Það eru ekki ýkja mörg ár síðan það taldist til tíðinda ef kindur voru að heimtast þegar komið var fram á vetur.

 Það eru ekki fréttir lengur, og reyndar frekar tíðindi ef ekki eru að koma fram kindur frameftir öllum vetri  eða útigengið fé komi fram að hausti.

 Þegar mín heittelskaða brá sér í fjallgöngu á laugardaginn voru 5 kindur  það fyrsta sem hún sá þegar kom hér inn á dalinn.

 Þó ég hafi farið nokkrum sinnum og síðast fyrir um 10 dögum og skannað þennan hluta fósturjarðarinnar, ekki einungis með arnfránum augum heldur með alvöru sjónauka í þokkabót( Zeiss) kom þetta mér ekki á óvart.


Góður dagur fyrir Snilld og Vask, sem komust í alvöru kindahasar þó þessar kindur væru reyndar ljúfar eins og lömb. (Eða þannig). Hér eru þau búin að ná tökum á hópnum,  til að stilla honum upp fyrir myndatöku.
 Þessar kindur virðast hafa lagt af stað í slyddubylnum sem gerði fyrir stuttu og stoppað hér á dalnum hjá mér, sem sýnir að þær hafa gott vit á landgæðum.

 Þetta voru vel agaðar kindur allar á öðrum vetri, nema hrútlambið sem fylgdi þeim af mikilli
trúmennsku. Hrússi hefur væntanlega gulltryggt það að eigandinn hefði eðlilegan arð af þessu búfé sínu þrátt fyrir lágan fóðurkostnað.

 Og eftir mildan vetur var féð í prýðilegu ásigkomulagi.



 Já þetta var alvöru vesturbakkafé frá sveitunga mínum en hrússi var mikill ræktunarbolti af Austurbakkanum.

 Þó vinir mínir af Austurbakkanum séu nú svona dags daglega oftast til margvíslegra vandræða klikka þeir aldrei þegar á reynir.

 Eins og þið sjáið er þetta a.m.k. 90 stiga hrútur sem  Ásbjörn lánaði  í málið, og ljóst að þau lömb sem útúr þessu ævintýri koma munu ekki gefa sæðislömbunum neitt eftir.

 Já bara að gera meira af þessu í kreppunni.

 Já það eru breyttir tíma eftir að svikamylluveislunni lauk og nú virðist hugsanlega stefna í einhvern áburðarskort fyrir sumarið.

 Þegar hefur einn áburðarsalinn hætt að taka við pöntunum á áburði og annar er búinn með algengustu tegundirnar sem hann býður upp á þetta árið.  M.a. köfnunarefnisáburðinn.

  Skýringarnar eru annarsvegar varfærin innkaup og þó þessi staða komi þetta snemma upp, virðast þeir ekki geta útvegað viðbót frá birgjum sínum/ framleiðendum úti.


 Nú fer að styttast í áburðardreifinguna og eins gott að ekki vanti áburðinn þegar kemur að því.

 Hinsvegar segja sölumenn mér að bændur séu upp til hópa að kaupa meiri áburð en s.l. ár, sem bendir aftur til þess að menn telji sig hafa skorið meira niður áburðarkaupin í fyrra en skynsamlegt er, til að fá nægjanlega uppskeru. 



  Sáningin í byggakrana er svo hafin eða að hefjast þessa dagana . Þó er rétt að taka fram, að þó  manni hætti til að bera sig mannalega hér á blogginu þá eru þessar myndir  nú ársgamlar.

 Já vorið er að koma, þrátt fyrir eldgos með öllum þeim skelfingum sem því fylgir og vonandi finnast áburðasalar sem ráða við síðbúnar pantanir.

 Ég lenti ungur í allskonar félagsmálavafstri og á tímabili taldi ég mér trú um það væri skylda hvers manns að leggja sitt af mörkum til samfélagsins og ég væri góður í því.

 Síðan hefur gríðarlegt magn af vatni runnið til sjávar og ég er löngu búinn að átta mig á því að laun heimsins eru vanþakklæti og það eru oft einu launin sem félagsmálatröllin bera úr býtum.

 Reyndar uppgötvaði ég það svo í framhaldinu að ég var náttúrulega alls ekki ómissandi, þegar ég eftir fyrri uppgötvunina fór með markvissum hætti og koma mér útúr þessu félagsmálavafstri.

 Það komu þó vissulega góðar stundir þegar manni fannst eitthvað gott hafa áunnist,  sérstaklega á ákveðnu tímaskeiði ævinnar þegar peningarnir voru algjört aukaatriði og aldurinn í Wiskýinu skipti ekki nokkru máli.

 Það voru því blendnar tilfinngar þegar yngri dóttirin sagði mér frá því að hún væri komin í framboð til forseta í MH en þar stefnir hún að námslokum næsta vetur.


                        Halla Sif á Þrym sínum að æfa spænska sporið.

 Þegar ég áttaði mig síðan á því að í þessum 1000 manna skóla, voru 4 mótframbjóðendur á móti sveitastelpunni úr 40 nemenda skólanum vestur á Snæfellsnesi fylltist ég meiri kosningarskrekk en ég hafði nokkurtímann fundið fyrir í félagsmálabröltinu á árum áður.

 Reyndar vissi ég að sveitastelpan var að sjálfsögðu best og klárust í þetta djobb en reynslan hefur fyrir löngu kennt mér það, að þeir sem fara með kosningarréttinn eru ekkert frekar að kjósa besta og klárasta fólkið eða þannig. Út á það gengur lýðræðið.



 Mamman , frænkan og tilvonandi forseti MH. Að sjálfsögðu er gengið í takt í sveitinni.

 Það var semsagt kosið í MH í dag og lungann úr deginum var ég að velta fyrir mér hvernig standa skyldi að áfallahjálpinni þegar að dóttirin myndi hringja og segja mér niðurstöðuna.
 
 Og nú er hún búin að hringja og maður er pínulítið stoltur inni í sér og fullur bjartsýni á þetta gáfaða unga fólk sem kann að greina kjarnann frá hismninu.