05.04.2020 10:01
Skipanirnar. Irrdan , bíttann o.sv.frv.
Ég hef einfaldan smekk þegar kemur að vinnuskipunum.
Flokka þær reyndar í harðar og mjúkar skipanir þegar ég er í fræðslugírnum.
Hörðu skipanirnar eru íþyngjandi fyrir nemandann en þær mjúku finnst honum af hinu góða.
Þær hörðu eru tvær, NEI og LEGGSTU sem er stoppið hjá mér. NEI er notað (hátt og kröftugt) þegar eitthvað er að gerast sem má alls ekki. T.d fara upp í garða eða árásargirnin fer úr hófi.
Skessa frá Dalsmynni
Alveg til nemendur sem heyra þessa skipun sjaldan eða aldrei.
" Leggstu" er arfur frá upphafsárum mínum í tamningu og hundurinn var látinn leggjast milli skipana.
Notist ef hann er stoppaður milli skipana ( sem er ekki sjálfgefið hjá mér) eða stoppaður til að leiðrétta eitthvað sem hann skilur ekki eða gerir vitlaust.
Núna vil ég svo hafa þá á löppunum nema allra erfiðustu.Þá læt ég leggjast milli skipana.
Mér finnst " leggstu" skipunin eftir sem áður í fullu gildi og er náttúrulega bara hljóð fyrir hundinn sem spáir ekkert í dýpri merkingu hljóðanna sem hann heyrir og vinnur eftir.
Stoppskipunin er í mínum augum þráðlaus taumur á hundinum. Lít á hunda sem ekki er hægt að stoppa með skipun stjórnlausa.
Mjúku skipanirnar leyfa hundinum að vinna.
Þrjár til að byrja með, hliðarskipanir og að ganga að fénu, reka þær til manns í upphafi.
Ég er hættur að spyrja þá sem ég tem fyrir, hvaða skipanir þeir vilji nota.
Tem hundana með stöðluðum skipunum sem eru tilbúnar í kollinum á mér. Það skiptir nefnilega máli fyrst í tamningunni að gefa skipunina á nákvæmlega réttu augnabliki.
Hvorki of snemma eða of seint svo þær skili sér í rétt hólf í hundshausnum
Ég er svo náttúrulega ekki með haus sem rúmar mjög fjölbreytt skipanasafn.
Brúnó frá Dalsmynni.
Þegar eigandinn kemur að sækja hundinn spyr ég hann hinsvegar hvaða skipanir hann noti.
Séu þær aðrar en hjá mér kenni ég honum að forrita hundinn uppá nýtt.
Það er ótrúlega fljótlegt vegna þess að ég nota ákveðið táknmál í upphafi tamningar sem hann notar til að kippa þessu í lag.
Ég bæti síðan ekki við skipanafjöldann heldur fjölga ég skipununum með því nota þær sem fyrir eru en breyti merkingu þeirra með breytingu á röddinni.
Ég fer t.d. fljótlega í að fá hundinn til að fylgja kindunum til mín á hæfilegum hraða.
Vil ekki að vera stöðugt að stoppa hann.
Þá nota ég stoppskipunina. Stoppa hann með því að gefa hana mjög ákveðið. Nota hinsvegar mildari tón til að hægja á honum.
Yfirleitt fljótlegt að samræma hraða og rödd.
Ef ég vil að hann gefi í er " nær " skipunin notuð eins, en í hina áttina.
Sama á við um hinar skipanirnar. Breytileg rödd ,breytileg vinna.+
Korka í ham.
Þetta endar svo með því í fyllingu tímans að gamli hundurinn manns skilur allt sem sagt er, nú eða hugsað.
Skrifað af svanur
