Færslur: 2011 Nóvember
08.11.2011 20:44
Veðurlottóið, Sá stóri að hafast?.
Þó haustið hafi verið hundleiðinlegt eða allavega tíðarfarið, hefur það þotið hjá á ógnarhraða.
Mykjudreifing og plægingar hafa algjörlega setið á hakanum og þessir eldri og lífsreyndari sem hafa ítrekað frosið inni með hvorutveggja gegnum tíðina var hætt að lítast á blikuna.
Það kom því bráðskemmtilega á óvart að um leið og mykjuhræringu var lokið, bregður allt í einu til betri tíðar og meira að segja hægviðrið sem er enn vinsælla en vanalega þegar að mykjudreifingu kemur, virðist vera komið til að vera.
Það var byrjað á fullu í dag og stefnt að því að tæma bæði haughúsin hæfilega fyrir helgina svo þau dugi fyrir áburðarframleiðslu vetrarins.
Í framhaldinu verður svo vonandi hægt að taka góða törn í plægingum áður en harðindin hellast yfir okkur af fullum þunga. Já, það þarf að vísu að þorna aðeins um fyrst og ekki væri verra að ná því sem eftir er af hálminum en ekki hefur gefið í það enn.
Í fjósinu er að sjálfsögðu alltaf eitthvað að gerast og önnur 40 l. kúin á bænum sem lagðist í doða alveg uppúr þurru, komst sem betur fer á lappirnar aftur.
Og nýmunstraður dýralæknir okkar Snæfellinga hann Hjalti, var ræstur út í morgun til að ná kálfi í heiminn. Kálfurinn var dauður, trúlega fyrir nokkrum dögum og er sá þriðji í vetur sem kemur burtkallaður, í þennan heim.
Kálfadauði fyrir burð er annars frekar óalgengur hér á bæ.
Til marks um endalausan fjölbreytileika sveitalífsins var ég svo ræstur út eftir hádegið með miklum látum af Hestamiðstöðvarfólki, til að aðstoða við að ná hryssu uppúr skurði.
Þarna var vant og harðsnúið lið á ferðinni og björgunaraðgerðir tókust fljótt og vel, Hryssunni náð upp, troðið inn í kerru og beint í gjörgæslu inn í hesthús.
Það var hinsvegar svo af henni dregið, að í þessum skrifuðu orðum er óljóst hvort hún hefur þetta af..
Já, enginn tími til að láta sér leiðast í dag.
Mykjudreifing og plægingar hafa algjörlega setið á hakanum og þessir eldri og lífsreyndari sem hafa ítrekað frosið inni með hvorutveggja gegnum tíðina var hætt að lítast á blikuna.
Það kom því bráðskemmtilega á óvart að um leið og mykjuhræringu var lokið, bregður allt í einu til betri tíðar og meira að segja hægviðrið sem er enn vinsælla en vanalega þegar að mykjudreifingu kemur, virðist vera komið til að vera.
Það var byrjað á fullu í dag og stefnt að því að tæma bæði haughúsin hæfilega fyrir helgina svo þau dugi fyrir áburðarframleiðslu vetrarins.
Í framhaldinu verður svo vonandi hægt að taka góða törn í plægingum áður en harðindin hellast yfir okkur af fullum þunga. Já, það þarf að vísu að þorna aðeins um fyrst og ekki væri verra að ná því sem eftir er af hálminum en ekki hefur gefið í það enn.
Í fjósinu er að sjálfsögðu alltaf eitthvað að gerast og önnur 40 l. kúin á bænum sem lagðist í doða alveg uppúr þurru, komst sem betur fer á lappirnar aftur.
Og nýmunstraður dýralæknir okkar Snæfellinga hann Hjalti, var ræstur út í morgun til að ná kálfi í heiminn. Kálfurinn var dauður, trúlega fyrir nokkrum dögum og er sá þriðji í vetur sem kemur burtkallaður, í þennan heim.
Kálfadauði fyrir burð er annars frekar óalgengur hér á bæ.
Til marks um endalausan fjölbreytileika sveitalífsins var ég svo ræstur út eftir hádegið með miklum látum af Hestamiðstöðvarfólki, til að aðstoða við að ná hryssu uppúr skurði.
