Um leið og ég opnaði dyrnar út á pallinn renndi smyrill sér á lágflugi inn yfir garðinn.

 Hann var fljótur að láta sig hverfa út yfir tjörnina og svo til austurs.

Hann hefur verið hér í vondum erindagerðum hugsað ég, en kannski er ekki hægt að halda því fram þegar hann er að reyna að bjarga sér eins og við hin.

Ég var á leiðinni í pottinn og orðið rökkvað þrátt fyrir vaxandi tungl enda klukkan  hálf ellefu.

  Það upphófst svo mikið fuglaskvaldur í skjólbeltunum þegar aftur komst ró á.
 Þrestirnir voru í yfirgnæfandi meirihluta en stelkurinn  og fl. blönduðu sér í .þessar kvöldumræður.

Úti á tjörninni lét stokkandarparið heyra í sér en álftaparið var búið að yfirgefa svæðið en myndi væntanlega vera mætt aftur í fyrramáli þegar bóndinn færi í fjós.



 Og hvíti stelkurinn er mættur í Söðulsholt í a.m.k. þriðja sumarið sitt þar og er ákaflega velkominn hjá tamningarfólkinum sem hann bregður sér stundum með í útreiðartúrunum.



 Hér er hann að snyrta sig í fyrir tilhugalífið á þessari ársgömlu mynd en gróðurfarið er nú ekki alveg komið á þetta stig enn þetta vorið.


 
 Kannski er þetta afkomandi þess hvíta sem hélt sig hér niður í Dalsmynnisflóanum árum saman
fyrir um 10 - 15 árum.

 Heimskulegt og óskiljanlegt hjá honum að flytja sig til Einars en svona er lífið.



 Og hérna er hann að fara með morgunbænirnar fyrir Iðunni og veitir ekki af.

 
Það hefur svo verið gaman að fylgjast með gömlu arnarhjónunum  vestur í Gilsfirði koma sér fyrir og nú er bara að vona að betur gangi hjá þeim en í fyrra. Sjá hér.


Þetta er svo mikli annríkishelgi hér í Dalsmynni enda kominn sá tími að rauðu dagarnir í dagatalinu eru ekki að virka eins og til er ætlast.

Ég sannfærði mig um það í morgun, að ekki væri hægt að hræra upp í haughúsinu í logninu og dreif  mig af stað austur á Selfoss áður en færi að kula.

 Símafundirnir eru hundleiðinlegir.

Ég hef aldrei áður komið á suðurlandið á þessum árstíma og sjá nánast engan mun á gróðurfari þar og hér vestra. Yfirleitt hefur mér fundist muna um 1/2 mán. vorkomunni þar og hér.

 En þar eru næturfrostin að stoppa allt af. rétt eins og hér á nesinu.

Byggsáningin sem átti að vera komin af stað var sett í bið/frost en næturfrostin eru ekki alvond því nú er hægt að komast um akra og tún til sand og mykjudreifingar.



 Her er verið að dreifa skeljasandinum á nýbrotið flag sem verður í byggrækt nokkur ár, en mun síðan verða að túni.

 Við Söðulsholtsbóndinn tókum sinn daginn hvor, í sanddreifingu á nýju akrana okkar og dreifðum samtals um 140 tonnum af sandi.



 Húsfreyjurnar tóku svo völdin sumardaginn fyrsta og það var byrjað á nokkurri tiltekt. Hér er margvíslegum verðmætum rótað miskunnarlaust í timburgáminn.



 Seinni sprautun á lambablóðsóttarefni var drifin af og tekið undir allar ær og gemlinga í leiðinni.
Ágætis útkoma virðist vera á sæðingunum hjá henni Guðnýju, en fjórir gemlingar af 30 trúlega geldir sem er óvanalega mikið hér, en þætti trúlega lágt hlutfall sumstaðar þar sem dularfull fósturlát grassera.

      
                Aðstæður til sinubruna voru  góðar, jörðin mjög rök en sinan skraufaþurr og brann hratt.

 Sinubruni er umdeildur en á þessum grasgefnu mýrum hér, er annaðhvort að fjarlægja sinuna með þessu móti eða gefa beitarnýtingu á landinu frá sér. Hér er verið að brenna  geldneytahólfið
og vorbeitarhólf fjárins var tekið líka.

 Og bóndinn sem var orðinn linur til verka eftir hóglífi vetrarins er óðum að
 komast í vinnufært form.

 Það var mikil þöggun í gangi í undanfara hrunsins.

Fólk sem hafði fylgt straumnum með lofsöng um snilldina tók höndum saman þegar fór að halla undan fæti og varði ruglið með kjafti og klóm.

 Sumpart vegna þess að vonin um að allt flyti,  var trúlega fyrir hendi hjá mörgum.
Sumpart vegna þess að ef snúist yrði til varnar myndi allt sökkva umsvifalaust.

Og þjóðarleiðtoginn sem hafði sett forgöngumenn glæpalýðsins sem þurrkaði upp bankana og kom fénu úr landi, á stall með heiðarlegu og sómakæru fólki og krossað þá í bak og fyrir var/er  í vondum málum.

 Á bak við hann stóð ríkisstjórnin eins og hún lagði sig ásamt seðlabankastjóra og fjármálaeftirliti sökkvandi í foraðið.

 Hvernig nokkrir með óbrengluðu viti geta líkt þessu ástandi við umræðu um Kötlugos er spurning sem vont er að finna rök fyrir.

 Það er algjörlega óumdeilt að Katla muni gjósa.

Hvort það verður innan 10 daga eða 10 ára  +  veit enginn.

Hvort gosið verður lítið eða stórt veit enginn.

Hversu lengi það stendur veit enginn.

 Það eru svo taldar minni líkur á því en meiri að Kötlugos muni hafa þau áhrif á flug í Evrópu sem Eyjafjallagosið hefur haft.

 Hvernig í ósköpunum Bessastaðabóndanum datt í hug á þessum tímapunkti að panta viðtal við sig í erlendum sjónvarpsþætti með góðu áhorfi og fara þar að þylja upp einhver ragnarök  er grátlegt.

 Nýkominn af gossvæðinu þar sem menn standa frammi fyrir hrikalegum hlutum og eru sumir komnir á fremstu nöf vegna andlegs og líkamlegs álags.


Það verður góður dagur þegar  ábúandaskipti verða á Bessastöðum. 



 Já,  dyggir lesendur síðunnar fá bestu óskir um gleðilegt og gjöfult sumar og þakkir fyrir veturinn frá Dalsmynnispakkinu.