Nú fer að styttast í jólavertíðina hjá fjárbændum eða öllu heldur hrútunum þeirra.

 En sveitahrútarnir njóta nú ekki alveg allra veisluréttanna því flestir rollukallarnir og konurnar nota sæðingar á hluta fjárins, en mismikið.

 Og í gærkveldi mættu þeir félagar, Jón Viðar og Lárus á Breiðablik og fluttu þeim sem heyra vildu árlega hrútamessu sína.



 Þeir voru að kynna hrútakostinn á sæðingarstöð vesturlands og hér að Jón Viðar að lýsa kostunum. Hann talaði ákaflega vel um þá enda eru þetta gallalausir gripir.

 Ég sem er löngu hættur að mæta á svona samkomur fann mig knúinn til að mæta í þetta sinn.
Ræktunarforkólfar búsins voru nefnilega kallalausar í menningarferð í borg óttans.

 Eftir að mér hafði verið gerð grein fyrir því hvað biði mín yrði Hrútaskráin ekki á eldhúsborðinu að morgni, mætti ég neistandi af áhuga. 
  Það fór hinsvegar ekkert á milli mála að aðrir fundargestir voru delluliðið í fjárræktinni.
Þ.e.a.s. fara ekki eins vel með áhugann og ég.



 Já það er gaman að þessu.

Og þessu líka.