Þarna var vant og harðsnúið lið á ferðinni og björgunaraðgerðir tókust fljótt og vel, Hryssunni náð upp, troðið inn í kerru og beint í gjörgæslu inn í hesthús.
Það var hinsvegar svo af henni dregið, að í þessum skrifuðu orðum er óljóst hvort hún hefur þetta af..
Já, enginn tími til að láta sér leiðast í dag.
Skrifað af svanur
06.11.2011 22:33
Olíujurtin Akurdoðra. Taka 1.
Ég hef fylgst með umræðunni og tilraunum með ræktun á olíurepjunni án þess að hugleiða að taka þátt í því.
Ástæðan er eingöngu sú að hér hefur verið talið, að ekki kæmi til greina að vera með einæra repju í ræktun þar sem sumarið dygði ekki til að hún næði þroska.
Tvíær akurjurt er eitthvað sem er ekki mjög freistandi að mínu mati, ýmissa hluta vegna.
Þegar birtist einær planta ( Camelia eða Akurdoðra) sem talið var líklegt að næði að þroskast á meðalsumri, væri þurftarlítil á áburð og ekki mjög vönd að virðingu sinni hvað jarðveg snerti ákváðu Dalsmynnisbændur að prófa hana.
Þetta var afgangsstærð í akuryrkjunni og ekki tekinn tími til að sá henni fyrr en byggið var komið niður eða 15 maí.
Sáð var í rúman ha. af mýrarakri sem var nýr í ræktun eða aðeins verið sáð í hann byggi árið áður. Þá hafði verið borinn á hann búfjáráburður og var aðeins notað 100 kg./ha af köfnunarefnisáburði ( 27 % N) á Doðruna.
Doðran fór alveg afspyrnurólega af stað , hér er komið fram í júní og byggakurinn t.v. sem sáð var í um sama leyti kominn á fulla ferð( a.m.k. miðað við tíðarfarið).
Ekki mjög gæfulegt en það var búið að vara mig við að plantan væri hin rólegasta fram í júni en gæfi svo duglega í þegar hún færi af stað fyrir alvöru.
Það reyndist orð að sönnu og svona leit akurinn út á myndvænum kafla 13 ágúst og blómblöðin farin að falla.
Akurinn var hinsvegar ákaflega misjafnlega sprottinn án þess að ég gæti með nokkru móti talið mér trú um einhverjar sennilegar skýringar á því.
Bæði virtist fræið hafa verið að spíra á misjöfnum tíma og á blettum virtist sáningin hafa algjörlega mistekist. Þar sem akurinn var tiltölulega nýbrotinn og á köflum frekar grófunninn var hallast að því að þar lægi hluti skýringanna.
Hér er blómið að mestu farið (13 ág.) plantan orðin um 90 cm há og þessi bletturinn allavega nokkuð álitlegur.
Þar sem ekki hafði verið gert ráð fyrir neinni tölu á tekjuhlið tilraunaáætlunarinnar var ekkert verið að stressa sig á uppskeru akursins enda tíðarfarið vægast sagt bíbölvað og byggið látið hafa forgang.
Einn af nokkrum kostum Doðrunnar átti að vera að hún stæði af sér öll veður og héldi fræinu vel fram á veturinn.
Þetta hljómaði ákaflega vel í eyrum Snæfellingsins og ekki var það verra að álftir og gæsir hefðu engan áhuga á að nýta sér plöntuna með neinum hætti.
Þetta með áhugaleysi fiðurfénaðarins reyndist rétt, en móti kom að eftir að ullarpöddurnar komu á svæðið höfðu þær gríðarlegan áhuga á að nýta sér annan gróður akursins með tilheyrandi troðningi.
Kenningin um að plantan stæði af sér rok og héldi fræinu fram á vetur þó fullþroskað væri, er hinsvegar( því miður ) flökkusaga sem stenst ekki.
Þegar akurinn var tékkaður í nóv.byrjun var allt þroskað fræ fallið af plöntunni.
Og eins og segir hjá alvöru tilraunagúrúum þá liggur nú fyrir að vinna úr gögnum tilraunarinnar og ákveða framhaldið.
Reyndar er ein stærsta spurningin sú hvort ég losna nokkuð við akurdoðruna úr þessum akri næstu árin.
Já, olíuævintýrið er bara rétt að byrja.
