Nú var allt þreskidótið sett á fulla ferð í dag, enda miklar rigningaspár framundan. Bæði í kortunum og samkvæmt Einari Sveinbjörns.

 
  Hér er fyrsti vagn haustsins um það að fyllast en svona vagn er að skila okkur tæpum 5 tonnum af fullþurrkuðu byggi.

 Það voru þresktir um 12 ha. sem voru með Olsok yrkinu. Þetta voru akrarnir sem fyrst tókst að sá til í vor og þurrefnisprósentan sem var um 65-7 % hefði gjarnan mátt vera mun meiri.-

 Ekki var talið ráðlegt að bíða lengur með þá, enda var kornið farið að rýrna ( falla niður) á undangengnum rokdögum. Samkvæmt Jónatan Hermanns. er ekki að vænta aukningu á fóðurgildum eftir að um 60 % þurrefni er náð en þurrkunarinnar vegna viljum við gjarnan sjá mun hærri þurrefnisprósentu.


 Svona leit þetta út en það bar fullmikið á græna litnum þegar þetta var komið í vagninn.

Það líkar okkur þurrkunarmönnum illa, bæði þessum sem enn tilheyra frömmurunum og okkur hinum.

Langstærsti hluti akranna sem eru yfirleitt mikið sprottnir og virðast ætla að skila metuppskeru, eru vel grænlitaðir enn.

 Ég hef það á tilfinningunni að mýrarakrarnir hafi verið að losa óvenju mikið köfnunarefni á þessu hlýja og þurra sumri.



 Hér sést Söðulsholtsbóndinn velta því fyrir sér áhyggjufullur á svipinn hversu mikið af þessu fallega Pilvíbyggi muni fjúka eða lenda maga gæsarinnar, en þetta er síðasti akurinn sem sáð var í sl. vor um miðjan maí.
Olsokakurinn að ofan var sá fyrsti.



 Ef allt fer á besta veg mun þetta Pilvíyrki hér skila óhemju uppskeru og feikimiklum hálmi sem menn binda vonir við að geti skilað meiri tekjum en sjálft byggið ef rétt er á málum haldið og tíðarfarið er viðunandi.

 Nú er bara að krossleggja fingur og bíða eftir meiri þroska og góðum þurrki í framhaldinu.

Það er nú bara hógvær bón á þessum síðustu og verstu.

 Þó ég væri illa fjarri góðu gamni lauk Landskeppni smalahunda farsællega á sunnudaginn.

 Keppendur í A og B flokk fá að spreyta sig tvisvar í brautinni og hærra skorið skipar þeim í sæti í keppninni.

 Þau Mac í Eyrarlandi  og Dot í Móskógum höfðu nokkra sérstöðu þarna, en bæði eru tamin erlendis sem keppnishundar og flutt inn þannig. Það er ljóst að við hérna á skerinu eigum sittthvað eftir ólært í tamningarfræðunum en skemmtilegt að sjá hvernig nýir eigendur voru komnir með fulla stjórn á þeim og jafnvígir á flautið og töluðu skipanirnar.
 
 Það var áberandi hvað hlýðnin var algjör og viðbrögðin eftir því. Vinnulagið var líka óaðfinnanlegt og þegar þetta fer saman  er árangurinn góður þó kindurnar væri ekki sérlega meðfærilegar. 


  Hér er Dot að búa sig undir að kenna rollunum smá lexíu  í umgengni við alvöru fjárhunda. Það tókst  svo ágætlega.

 Það voru Hilmar í Móskógum og Dot sem  unnu A flokkin með 88 stigum sem er frábær árangur.

Varsi og Mac voru í hælunum á þeim með 86 stig sem er líka frábær árangur.
Varsi og Lýsa frá Hafnarfirði náðu síðan þriðja sætinu í A flokknum.
 
Hilmar vann þennan flokk í fyrra með tíkina Týru svo það þarf eitthvað að fara að gera í þessu.

