Nú er mestu burðarhrinunni lokið í fjósinu en um 20 kýr hafa borið síðasta hálfa mánuðinn.

 Einn kálfur fæðst dauður en  kvíguhlutfallið bara gott. Branda gamla sem ekki verður haldið aftur, yngdi sig meira að segja hraustlega upp með 2 kvígum.


 Það gengur á ýmsu í svona hrotu, verst hafa verið júgurbólgutilfellin í einum eða fleiri spenum í nokkrum. Ein fyrsta kálfskvígan var úrskurðuð með ónýtt júgur og önnur er varla húsum hæf vegna geðillsku. Ekkert doðatilvik og enginn súrdoði ( ennþá) er hinsvegar plúsinn.

  Það er svo alltaf hundfúlt þegar hámjólka kýrnar detta út vegna þess að júgrin þola ekki afköstin.

 Þau slitna niður og ef ekki er gefist upp á þeim vegna erfiðleika í mjöltum kemur eitthvað uppá og júgurbólgan klárar málið.


 Sem betur fer er þetta víst óþekkt nema hér, svo allir aðrir eru mjög hamingjusamir með 35 l. + kýrnar sínar.

 Já, og niðurskurðarhnífurinn + hrunafleiðingarnar er svo farið að bitna dálítið á okkur í mjólkurframleiðslunni.

Eins gott að við vorum búin var að finna upp 35 % lækkunina á framleiðsluverði mjólkur á næstu tíu árum. 

 Sunnudagurinn var tekinn í alvörumálefni sem fólust annarsvegar í því að ganga um skóga og safna furukönglum/fræjum og hinsvegar í bæjarflakki.



 Hér er fararstjórinn búinn að sjá út hvar vænlegast sé að ganga til skógar og snýr sér að burðardýrinu með nánari fyrirmæli.



 Sem betur fer er enn fjallasýn í hina áttina. Hún var ekki fyrir hendi þegar ég var orðinn rammvilltur í skóginum 30 mín. eftir að þessi mynd var tekin.

 Það úði og grúði af allskonar sveppum .

 Og greinilega búið að taka duglega til hendinni í gangstígum síðan í fyrra.

   Það var svo ákveðið að sníkja kaffi í Flókadalnum eftir þessar mannraunir allar og byrjað á að taka hús á Hælsbændum enda langt síðan hundaræktunin var tekin út þar.

 Þar var tíminn fljótur að líða við fjárhunda og smalasögur.

 Ef ég hefði verið í hvolpahugleiðingum myndi þessi  bráðefnilega tík hafa orðið samferða heim.



 Hún er undan innfluttu tíkinni þeirra henni Soo og Kost frá Móskógum sem er úr sama goti og Dáð mín.


 Fyrstur kemur og fyrstur fær.

 Eins og fyrri daginn féllum við á tíma og þessvegna varð fjárhúsúttektin á Hrísum að bíða betri
tíma.

 Ekki verður það síðri sögustund þegar sá dagur brestur á.