Ástæðan er eingöngu sú að hér hefur verið talið, að ekki kæmi til greina að vera með einæra repju í ræktun þar sem sumarið dygði ekki til að hún næði þroska.
Tvíær akurjurt er eitthvað sem er ekki mjög freistandi að mínu mati, ýmissa hluta vegna.
Þegar birtist einær planta ( Camelia eða Akurdoðra) sem talið var líklegt að næði að þroskast á meðalsumri, væri þurftarlítil á áburð og ekki mjög vönd að virðingu sinni hvað jarðveg snerti ákváðu Dalsmynnisbændur að prófa hana.
Þetta var afgangsstærð í akuryrkjunni og ekki tekinn tími til að sá henni fyrr en byggið var komið niður eða 15 maí.
Sáð var í rúman ha. af mýrarakri sem var nýr í ræktun eða aðeins verið sáð í hann byggi árið áður. Þá hafði verið borinn á hann búfjáráburður og var aðeins notað 100 kg./ha af köfnunarefnisáburði ( 27 % N) á Doðruna.
Doðran fór alveg afspyrnurólega af stað , hér er komið fram í júní og byggakurinn t.v. sem sáð var í um sama leyti kominn á fulla ferð( a.m.k. miðað við tíðarfarið).
Ekki mjög gæfulegt en það var búið að vara mig við að plantan væri hin rólegasta fram í júni en gæfi svo duglega í þegar hún færi af stað fyrir alvöru.
Það reyndist orð að sönnu og svona leit akurinn út á myndvænum kafla 13 ágúst og blómblöðin farin að falla.
Akurinn var hinsvegar ákaflega misjafnlega sprottinn án þess að ég gæti með nokkru móti talið mér trú um einhverjar sennilegar skýringar á því.
Bæði virtist fræið hafa verið að spíra á misjöfnum tíma og á blettum virtist sáningin hafa algjörlega mistekist. Þar sem akurinn var tiltölulega nýbrotinn og á köflum frekar grófunninn var hallast að því að þar lægi hluti skýringanna.
Hér er blómið að mestu farið (13 ág.) plantan orðin um 90 cm há og þessi bletturinn allavega nokkuð álitlegur.
Þar sem ekki hafði verið gert ráð fyrir neinni tölu á tekjuhlið tilraunaáætlunarinnar var ekkert verið að stressa sig á uppskeru akursins enda tíðarfarið vægast sagt bíbölvað og byggið látið hafa forgang.
Einn af nokkrum kostum Doðrunnar átti að vera að hún stæði af sér öll veður og héldi fræinu vel fram á veturinn.
Þetta hljómaði ákaflega vel í eyrum Snæfellingsins og ekki var það verra að álftir og gæsir hefðu engan áhuga á að nýta sér plöntuna með neinum hætti.
Þetta með áhugaleysi fiðurfénaðarins reyndist rétt, en móti kom að eftir að ullarpöddurnar komu á svæðið höfðu þær gríðarlegan áhuga á að nýta sér annan gróður akursins með tilheyrandi troðningi.
Kenningin um að plantan stæði af sér rok og héldi fræinu fram á vetur þó fullþroskað væri, er hinsvegar( því miður ) flökkusaga sem stenst ekki.
Þegar akurinn var tékkaður í nóv.byrjun var allt þroskað fræ fallið af plöntunni.
Og eins og segir hjá alvöru tilraunagúrúum þá liggur nú fyrir að vinna úr gögnum tilraunarinnar og ákveða framhaldið.
Reyndar er ein stærsta spurningin sú hvort ég losna nokkuð við akurdoðruna úr þessum akri næstu árin.
Já, olíuævintýrið er bara rétt að byrja.
Skrifað af svanur
02.11.2011 21:21
Skipulagslegur kaos í háloftunum.
Já, ég er alveg sammála launþegum þessa lands þegar þeir eru að berjast við að ná aftur launakjörunum sem þeir/ við höfðum fyrir þetta fokkings hrun. Að vísu er samúð min með yfirmönnum pappírshöndlaranna í bönkunum ívið minni en hjá óbreyttum en samt allnokkur.
Þess stundina er ég líka arfareiður út í þá/þann sem stjórnar veðurkerfunum sem eru sífellt að angra okkur hér á Nesinu og kannski fleiri. Engin rigning allt sumarið og varla þurr dagur allt haustið. Annað hvort er skipulagsleysið algjört hjá viðkomandi eða harði duiskurinn í tölvunni hruninn.