Efstur í B flokknum var Reynir Þór á Hurðarbaki Með TúTú frá Daðastöðum .Reynir kom sterkur inn í sína fyrstu keppni og verður gaman að fylgjast með honum að ári, sýna hvað hann verður búinn að gera úr þessum snilldarefnum sem hann er með.

Allt um önnur úrslit hér.http://smalahundur.123.is/

  Það voru hundarnir á A flokknum sem voru að ráða við þetta fé, enda góðir vinnuhundar slípaðir í allskonar aðstæðum.
 Mér fannst eftirminnilegt þegar að Sverrir í Ytra Lóni sendi Prins af stað í úthlaupið og Prins fór á fullri ferð beint á eftir kindunum úr síðasta rennsli, sem nýbúið var að reka  af vellinum heim að bænum.
 Eitt snöggt flaut sneri honum á punktinum og í beinu framhaldi stutt skipun og hann fór á fullri ferð í átt að réttu kindunum sem hann sá fyrst í framhaldi af því. Þó honum hefði mátt ganga aðeins betur í brautinni leynir sér ekki að þarna err afburða fjárhundur á ferðinni.

  Hér skipta þeir Sverrir og Prins hópnum léttilega.

Já það er gaman að þessu þó gangi á ýmsu.

  Hann er með okkur í þessu ,sagði Rauðkollstaðarbóndinn  með lotningarfullum rómi og leit auðmjúkur til himins. 

 Dagurinn í dag (sunnudagur)var fullbókaður eins og alltaf  hjá mér ýmist við leik eða hörkupúl.

Eftir mjaltir var drifið í að skipta um borholudælu hitaveitunnar en kominn var tími á eftirlit á þeirri gömlu og tímabært að prufukeyra þessa nýju fyrir byggþurrkunarvertíðina.

 Þegar sú gamla var komin í hendurnar á okkur nánast lak hún í sundur vegna tæringar á festingum á toppstykkinu. Mátti því engu muna að hún hyrfi okkur niðurí borholuna með ótilgreindum afleiðingum.

 Það var þá sem ofangreind orð féllu um almættið og velvild þess í garð okkar óverðugra.



 Svona leit þetta út en það eru 4 ryðfrí flatjárn sem festa  dæluna við toppstykkið og 3 þeirra voru ónýt svo dælan hefði einungis hangið á rafmagnskaplinum ef illa hefði farið.



 Nýja dælan er sú fyrsta sem Ásafl ehf. flytur inn en þeir leituðu að djúpdælum fyrir heitt vatn, fyrir okkur og eru nú komnir með umboð fyrir tvö góð merki.

 Þegar þessu var farsællega lokið var brunað á landbúnaðarsýninguna í Borgó.
Það var fínt og nóg eftir að smakka af allskonar góðgæti þó líða færi á sýninguna.

 Ég lét smalahundasýninguna ekki framhjá mér fara en Harpa á Hæl og Guðmundur í Miðhúsum (Kaðalsstöðum ) sáu um hana af mikilli snilld.

 Harpa var þarna með Soo, sem þau Jói fluttu inn fulltamda frá Englandi. Hún sýndi síðan ótaminn ársgamlan hund, Kost frá Móskógum sem er undan innfluttum foreldrum, úr sama goti og Dáð mín.


 Kostur,Soo og Hrókur en Guðmundur er náttúrulega alltof langur í annan endann fyrir svona mynd.
Þetta er afleit mynd af henni Soo sem er lítil en gullfalleg tík.

 Guðmundur var með Hrók sem er gæddur sömu hæfileikum og Whyskíið og Vaskur að batna sífellt með árunum. Þetta var snilldarsýning hjá þeim en mér fannst nú skemmtilegast að sjá hvolpinn ótaminn vinna flott að fénu án nokkurra skipana.

Mér finnst svo að helgarnar þyrftu að vera svona helmingi fleiri yfir sumarmánuðina svo eitthvað vit væri í þessu brauðstriti.