02.04.2020 21:17

Að frumtemja fjárhundsefnið.

Einfalda aðferðin sem ég nota við frumtamninguna er sirka svona.

Ein af ótal mörgum aðferðum. emoticon

Til þess að náist ásættanlegur árangur/tími við að temja hundinn í kindavinnuna, þarf að koma sér upp eftirfarandi.

1. Lágmarksþekkingu á viðfangsefninu.

2. Aðstöðu fyrir kennsluna fyrstu tímana. Rétt/gerði eða lítið fjárhólf helst með rúnnuðum hornum. ( Kindurnar geti ekki varið sig í hornum eða einhverjum útskotum.)

3. 2 - 4 þjálar kindur sem fari undan hundinum átakalaust.

Ef ekki eru slíkar kindur til á bænum er betra að venja þær með öðrum hundi sem ræður við það. Stundum þarf að hringja í vin til þess.

Sumir hvolpanna ráða við að leysa þetta en ég mæli ekki með því.

En prógrammið mitt er nokkurnveginn svona.

1. Fá hundinn til að hringfara kindurnar (í góðri vinnufjarlægð) og halda þeim að manni.

2. Kenna hundinum hliðarskipanirnar og stoppið. (Stoppskipunin mjög þýðingarmikil á sprækustu hundana)

3. Hundurinn komi með hópinn á eftir smalanum. Kenni þetta yfirleitt með hliðarskipunum.

4. Senda hann í úthlaup eftir kindunum.

Hér fyrir neðan er slóð á hund sem er á þriðja degi í tamningu .(Nýkominn til mín). Hér er hann að fara í fyrsta sinn út úr gerðinu, tilbúinn í lið 2 og 3. Þarna er verið að segja honum hvað hann er að gera. Styttist í að honum verði sagt hvað hann eigi að gera.

Ef einhverjir vilja spyrja um e.h. er hægt að adda mér á feisinu og senda einkaskilaboð eða spyrja hér.

Slóðin á myndbandið.Smella hér.

Skrifað af svanur

Tengill á færslu

Bæta við áliti

Sýna álit

01.04.2020 20:25

Endurhæfingin

Ætli sé ekki best að skrifa sig frá þessu blóðtappaævintýri .(Sjá nóv.blogg)

Ég var fyrstu 2 vikur september á Lansanum í Fossvogi. Fyrri vikan fór í rannsóknir og endurhæfingu.

Seinni vikan var eingöngu endurhæfing og bið eftir að komast inná Grensás. Það kom ekkert vitrænt útúr rannsóknunum svo ég endaði í hópi þeirra 16 % þar sem ekki finnst skýring á tappanum. Hjartað stóðst allar mælingar og aldrei var ég spurður um matarræði og engar tillögur gerðar um breytingar á því

. Ég fór eins bratt í endurhæfinguna og ég þorði og þoldi.Hægri hendin var hreyfð og þjálfuð eins og mögulegt var. Ég velti því stundum fyrir mér hvort æfingarnar héldu áfram í svefni . emoticon

Tímunum saman sat ég við borð í matstofunni og fletti og raðaði spilum til að ná stjórn á fingrunum.

Þess á milli var verið í veggrimlum sem voru á ganginum. Svo var gengið fram og aftur um ganginn þegar lítið var um að vera á honum.

Þjálfarinn minn var æðisleg. Ég var í tíma hjá henni einu sinni á dag .Hún stappaði í mig stálinu á milli þess sem hún útskýrði hvað gerðist ef ég færi fram úr mér.

Mér fannst batinn vera ævintýralegur um leið og ég gerði mér grein fyrir að ég var mjög heppinn.

Fullt af tilviljunum réðu því að ég komst tiltölulega fljótt í meðferð. Það hefur bjargað því sem bjargað var.

Ég komst svo í göngudeildina á Grensás seinni vikurnar í sept.. Var 4 daga í hvorri viku og langar helgar sem hentaði mér vel.

Þar var ég frá kl.9 - 2 en hélt til á sjúkrahótelinu að öðru leyti. Teymið sem tók á móti mér á Grensás samanstóð af talmeinafræðingi, sjúkraþjálfara, iðjuþjálfa hjúkrunarfræðingi og lækni. Hvert öðru snjallara í að koma fólki í lag.

Ég skynjaði það fljótt að þau höfðu öll áhyggjur af að ég færi of bratt í þetta, sérstaklega í tækjasalnum.

Ég náði þó samningi um að fá að fara þar tvær umferðir daglega með því að sleppa erfiðustu tækjunum seinni umferðina.

Það var svo ekkert verið að fylgjast með því.

Upphaflega átti ég að vera þarna 3 vikur en þetta gekk hratt.