Ég á svo mjög auðvelt með að þola einn og einn rokdag, sérstaklega ef hvorki hey eða bygg eða eitthvað af verðmæta dótinu mínu tekst á loft vegna þess, en yfirstandandi rokdagar sem eru orðnir fleiri en ég vil nefna eru virkilega farnir að pirra mig, Þegar ég lýsti því svo yfir við sjálfan mig og fleiri snemmdægurs, að þetta væri orðið algjörleg óþolandi bætti hraustlega í vindinn.
Nú er semsagt kominn vetur í mann, allt véladót komið í hús og síðustu byggaakrar sveitarinnar voru krufðir til mergjar í dag.. Uppskeran var að vísu þannig að þetta var meira svona táknræn aðgerð en verðmætabjörgun.
Og hálmurinn sem er orðinn umtalsverð verðmæti kemst ekki í tökufært form vegna ótíðarinnar og ekki kætir það byggræktendur frekar en annað sem snýr að akuryrkju þetta árið.
Við Dáð settum í okkur kjark í rokinu og smöluðum heim lömbum og veturgömlum sem verða svo rúin á morgun. Engin forhert au.............. í þeim hóp.
Það var ekki til að kæta okkur, sérstaklega mig að Hriflonssonurinn sem var algjört metfé með stigun uppá 86.5 stig hafði stytt sér aldur í einum skurðinum. Sem betur fer var enn til Borðasonur næstum ekkert lakari og sannast það á honum að eins dauði er annars brauð. Borði mun því verða sterkur hjá okkur þennan veturinn og kannski þann næsta með tvo syni sína í gangi hér.
Gimbrarnar voru hinsvegar fjarska fallegar svona vindblásnar og ullarmiklar.
Já nú er bara að koma launakjörum bænda og bankastjóra í 2007 gírinn. Stilla veðurkerfin rétt af og einbeita sér svo að því að lifa af skammdegið.
Þess stundina er ég líka arfareiður út í þá/þann sem stjórnar veðurkerfunum sem eru sífellt að angra okkur hér á Nesinu og kannski fleiri. Engin rigning allt sumarið og varla þurr dagur allt haustið. Annað hvort er skipulagsleysið algjört hjá viðkomandi eða harði duiskurinn í tölvunni hruninn.
Ég á svo mjög auðvelt með að þola einn og einn rokdag, sérstaklega ef hvorki hey eða bygg eða eitthvað af verðmæta dótinu mínu tekst á loft vegna þess, en yfirstandandi rokdagar sem eru orðnir fleiri en ég vil nefna eru virkilega farnir að pirra mig, Þegar ég lýsti því svo yfir við sjálfan mig og fleiri snemmdægurs, að þetta væri orðið algjörleg óþolandi bætti hraustlega í vindinn.
Nú er semsagt kominn vetur í mann, allt véladót komið í hús og síðustu byggaakrar sveitarinnar voru krufðir til mergjar í dag.. Uppskeran var að vísu þannig að þetta var meira svona táknræn aðgerð en verðmætabjörgun.
Og hálmurinn sem er orðinn umtalsverð verðmæti kemst ekki í tökufært form vegna ótíðarinnar og ekki kætir það byggræktendur frekar en annað sem snýr að akuryrkju þetta árið.
Við Dáð settum í okkur kjark í rokinu og smöluðum heim lömbum og veturgömlum sem verða svo rúin á morgun. Engin forhert au.............. í þeim hóp.
Það var ekki til að kæta okkur, sérstaklega mig að Hriflonssonurinn sem var algjört metfé með stigun uppá 86.5 stig hafði stytt sér aldur í einum skurðinum. Sem betur fer var enn til Borðasonur næstum ekkert lakari og sannast það á honum að eins dauði er annars brauð. Borði mun því verða sterkur hjá okkur þennan veturinn og kannski þann næsta með tvo syni sína í gangi hér.
Gimbrarnar voru hinsvegar fjarska fallegar svona vindblásnar og ullarmiklar.
Já nú er bara að koma launakjörum bænda og bankastjóra í 2007 gírinn. Stilla veðurkerfin rétt af og einbeita sér svo að því að lifa af skammdegið.
Skrifað af svanur
