnshæðin og þá geta hin öruggustu vatnsból allt í einu farið að daprast.

 Hérna er vatnið sótt í þrælskemmtilega uppsprettu um km. leið inn í fjall og eftir að hafa horft á vatnið vella uppúr jörðinni síðustu 50 og eitthvað árin taldi ég þetta öruggasta vatnsból á , ja ég veit ekki hverju.

 Hérna vall vatnið uppúr skriðunni, kúturinn var settur ofan á lindina og allar götur síðan hefur verið  stöðugt umframrennsli úr lindinni en mismikið.



 Nú fer allt vatn í hæðartankinn sem stendur til boða úr lindinni sem mér fannst reyndar alveg rosalega hrein og fín en ég hef ekki kíkt þarna ofaní síðan þetta var tengt fyrir um 8 árum.

 Hingað fer vatnið síðan í þennan millilið sem er til að minnka fallið/hæðina á lögninni sem er með 5 kg þrýsting inní hús. Vegna minna vatns úr lindinni góðu  hefur þetta litla forðabúr verið að tæmast öðruhvoru síðustu dagana .þegar notkun er mikil.

 Vegna þess að lindin er ekki að taka yfirborðsvatn úr sínu næsta umhverfi( neðst í brattri hlíð) má reikna með að taki verulegan tíma fyrir hana að jafna sig þó nú fari að rigna í alvöru.

 Það eru svo að berast sögur víða að af mun verri dæmum heldur en þetta og heilu sveitarfélögin eru jafnvel í vondum málum og sum þeirra þurfa reyndar ekki langvarandi þurrka til.

 En það er nú ekki hægt að kenna víkingunum okkar um þessa kreppuna.

 Hafi einhver velkst í vafa um að nú sé hrossaræktin tekin föstum tökum er rétt að upplýsa að það eru helmingi fleiri fædd folöld núna en í fyrra.

 Það skal þó tekið skýrt fram að ekki mun verða um sömu þróun að ræða framvegis.

Að það skuli hafa dregist úr hömlu að kynna þessa markvissu ræktun hér á netinu er fyrst og síðast hirðljósmyndaranum að kenna sem hefur sinnt þessu verkefni af nokkru kæruleysi.



 Hér er það hún  Þöll frá Dalsmynni. M. Dögg frá Kjarnholtum og F. Sindri frá Keldudal.



 Og hér er gefið í af nokkurri hógværð.



 Hinn helmingurinn af folöldunum er litli bróðir hans Funa míns, Dökkvi. F. Eldjárn frá Tjaldhólum M. Von frá Söðulsholti. Liturinn verður greinilega einhver allt annar en bókaður var í vor.



 Þangað til annað sannast tel ég mér trú um að þeir bræðurnir verði vel nothæfir í fjöllin og á fjörunum.

  En það vill nú stundum verða langur og krókóttur vegur frá efnilegu folaldi til draumareiðhestsins.

Og ósjaldan brotlending á leiðinni.