Talmeinafræðingurinn sagði mér glaðhlakkalega að hún ætti ekki að gera mig betur máli farinn en ég hefði verið og útskrifaði mig.

Iðjuþjálfinn var orðin hin ánægðasta með hvernig hendin var orðin og sjúkraþjálfarinn sagði mér að ef ég kæmist í sjúkraþjálfun/tækjasal tvisvar í viku væri ég góður.

Sjálfur var ég hæstánægður með ástandið og ólmur að komast í sveitina.

Í dag er ég í fantaformi en það að lenda í svona uppákomu og sleppa svona vel breytir mörgu.

Maður lítur tilveruna allt öðrum augum eftir að hafa áttað sig á því að það er ekkert sjálfgefið.

Skrifað af svanur

Tengill á færslu

Bæta við áliti

Sýna álit

30.11.2019 20:00

Að detta út,- eða þannig.

Það fór margt um hugann laugardaginn 31 ág, sl. liggjandi inná Lansanum í Fossvogi .

Málfarið illskiljanlegt , hægri hliðin orðin svo til stjórnlaus/lömuð og orðinn ófær um að kingja vökva og mat eðlilega.

Einkennin höfðu komið hægt og rólega daginn áður . Óstöðugleiki og þvoglumælgi minntu helst á þegar var tekið á því á þorrablótunum fyrir margt löngu.

Þegar stefndi í algjört óefni var ég studdur útí bíl og rennt suður á heilsugæslu. Þar var ég bankaður aðeins og spurður nokkurra spurninga,- svo var það forgangsakstur í bæinn.

Mér skildist að hvort sem um heilablæðingu eða blóðtappa væri að ræða skipti tíminn öllu máli. Allt framyfir 4 klst. frá áfallinu minnkaði batalíkurnar.

Þeim sem hefur sjaldan orðið misdægurt um æfina verður þetta talsvert áfall.

Hinum líka.

Kippt útúr daglega amstrinu með látum og vissi reyndar ekkert um framhaldið og batalíkurnar.

Greiningin var blóðtappi í vinstra heilahveli með ofangreindum afleiðingum.

Hér er verk að vinna sagði læknir no 2 á stofuganginum á sunnudeginum og lét líklega með að ég ætti að ná þessu öllu til baka.

Eftir að hafa vorkennt mér fyrsta sólarhringinn fór ég að velta fyrir mér framhaldinu.

Ákvað einfaldlega að fara á fullt í að ná öllu sem tapast hefði, til baka( plan eitt)

Plan tvö var ekki útfært í bili.

Göngugrind gekk bara vel, þó hægri fóturinn drægist nú bara með í fyrstu.Sjúkraþjálfarinn minn fullvissaði mig um að þetta kæmi allt til baka en það tæki tíma,- sumt mjög langan.

Markmiðin sem stefnt var á, var að verða óhaltur, og langtímamarkmiðið að komast á hestbak aftur. (Fannst það að vísu dálítið fjarlægt þarna.)

Endurhæfingin gekk ótrúlega vel.

Ég beit það svo í mig að komast heim næstu helgi eftir áfallið. Það vakti nú ekki mikla hrifningu hjá þjálfara og læknateymi.

Þegar ég skipti á göngugrind og hækju á miðvikudegi og bjó til mjög trúverðuga ástæðu fyrir því að komast heim, þá var það samþykkt með semingi.

Ég hafði lofað því nokkrum sinnum á dag að detta ekki, og marglofaði því fyrir helgarorlofið. emoticon

Þetta var erfitt en samt ómetanlega mikils virði fyrir mig (held ég emoticon

Það var t.d. gríðarstór áfangi að ná að smyrja fyrstu brauðsneiðina .

Þó verkið væri mjög illa unnið og vinstri hendin notuð til að borða hana.

Hundarnir hinsvegar þekktu mig varla.

Skildu ekkert í nýja málinu mínu og það kom í ljós að allt flaut var horfið og ekki náðist einu sinni hljóð úr smalaflautunni emoticon

Eftir helgina ákvað ég að sleppa hækjunni alveg og sjúkraþjálfarinn féllst að það þó hún væri á nálum með það fyrst.

Var ekki mjög skriðdrjúgur fyrstu dagana en þetta kom hratt.

Mér hafði verið lofað því að ég færi ekki af spítalanum fyrr en ég kæmist á Grensás en það var allt fullt þar.

Meira um það næst( kannski). emoticon

Skrifað af svanur

02.04.2020 21:17

Að frumtemja fjárhundsefnið.

01.04.2020 20:25

Endurhæfingin

30.11.2019 20:00

Að detta út,- eða þannig.

Vafraðu um

Tenglar