Allt frá því að Faraóinn dreymdi 7 feitar kýr og 7 magrar hafa menn lifað í þeirri vissu að árferðið væri á sífelldri hringrás og góðærinu fylgdi að lokum dapurt árferði og öfugt.

 Það er þó sem betur fer til fullt af bjartsýnismönnum sem trúa því að góðæri sé komið til að vera og fyllast endurnýjaðri bjartsýni þegar aftur kemur vor í dal í aprílok og sumrin verða á ný eins og þau eiga að vera.

 Það er búið að ganga fínt í bygginu í nokkur( örfá) ár og þegar kemur fram áhugavert yrki til olíuræktar förum við sem höfum gaman af að rótast í fósturjörðinni með fína dótinu okkar, á flug.


Svona litur byggakurinn út sem síðast var sáð í og þar sér maður ekki gulnuð blöð í bland eins og á þeim elstu.

 Það er líklegt að þetta vor og sumar muni ná okkur aftur niður á jörðina en þó verður spennandi að sjá hvernig ökrunum reiðir af í svona árferði.

Akurdoðran sem á eftir að gera okkur ríka þegar góðærið kemur aftir inn í hringrásina fór of seint niður og fer sér rólega í þurrkunum. Nái hún að þroskast á þessu sumri er ljóst að það eru bjartir og orkumiklir tímar framundan.


 Svona leit hún út í dag og fyllti mig sannri gleði því langt að séð er akurinn fjarri því að vera að taka lit.


 Svona leit hann út í nálægð og fyrrnefndur byggakur sem sáð var í á sama tíma er til vinstri.

 Já það gæti í versta falli farið svo að þetta byggár verði líkt þeim fyrstu þegar ræktendurnir réttlættu byggræktunina með því að hún væri svo skemmtileg. 

 Mér finnst hún nú reyndar bara skemmtileg þegar vel gengur.

En ég held að sjálfsögðu hinu fram þegar allt er komið í klessu.

 Það er óhætt að segja að þrautseigur norðanblásturinn og kuldinn hafi sett mark sitt á grenjavinnsluna þetta árið.

 Það er liðin tíð að veiðiáhuginn drífi mann á greni í vafasömu veðurútliti enda  reynslan harður skóli í þessum bransa og augnabliksklúður fljótt að setja allt í uppnám.

 Nú sér samt fyrir endann á vertíðinni þetta árið og þó það hafi gengið á ýmsu hefur oft gengið verr.


                             Grjóthleðslan t.h. var hlaðin um kvöldið til að taka af mesta blásturinn.

 Svona var vinnuaðstaðan á síðasta greninu. Reyndar sést ekki á myndinni að þarna var um 15 - 20 m. vindur og hitamælirinn í bílnum sýndi 2 gr. þegar komið var niður um fimmleytið í gærmorgun.

 Þó  enn eigi eftir að kíkja á nokkur gren er líklegt að ekki verði unnin fleiri  þetta árið en það var á 5 þekktum grenjum og grunur um a.m.k. 3 óþekkt, en skráð greni eru á annað hundrað í sveitarfélaginu. Það eru tvö gengi sem eru í vinnslunni og skipa Dalsmynnisbændur annað þeirra.



 Þetta greni er gott dæmi um breytta hegðun tófunnar en það fann ég eftir 2. ára snuðr, í kílræsi og trúlega er innan við 1 km. í loftlínu á næsta bæ.
 Nú verður reynt að taka tíma í að finna  óþekktu grenin en þó við vitum nokkuð um veiðisvæði viðkomandi dýra eru það oftast tilviljanir og heppni sem verða til þess að nýtt greni finnst.

 

 Hér sést alvöru klassa fjallagren sem ekki hefur verið á árum saman en hér eins og víðar er lágfóta komin niður í byggðina og þar er væntanlega þau greni að finna sem vantar í bókhald grenjaskyttnanna.

 Það munaði litlu að allt færi í klessu í fyrsta áfanganum frá Borgarholti í áningarhólfið í Stakkhamarsnesinu.

 Við vorum komin langleiðina þegar reksturinn slapp upp á nesið og ætlaði að taka strikið út á fjöruna.
Þó Gunni héldi því fram að hann hefði bjargað málinu var það nú hátt rofabarð sem kom í veg fyrir að hópurinn stormað út á fjöruna þar sem ekki var fullfallið út.
Þetta tafði fyrir þeim svo við náðum vopnum okkar á ný  og öskrin sem ég framleiddi höfðu ekki einungis undraverð áhrif á ólátabelgina í rekstrinum þar sem Dalsmynnisklárarnir voru fremstir meðal jafningja. Þau höfðu líka undraverð áhrif á Guggu og Halldóru sem þeystu um öskrandi eins og indíánar í árásarhug og þar með var sú orrustan unnin og hópurinn kominn í áningargerðið nokkrum mínútum síðar.


Þetta áningarhólf sem sett var upp að frumkvæði Snæfellings og Stakkhamarsbænda er algjör snilld og minnir mig á áningarhólfin hans Ödda sem hann hafði dreift um Lónið og Suðursveitina .



 Ég kenndi svo Einar um að hafa rekið okkur of fljótt af stað, þegar við blotnuðum aðeins í síðasta álnum en það var farið aðeins of utarlega og þó eitt og eitt hross flyti upp slapp þetta allt til.

 Norðanáttin færðist svo heldur í aukana eftir því sem við nálguðumst endastöð og kominn hrollur í suma um það er lauk.

 Félagar mínir voru þarna að ljúka 5 daga ferð frá Rifi og voru hæstánægð þó að á ýmsu hefði gengið. Týndi hesturinn fannst og þessar 3 eða 4 byltur í ferðinni höfðu ekki mjög alvarlegar afleiðingar.


Það var síðan tvöföld veisla um kvöldið , grillveisla hjá sleppitúragenginu og síðan tvöföld afmælisveisla Atla og Iðunnar sem urðu 30 ára fyrir skemmstu.

Meirháttar alltsaman og takk fyrir mig.